Andrzej Turowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
m (zamienił w treści „Category:Uczeni” na „Category:Biogramy”)
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 11: Linia 11:
|faculty=Wydział Górniczy
|faculty=Wydział Górniczy
|name=Andrzej Turowicz
|name=Andrzej Turowicz
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name_lang=
|image_size=38646
|image_size=38646
|alt=
|caption=
|resting_place=
|resting_place_coordinates=
|other_names=
|residence=
|citizenship=
|nationality=
|workplaces=1927–1937 nauczyciel w szkołach średnich Krakowa i Mielca, 1937–1939 adiunkt w Katedrze Matematyki Politechniki Lwowskiej; 1941–1945 urzędnik Izby Przemysłowo-Handlowej w Krakowie; wykładowca na Tajnym Uniwersytecie; w 1945 wstąpił do klasztoru benedyktynów w Tyńcu (o. Bernard); 1946–1952, 1956–1961 wykładowca na UJ; 1952–1956 wykładowca na KUL; 1962– pracownik Instytutu Matematycznego PAN;, 1929–1930 asystent w Katedrze Matematyki Akademii Górniczej w Krakowie; współpraca z Henrykiem Góreckim z Instytutu Automatyki AGH (opublik. wspólnie 10 prac); wykłady w Studium Doktoranckim organizowanym przez Wydział Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki AGH
|workplaces=1927–1937 nauczyciel w szkołach średnich Krakowa i Mielca, 1937–1939 adiunkt w Katedrze Matematyki Politechniki Lwowskiej; 1941–1945 urzędnik Izby Przemysłowo-Handlowej w Krakowie; wykładowca na Tajnym Uniwersytecie; w 1945 wstąpił do klasztoru benedyktynów w Tyńcu (o. Bernard); 1946–1952, 1956–1961 wykładowca na UJ; 1952–1956 wykładowca na KUL; 1962– pracownik Instytutu Matematycznego PAN;, 1929–1930 asystent w Katedrze Matematyki Akademii Górniczej w Krakowie; współpraca z Henrykiem Góreckim z Instytutu Automatyki AGH (opublik. wspólnie 10 prac); wykłady w Studium Doktoranckim organizowanym przez Wydział Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki AGH
|alma_mater=UJ 1922–1928 matematyka; studia teologiczne 1946–1950
|alma_mater=UJ 1922–1928 matematyka; studia teologiczne 1946–1950
|thesis_title=
|thesis_url=
|thesis_year=
|doctoral_advisor=
|academic_advisors=
|doctoral_students=
|notable_students=
|known_for=kilkadziesiąt prac dot. równań różniczkowych, analizy funkcjonalnej, algebry, teorii sterowania i teorii automatycznej regulacji, rachunku prawdopodobieństwa, logiki matematycznej, teorii gier i analizy numerycznej
|known_for=kilkadziesiąt prac dot. równań różniczkowych, analizy funkcjonalnej, algebry, teorii sterowania i teorii automatycznej regulacji, rachunku prawdopodobieństwa, logiki matematycznej, teorii gier i analizy numerycznej
|varia=
|author_abbrev_bot=
|author_abbrev_zoo=
|influences=
|influenced=
|signature=
|signature_alt=
|website=
|footnotes=
|spouse=
|children=
}}
}}
Prof. nadzw. dr hab. '''Andrzej Turowicz''' (1904–1989)
Prof. nadzw. dr hab. '''Andrzej Turowicz''' (1904–1989)


Specjalności: matematyka, równania różniczkowe, analiza funkcjonalna, rachunek prawdopodobieństwa, teoria gier i analizy numerycznej
Dyscyplina/specjalności: matematyka, równania różniczkowe, analiza funkcjonalna, rachunek prawdopodobieństwa, teoria gier i analizy numerycznej


== Życiorys ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 28 października 1904 roku w Przeworsku, zmarł 25 listopada 1989 roku w Tyńcu.
Urodził się 28 października 1904 roku w Przeworsku, zmarł 25 listopada 1989 roku w Tyńcu. Pochowany na cmentarzu Ojców Benedyktynów w Tyńcu.


