Lucjan Kruszecki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 29 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 5: Linia 5:
|image=Lucjan_Kruszecki.jpg
|image=Lucjan_Kruszecki.jpg
|birth_date=11 września 1924
|birth_date=11 września 1924
|birth_place=Ksany
|death_date=16 października 2018
|death_date=16 października 2018
|fields=mechanizacja i automatyzacja kopalń
|fields=budowa i eksploatacja maszyn, automatyka, robotyka, automatyzacja maszyn, automatyzacja procesów i urządzeń górniczych, metrologia górnicza
|function=Kierownik Zakładu Automatyzacji Procesów
|function=Kierownik Zakładu Automatyzacji Procesów WIMiR (1992-1994)
|faculty=Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki
|faculty=Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki
|awards=Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi
|name=Lucjan Kruszecki
|name=Lucjan Kruszecki
|image_size=11661
|image_size=11661
}}
}}
Prof. zw. dr hab. inż. '''Lucjan Kruszecki''' (1924–2018) '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
Prof. zw. dr hab. inż. '''Lucjan Kruszecki''' (1924–2018) (funkcjonował również jako Lucjan Krupa)


Dyscyplina/specjalności: mechanizacja i automatyzacja kopalń
Dyscyplina/specjalności: budowa i eksploatacja maszyn, automatyka, robotyka, automatyzacja maszyn, automatyzacja procesów i urządzeń górniczych, metrologia górnicza


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 11 września 1924 roku Ksanach w woj. świętokrzyskim
Urodził się 11 września 1924 roku Ksanach w woj. świętokrzyskim. Zmarł 16 października 2018 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.


Szkołę Podstawową 6 klasową ukończył w 1937 roku w Senisławicach. Po ukończeniu dwóch klas Gimnazjum w Tarnowie, wybuchła wojna. Do roku 1942 pracował w gospodarstwie rodzinnym.
W latach 1942-45 ukończył Wstępny Kurs przy Zawodowej Szkole dla Techników Chemików połączony z półroczną praktyką w Warsztatach Majątku Rogów, a następnie wstąpił do Zawodowej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki. Pozwoliło to na otrzymanie po wojnie w 1945 roku dyplomu Technika i Elektryka. W roku akademickim 1945/46 podjął studia na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W styczniu 1946 roku przeniósł się na nowo powstały w Akademii Górniczej Wydział Elektromechaniczny.
Od czerwca 1949 roku do czerwca 1950 roku pracował w KWK "Milowice" w Sosnowcu na stanowisku starszego referenta technicznego.


Pracę w Akademii Górniczo-Hutniczej podjął 15 marca 1950 roku w Zakładzie Maszyn Górniczych [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]] prowadzonym przez profesora Wacława Lesieckiego. W okresie początkowym brał czynny udział w opracowaniu założeń do projektu oraz realizacji inwestycji pawilonu B-2 z halą maszyn i kopalnią doświadczalną. W późniejszym okresie natomiast w wyposażeniu nowo wybudowanych laboratoriów Katedry.


W latach 1945/46 podjął studia na Wydz. Matematyczno-Fizycznym UJ. W 1946 r. przeniósł sie na Wydz. Elektromechaniczny AGH. Dyplom inżyniera elektromechanika górniczego uzyskał w 1951 r. Pracę rozpoczął w 1950 r. w Katedrze Maszyn i Urządzeń Górniczych. W 1963 r. obronił doktorat w 4 lata później habilitował się. W 1992 r. uzyskał tytuł prof. nadzw., a w 1992 r. prof. zw.
W 1951 roku uzyskał dyplom magistra inżyniera elektromechanika górniczego.  


Jego pasją są maszyny i urządzenia do mechanizacji i automatyzacji kopalń. Zorganizował Zakład Automatyzacji Górnictwa i uruchomił specjalizację „automatyka górnicza”. Z jego inicjatytwy powstał również Zakład Automatyzacji Procesów, którego był kierownikiem. Jest autorem wielu skryptów, monografii oraz ok. 100 publikacji.
W 1956 roku był adiunktem w Katedrze Maszyn i Urządzeń Górniczych [[Wydział Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa|Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa]].


............................
W 1963 roku, na [[Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych|Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych]], na  podstawie pracy "Wpływ prędkości posuwu i skrawania na moc silnika łańcuchowej wrębiarki ścianowej" uzyskał doktorat. W 1967 roku uzyskał habilitację. Za osiągnięcia naukowe 1 listopada 1976 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a 11 kwietnia 1992 roku tytuł profesora zwyczajnego.


16.10.2018.
W 1969 roku na [[Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych|Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych]] zorganizował Zakład Automatyzacji Górnictwa i uruchomił specjalizację „automatyka górnicza”.  


