Czesław Harańczyk: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
(Utworzono nową stronę "{{Infobox scientist |family-name=Harańczyk |given-name=Czesław }} '''Czesław Harańczyk''' '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>''' Dyscyplina/specjalności: == Nota biograficzna == Urodził się 13 lipca 1927 roku w Krakowie. Zmarł 21 grudnia 1998 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie. W 1955 roku ukończył Wydział Ceramiczny AGH. Jeszcze w trakcie studiów, w 1952 roku rozpoczął pracę zas…")
 
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 15 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 2: Linia 2:
|family-name=Harańczyk
|family-name=Harańczyk
|given-name=Czesław
|given-name=Czesław
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|image=Czesław Harańczyk.jpg
|birth_date=13 lipca 1927
|birth_place=Kraków
|death_date=21 grudnia 1998
|death_place=Kraków
|fields=geologia, górnictwo i geologia inżynierska, mineralogia, geologia złóż rud, geochemia
|faculty=Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy
|awards=Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 30-lecia Polski Ludowej
}}
}}
'''Czesław Harańczyk''' '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
Prof. dr hab. inż. '''Czesław Harańczyk''' (1927-1998)


Dyscyplina/specjalności:
Dyscyplina/specjalności: geologia, górnictwo i geologia inżynierska, mineralogia, geologia złóż rud, geochemia


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==
Linia 13: Linia 22:
W 1955 roku ukończył Wydział Ceramiczny AGH.
W 1955 roku ukończył Wydział Ceramiczny AGH.


Jeszcze w trakcie studiów, w 1952 roku rozpoczął pracę zastępcy asystenta w Zakładzie i Katedrze Surowców Mineralnych [[Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy|Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego]] AGH.
Jeszcze w trakcie studiów, w 1952 roku rozpoczął pracę zastępcy asystenta w Zakładzie i Katedrze Surowców Mineralnych [[Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy|Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego]] AGH i pracował do 1958 roku.


Następnie pracował w Przedsiębiorstwie Geologicznym, a jednocześnie od 1971 roku był pracownikiem Zakładu Mineralogii i Petrografii ING UJ, gdzie od 1974 roku był kierownikiem.


W 1960 roku na podstawie pracy "Mineralogia i geochemia kruszców śląsko-krakowskich złóż rud cynku i ołowiu", której promotorem był profesor Hubert Gruszczyk, na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym, uzyskał stopień doktora.
W 1969 roku na podstawie rozprawy "Mineralizacja kruszcowa utworów euksynicznych monokliny przedsudeckiej" przedstawionej na Uniwersytecie Wrocławskim uzyskał stopień doktora habilitowanego.
Był pierwszym w Polsce badaczem, który w 1973 roku opublikował pracę, dotyczącą związku genezy złóż różnego typu z procesem ruchu płyt litosfery (nazwanym przez niego epeiroforezą), stając się jednym z prekursorów zastosowania zasad nowej globalnej tektoniki w metalogenii. Był ponadto jednym z pionierów zastosowania metod izotopowych w geologii i geochemii złóż rud.
W 1993 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w 1994 roku otrzymał tytuł profesora nauk o Ziemi.
W latach 1961-1962 prowadził wielomiesięczne badania terenowe na Sumatrze w Indonezji, w 1964 roku w Afryce (Uganda, Kenia, Tanzania), w 1971 roku w Egipcie, w 1975 roku w Nigerii, w 1976 roku w Ameryce Południowej (Wenezuela) i w 1989 roku na Bliskim Wschodzie w Iraku. W ramach konsultacji prowadził badania w Korei Północnej, Algierii oraz w Grecji.
Odkrywca nowych minerałów: morozewiczytu i polkowicytu.
Był autorem ponad 100 publikacji naukowych.
Promotor 6 prac doktorskich.
Był członkiem założycielem International Association of Genesis of Ore Deposits (IAGOD), członkiem Society of Economic Geologists, Komitetu Nauk Mineralogicznych Polskiej Akademii Nauk, Polskiego Towarzystwa Geologicznego i Polskiego Towarzystwa Mineralogicznego.


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====


==== Bibliografia publikacji ====
[[Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Medal 30-lecia Polski Ludowej]], Srebrna Odznaka Budowniczego LGOM


== Źródła do biogramu ==
== Źródła do biogramu ==
Linia 25: Linia 51:
==== Książki ====
==== Książki ====


Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 190
* Czesław Harańczyk. W: Manecki A.: Ludzie nauk o Ziemi i Kosmosie : z wydarzeniami lat minionych w tle. Kraków 2023, s. 68
 
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 211
* [Skład Osobowy AGH … 1966-67]. Kraków 1967, s. 15
* [Skład Osobowy AGH … 1954/55]. Kraków 1955, s. 90
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 131
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 113