W latach 1922-1928 studiował matematykę na Wydziale Filozoficznym UJ, w latach 1946-1950 odbył studia teologiczne.
W latach 1922-1928 studiował matematykę na Wydziale Filozoficznym UJ, w latach 1946-1950 odbył studia teologiczne.
Stopień doktora otrzymał w 1946 roku na UJ, habilitował się w 1963 roku (Instytut Matematyczny PAN), w 1969 roku został profesorem nadzwyczajnym.
Stopień doktora otrzymał w 1946 roku na UJ, habilitował się w 1963 roku (Instytut Matematyczny PAN), w 1969 roku został profesorem nadzwyczajnym.


W latach 1927-1937 nauczyciel w szkołach średnich Krakowa i Mielca, 1937-1939 adiunkt w Katedrze Matematyki Politechniki Lwowskiej; 1941-1945 urzędnik Izby Przemysłowo-Handlowej w Krakowie; wykładowca na Tajnym Uniwersytecie. W 1945 wstąpił do klasztoru benedyktynów w Tyńcu (o. Bernard); 1946-1952, 1956-1961 wykładowca na UJ; 1952-1956 wykładowca na KUL; 1962- pracownik Instytutu Matematycznego PAN.
29 stycznia 1945 roku wstąpił do zakonu Benedyktynów w Tyńcu, przyjmując imię zakonne Bernard, 31 lipca 1949 roku otrzymał święcenia kapłańskie.
 
W latach 1927-1937 nauczyciel w szkołach średnich Krakowa i Mielca, 1937-1939 adiunkt w Katedrze Matematyki Politechniki Lwowskiej; 1941-1945 urzędnik Izby Przemysłowo-Handlowej w Krakowie; 1946-1952, 1956-1961 wykładowca na UJ; 1952-1956 wykładowca na KUL; 1962- pracownik Instytutu Matematycznego PAN.


Z AGH związany w latach 1929-1930 - asystent w Katedrze Matematyki [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]] Akademii Górniczej w Krakowie. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych współpracował z Henrykiem Góreckim z Instytutu Automatyki AGH (opublikowali wspólnie 10 prac). Wykładał w Studium Doktoranckim organizowanym przez [[Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej]] AGH.
Z AGH związany w latach 1929-1930 - asystent w Katedrze Matematyki [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]] Akademii Górniczej w Krakowie. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych współpracował z Henrykiem Góreckim z Instytutu Automatyki AGH (opublikowali wspólnie 10 prac). Wykładał w Studium Doktoranckim organizowanym przez [[Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej]] AGH.
Linia 62: Linia 35:
Opublikował kilkadziesiąt prac dotyczących równań różniczkowych, analizy funkcjonalnej, algebry, teorii sterowania i teorii automatycznej regulacji, rachunku prawdopodobieństwa, logiki matematycznej, teorii gier i analizy numerycznej.
Opublikował kilkadziesiąt prac dotyczących równań różniczkowych, analizy funkcjonalnej, algebry, teorii sterowania i teorii automatycznej regulacji, rachunku prawdopodobieństwa, logiki matematycznej, teorii gier i analizy numerycznej.


Członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego (PTM), członek honorowy PTM od 1957 r.  
Członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego (PTM), członek honorowy PTM od 1957 roku.
 
== Źródła do biogramu ==
 
==== Książki ====


== Bibliografia ==
* Informator nauki polskiej 1989/1990. Warszawa 1989, s. 1198
* Duda R.: Matematycy XIX i XX wieku związani z Polską. Wrocław 2012, s. 486-488, [foto] (Acta Universitatis Wratislaviensis, no. 3427)
* Matematyka w 75-leciu Akademii Górniczo-Hutniczej i 25-leciu Instytutu Matematyki : materiały pokonferencyjne : Krynica 9-11 czerwca 1994 r. Zespół red. S. Białas [et al.]. Kraków 1995, s. 7-8, 21-25
* Słownik biograficzny matematyków polskich. Red. S. Domoradzki, Z. Pawlikowska-Brożek, D. Węglowska. Tarnobrzeg 2003, s. 246-247


Źródło:
==== Artykuły ====
* Słownik biograficzny matematyków polskich. Tarnobrzeg 2003. S. 246–247
* Informator nauki polskiej edycja 24 1989/1990. Warszawa 1989. S. 1198
* Matematycy polscy XIX i XX wieku związani z Polską. Wrocław 2012. S. 486–488, portr.


