Marek Dzieniewicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 5: Linia 5:
|birth_date=18 stycznia 1949
|birth_date=18 stycznia 1949
|birth_place=Świdnica
|birth_place=Świdnica
|faculty=Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska
|awards=Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej
}}
}}
Dr inż. '''Marek Dzieniewicz'''   
Dr inż. '''Marek Dzieniewicz'''   
Linia 10: Linia 12:
'''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
'''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''


Dyscyplina/specjalności: geologia, inżynieria i ochrona środowiska,  
Dyscyplina/specjalności: geologia, inżynieria i ochrona środowiska, geologia złóż ropy naftowej i gazu ziemnego, geochemia powierzchniowa, górnictwo i geologia inżynierska, ochrona środowiska
 
górnictwo i geologia inżynierska,
 
geochemia naftowa, geochemia powierzchniowa, geologia złóż ropy naftowej, ochrona środowiska


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==
Linia 24: Linia 22:
W 1973 roku rozpoczął pracę asystenta w Zakładzie Geologii Naftowej Międzyresortowego Instytutu Geofizyki Stosowanej i Geologii Naftowej [[Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy|Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczym]] AGH.
W 1973 roku rozpoczął pracę asystenta w Zakładzie Geologii Naftowej Międzyresortowego Instytutu Geofizyki Stosowanej i Geologii Naftowej [[Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy|Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczym]] AGH.


W 1979 roku na podstawie pracy "Możliwości prospekcyjne powierzchniowych metod geochemicznych dla określenia w Karpatach ropogazonośności stref o skomplikowanej budowie geologicznej", której promotorem był profesor Roman Ney, otrzymał stopień doktora.  
W latach 1975-1979 był starszym asystentem.
 
 
 
 


W 1979 roku na podstawie pracy "Możliwości prospekcyjne powierzchniowych metod geochemicznych dla określenia w Karpatach ropogazonośności stref o skomplikowanej budowie geologicznej", której promotorem był profesor Roman Ney, otrzymał stopień doktora.  Następnie został adiunktem.


Członek Naczelnej Organizacji Technicznej, Stowarzyszenia Inżynierów i techników Przemysłu Naftowego i Gazowniczego i Towarzystwa Geosynoptyków GEOS.


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====

Wersja z 10:43, 17 lip 2023

Marek Dzieniewicz
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko Dzieniewicz
Imię / imiona Marek
Tytuły / stanowiska Dr inż.
Data urodzenia 18 stycznia 1949
Miejsce urodzenia Świdnica



Wydział Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska


Odznaczenia i nagrody Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Dr inż. Marek Dzieniewicz

biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: geologia, inżynieria i ochrona środowiska, geologia złóż ropy naftowej i gazu ziemnego, geochemia powierzchniowa, górnictwo i geologia inżynierska, ochrona środowiska

Nota biograficzna

Urodził się 18 stycznia 1949 roku w Świdnicy.

W 1971 roku ukończył Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy AGH.

W 1973 roku rozpoczął pracę asystenta w Zakładzie Geologii Naftowej Międzyresortowego Instytutu Geofizyki Stosowanej i Geologii Naftowej Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczym AGH.

W latach 1975-1979 był starszym asystentem.

W 1979 roku na podstawie pracy "Możliwości prospekcyjne powierzchniowych metod geochemicznych dla określenia w Karpatach ropogazonośności stref o skomplikowanej budowie geologicznej", której promotorem był profesor Roman Ney, otrzymał stopień doktora. Następnie został adiunktem.

Członek Naczelnej Organizacji Technicznej, Stowarzyszenia Inżynierów i techników Przemysłu Naftowego i Gazowniczego i Towarzystwa Geosynoptyków GEOS.

Odznaczenia i nagrody

Bibliografia publikacji

https://badap.agh.edu.pl/autor/dzieniewicz-marek-002189

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 209
  • [Skład Osobowy AGH … 1974/75]. Kraków 1975, s. 54
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 77-78


Artykuły

Inne




stan na dzień 1.03.2021