W latach 1971-1977 kierownik Studium Podyplomowego Transportu Górniczego i Hutniczego, w latach 1993-1999 kierownik Studium Podyplomowego Obudów Zmechanizowanych, w latach 1992-1994 kierownik Zakładu Automatyzacji Procesów [[Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki|Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki]].


Autor około 100 publikacji, wielu skryptów i monografii oraz patentów. Promotor kilku doktoratów.


https://kap.agh.edu.pl/pl/profesor-lucjan-kruszeck/
W latach 1966-1994 członek Międzynarodowej Konferencji Automatyzacji Górnictwa ICAMC, w latach 1964-1994 Międzynarodowej Konferencji Konferencji Katedr Maszyn Górniczych, członek PAN - Sekcja Technologii Górniczej, Sekcja Cybernetyki w Górnictwie, Sekcja Mechanizacji Górnictwa. Ponadto członek wielu organizacji i stowarzyszeń resortowych.  
 
wieloletniego Kierownika Zakładu Automatyzacji Procesów straciliśmy wybitnego naukowca, człowieka o otwartym umyśle oraz życzliwego wychowawcę wielu pokoleń inżynierów.
 
Odszedł od nas człowiek niezwykle kreatywny, o wielu pasjach, autor licznych publikacji naukowych oraz inspirujący wykładowca. Wspomnienia o Profesorze  zachowane będą na długo w pamięci wszystkich Jego uczniów i współpracowników.
Rodzinie Zmarłego wyrazy głębokiego współczucia składają pracownicy Katedry Automatyzacji Procesów, Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki AGH.
 
Profesor Lucjan Kruszecki urodził się 11 września 1924 roku w Ksanach woj. świętokrzyskie w rodzinie chłopskiej. Szkołę Podstawową 6 klasową ukończył w 1937 roku w Senisławicach. Po ukończeniu dwóch klas Gimnazjum w Tarnowie, wybuchła wojna. Do roku 1942 pracował w gospodarstwie ojca.
W latach 1942-45 ukończył Wstępny Kurs przy Zawodowej Szkole dla Techników Chemików połączony z półroczną praktyką w Warsztatach Majątku Rogów, a następnie wstąpił do Zawodowej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki. Pozwoliło to na otrzymanie po wojnie w 1945 roku dyplomu Technika i Elektryka. Po uzupełnieniu tego dyplomu egzaminami z języka polskiego i łaciny, w Gimnazjum im. Św. Jacka podjął studia w roku akademickim 1945/46 na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W styczniu 1946 roku przeniósł się na nowo powstały w Akademii Górniczo-Hutniczej Wydział Elektromechaniczny po zaliczeniu dwóch trymestrów z matematyki na Uniwersytecie Jagiellońskim.
 
Dyplom magistra inżyniera ze specjalnością elektromechanika górniczego otrzymał w 1951 roku. W tym samym roku 2 lutego zawarł związek małżeński z Anną Bartyńską. Jest ojcem dwóch córek Hanny i Renaty. Przed uzyskaniem dyplomu od 06.1949 r. do 06.1950 r. pracował W KWK Milowice na stanowisku starszego referenta technicznego. Pracę w Akademii Górniczo-Hutniczej podjął 15 marca 1950 roku w Katedrze Maszyn i Urządzeń Górniczych, prowadzonej przez profesora Wacława Lesieckiego. W okresie początkowym brał czynny udział w opracowaniu założeń do projektu oraz realizacji inwestycji pawilonu B2 z halą maszyn i kopalnią doświadczalną. W późniejszym okresie natomiast w wyposażeniu nowo wybudowanych laboratoriów Katedry.
 
Równocześnie w tym okresie współpracował z Wydawnictwem Górniczo-Hutniczym (obecnie Wydawnictwo Śląsk) w Katowicach, wydając dwie książki dla górniczego dozoru technicznego pt. “Wrębiarki ścianowe” i “Wrębiarki wąskoprzodkowe” oraz napisaną wspólnie z profesorami W. Lisieckim  i W. Regulskim książkę z cyklu “Górnictwo” tom 5.
 
Pasja życiowa profesora Lucjana Kruszeckiego to maszyny i urządzenia dla mechanizacji i automatyzacji kopalń. Swoje zainteresowania naukowo-badawcze ukierunkował na zagadnienia identyfikacji i optymalizacji procesu mechanicznego urabiania skał. Z tej problematyki wykonał w 1963 roku pracę doktorską pt. “Wpływ prędkości posuwu i skrawania na moc silnika łańcuchowej wrębiarki ścianowej”. Promotorem pracy był prof. Zygmunt Kawecki. W cztery lata później (1967) habilitował się na podstawie pracy pt. “Zagadnienie układów łańcuchów wrębnych”. Tematykę tę w latach późniejszych znacznie rozwinął wydając szereg skryptów, monografii oraz około 100 publikacji. Z tej tematyki również poszerzonej o zagadnienia sterowania cyfrowego wypromował 7 doktorów w tym 1 z Indii. Za osiągnięcia naukowe 1 listopada 1976 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego a 11 kwietnia 1992 roku tytuł profesora zwyczajnego.
 