* Stulecie urodzin Prof. Andrzeja Bernarda Turowicza OSB. ''Roczniki Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Seria 2, Wiadomości Matematyczne'' 2005 T. 41, s. 151-164


{{DEFAULTSORT:Turowicz, Andrzej }}
{{DEFAULTSORT:Turowicz, Andrzej }}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 11:56, 22 sie 2023

Andrzej Turowicz
Andrzej Turowicz.jpg
Nazwisko Turowicz
Imię / imiona Andrzej
Tytuły / stanowiska Prof. nadzw. dr hab.
Data urodzenia 28 października 1904
Miejsce urodzenia Przeworsk
Data śmierci 25 listopada 1989
Miejsce śmierci Tyniec
Dyscyplina/specjalności matematyka, równania różniczkowe, analiza funkcjonalna, rachunek prawdopodobieństwa, teoria gier i analizy numerycznej
Wydział Wydział Górniczy



Prof. nadzw. dr hab. Andrzej Turowicz (1904–1989)

Dyscyplina/specjalności: matematyka, równania różniczkowe, analiza funkcjonalna, rachunek prawdopodobieństwa, teoria gier i analizy numerycznej

Nota biograficzna

Urodził się 28 października 1904 roku w Przeworsku, zmarł 25 listopada 1989 roku w Tyńcu. Pochowany na cmentarzu Ojców Benedyktynów w Tyńcu.

W latach 1922-1928 studiował matematykę na Wydziale Filozoficznym UJ, w latach 1946-1950 odbył studia teologiczne. Stopień doktora otrzymał w 1946 roku na UJ, habilitował się w 1963 roku (Instytut Matematyczny PAN), w 1969 roku został profesorem nadzwyczajnym.

29 stycznia 1945 roku wstąpił do zakonu Benedyktynów w Tyńcu, przyjmując imię zakonne Bernard, 31 lipca 1949 roku otrzymał święcenia kapłańskie.

W latach 1927-1937 nauczyciel w szkołach średnich Krakowa i Mielca, 1937-1939 adiunkt w Katedrze Matematyki Politechniki Lwowskiej; 1941-1945 urzędnik Izby Przemysłowo-Handlowej w Krakowie; 1946-1952, 1956-1961 wykładowca na UJ; 1952-1956 wykładowca na KUL; 1962- pracownik Instytutu Matematycznego PAN.

Z AGH związany w latach 1929-1930 - asystent w Katedrze Matematyki Wydziału Górniczego Akademii Górniczej w Krakowie. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych współpracował z Henrykiem Góreckim z Instytutu Automatyki AGH (opublikowali wspólnie 10 prac). Wykładał w Studium Doktoranckim organizowanym przez Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH.

Opublikował kilkadziesiąt prac dotyczących równań różniczkowych, analizy funkcjonalnej, algebry, teorii sterowania i teorii automatycznej regulacji, rachunku prawdopodobieństwa, logiki matematycznej, teorii gier i analizy numerycznej.

Członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego (PTM), członek honorowy PTM od 1957 roku.

Źródła do biogramu

Książki

  • Informator nauki polskiej 1989/1990. Warszawa 1989, s. 1198
  • Duda R.: Matematycy XIX i XX wieku związani z Polską. Wrocław 2012, s. 486-488, [foto] (Acta Universitatis Wratislaviensis, no. 3427)
  • Matematyka w 75-leciu Akademii Górniczo-Hutniczej i 25-leciu Instytutu Matematyki : materiały pokonferencyjne : Krynica 9-11 czerwca 1994 r. Zespół red. S. Białas [et al.]. Kraków 1995, s. 7-8, 21-25
  • Słownik biograficzny matematyków polskich. Red. S. Domoradzki, Z. Pawlikowska-Brożek, D. Węglowska. Tarnobrzeg 2003, s. 246-247

Artykuły

  • Stulecie urodzin Prof. Andrzeja Bernarda Turowicza OSB. Roczniki Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Seria 2, Wiadomości Matematyczne 2005 T. 41, s. 151-164