==== Artykuły ====
==== Artykuły ====


*
* Narębski W.: Czesław Harańczyk 1927-1998. ''Przegląd Geologiczny'' 1999, nr 4, s. 307-308, [foto]


==== Inne ====
==== Inne ====


*
* Czesław Harańczyk – Wikipedia, wolna encyklopedia [online] [przeglądany 25.09.2023]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Czes%C5%82aw_Hara%C5%84czyk
* Harańczyk Czesław [online] [przeglądany 25.09.2023]. Dostępny w: http://www.polskaniezwykla.pl/web/place/people,7746.html
* Lista Pamięci - In memoriam - Uniwersytet Jagielloński [online] [przeglądany 25.09.2023]. Dostępny w: https://tiny.pl/d9pb6


{{DEFAULTSORT: Harańczyk, Czesław}}
{{DEFAULTSORT: Harańczyk, Czesław}}
Linia 42: Linia 70:
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]


'''''<span style="color:red;">stan na dzień 25.09.2023</span>'''''
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 26.09.2023</span>'''''

Aktualna wersja na dzień 12:59, 20 kwi 2024

Czesław Harańczyk
Czesław Harańczyk.jpg
Nazwisko Harańczyk
Imię / imiona Czesław
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 13 lipca 1927
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 21 grudnia 1998
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności geologia, górnictwo i geologia inżynierska, mineralogia, geologia złóż rud, geochemia
Wydział Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy


Odznaczenia i nagrody Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 30-lecia Polski Ludowej

Prof. dr hab. inż. Czesław Harańczyk (1927-1998)

Dyscyplina/specjalności: geologia, górnictwo i geologia inżynierska, mineralogia, geologia złóż rud, geochemia

Nota biograficzna

Urodził się 13 lipca 1927 roku w Krakowie. Zmarł 21 grudnia 1998 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.

W 1955 roku ukończył Wydział Ceramiczny AGH.

Jeszcze w trakcie studiów, w 1952 roku rozpoczął pracę zastępcy asystenta w Zakładzie i Katedrze Surowców Mineralnych Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH i pracował do 1958 roku.

Następnie pracował w Przedsiębiorstwie Geologicznym, a jednocześnie od 1971 roku był pracownikiem Zakładu Mineralogii i Petrografii ING UJ, gdzie od 1974 roku był kierownikiem.

W 1960 roku na podstawie pracy "Mineralogia i geochemia kruszców śląsko-krakowskich złóż rud cynku i ołowiu", której promotorem był profesor Hubert Gruszczyk, na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym, uzyskał stopień doktora.

W 1969 roku na podstawie rozprawy "Mineralizacja kruszcowa utworów euksynicznych monokliny przedsudeckiej" przedstawionej na Uniwersytecie Wrocławskim uzyskał stopień doktora habilitowanego. Był pierwszym w Polsce badaczem, który w 1973 roku opublikował pracę, dotyczącą związku genezy złóż różnego typu z procesem ruchu płyt litosfery (nazwanym przez niego epeiroforezą), stając się jednym z prekursorów zastosowania zasad nowej globalnej tektoniki w metalogenii. Był ponadto jednym z pionierów zastosowania metod izotopowych w geologii i geochemii złóż rud.

W 1993 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w 1994 roku otrzymał tytuł profesora nauk o Ziemi.

W latach 1961-1962 prowadził wielomiesięczne badania terenowe na Sumatrze w Indonezji, w 1964 roku w Afryce (Uganda, Kenia, Tanzania), w 1971 roku w Egipcie, w 1975 roku w Nigerii, w 1976 roku w Ameryce Południowej (Wenezuela) i w 1989 roku na Bliskim Wschodzie w Iraku. W ramach konsultacji prowadził badania w Korei Północnej, Algierii oraz w Grecji.

Odkrywca nowych minerałów: morozewiczytu i polkowicytu.

Był autorem ponad 100 publikacji naukowych.

Promotor 6 prac doktorskich.

Był członkiem założycielem International Association of Genesis of Ore Deposits (IAGOD), członkiem Society of Economic Geologists, Komitetu Nauk Mineralogicznych Polskiej Akademii Nauk, Polskiego Towarzystwa Geologicznego i Polskiego Towarzystwa Mineralogicznego.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 30-lecia Polski Ludowej, Srebrna Odznaka Budowniczego LGOM

Źródła do biogramu

Książki

  • Czesław Harańczyk. W: Manecki A.: Ludzie nauk o Ziemi i Kosmosie : z wydarzeniami lat minionych w tle. Kraków 2023, s. 68
  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 211
  • [Skład Osobowy AGH … 1954/55]. Kraków 1955, s. 90
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 113

Artykuły

  • Narębski W.: Czesław Harańczyk 1927-1998. Przegląd Geologiczny 1999, nr 4, s. 307-308, [foto]

Inne

stan na dzień 26.09.2023

Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Czesław_Harańczyk&oldid=83831”