Profesor Lucjan Kruszecki bardzo aktywnie uczestniczył w pracach organizacyjnych wydziału i uczelni. W latach 1968-69 zorganizował w Instytucie Maszyn Górniczych Przeróbczych i Automatyki, Zakład Automatyzacji Górnictwa. W oparciu o ten zakład uruchomił specjalizację “automatyka górnicza”.
 
Pełnił w połowie lat 80-tych funkcję zastępcy dyrektora instytutu. Z jego inicjatywy a następnie współpracy z profesorem W. Zapałowiczem i docentem Z. Jędrzykiewiczem doprowadził do połączenia dwóch jednostek automatyki na Wydziale Inżynierii Mechanicznej i Robotyki tj. Zakładu Automatyki i Zakładu Automatyzacji Górnictwa w Zakład Automatyzacji Procesów, którego był kierownikiem aż do uzyskania wieku emerytalnego.
 
Profesor Lucjan Kruszecki posiadał szerokie kontakty naukowo-badawcze zagraniczne: Czechy, Słowacja, Jugosławia, Rosja, Ukraina, czego dowodem tego są wspólne prace i szereg recenzji prac doktorskich i publikacji dla autorów z tych krajów.
 
Za działalność naukową i dydaktyczno-wychowawczą wyróżniono Pana Profesora 24 nagrodami Rektora, 1 nagrodą Przewodniczącego Komitetu Nauki i Techniki, III i II nagrodą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, szeregiem medali w tym medalem Edukacji Narodowej i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W uznaniu działalności na rzecz przedsiębiorstw górniczych nadano Panu Profesorowi stopień górniczy “Dyrektora Górniczego I stopnia” i “Generalnego Dyrektora Górniczego III stopnia” oraz szereg odznak regionalnych województwa katowickiego i nowosądeckiego.
 
 
...................
 


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====


==== Bibliografia publikacji ====
[[Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]]
[[Medal Komisji Edukacji Narodowej]], [[Srebrny Krzyż Zasługi]], [[Złoty Krzyż Zasługi]],  24 razy Nagroda Rektora AGH, Nagroda Przewodniczącego Komitetu Nauki i Techniki, Nagroda II i III stopnia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Dyrektor Górniczy I stopnia, Generalny Dyrektor Górniczy III stopnia oraz szeregiem odznak regionalnych województwa katowickiego i nowosądeckiego


== Źródła do biogramu ==
== Źródła do biogramu ==
Linia 68: Linia 51:
==== Książki ====
==== Książki ====


*
* Engel Z.: Sześćdziesiąt lat minęło... Kraków 2012, s. 112, 216, [foto]
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. [ T.] 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 106
* Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2020. Oprac. H. Sieński. Kraków 2020, s. 51-53, [foto]
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1950/51]. Kraków 1951, s. 14, 43
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1951/52]. Kraków 1952, s. 26
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1956/57]. Kraków 1957, s. 213, 216, 225
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1963/64]. Kraków 1964, s. 145
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1968/69]. Kraków 1969, s. 86
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1969/70]. Kraków 1970, s. 96
* [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1994]. Kraków 1994, s. 44, 355
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 179-180, [foto]


==== Artykuły ====
==== Artykuły ====


*Źródło:
* ''Dziennik Polski'' 2018, nr 244 (19 X 2018), s. A8 [nekr.]
* BIP 1995 nr 16. s. 14–15
* ''Dziennik Polski'' 2018, nr 245 (20-21 X 2018), s. A13 [nekr.]
* ''Dziennik Polski'' 2018, nr 246 (22 X 2018), s. A12 [nekr.]
* ''Gazeta Wyborcza'' 2018, nr 244 (19 X 2018), [dod.] ''Magazyn Krakowski'', s. 16 [nekr.]
* ''Gazeta Wyborcza'' 2018, nr 245 (20-21 X 2018), [dod.] ''Magazyn Krakowski'', s. 7 [nekr.]
* [Jubileusz prof. Lucjana Kruszeckiego]. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1995, nr 16, s. 14-15, [foto]


==== Inne ====
==== Inne ====


*
* Profesor Lucjan Kruszecki. [online] [przeglądany 30.04.2019]. Dostępny w: https://kap.agh.edu.pl/pl/profesor-lucjan-kruszeck/
 
* Wniosek o nadanie tytułu profesora nadzwyczajnego i powołanie na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Akademii Górniczo-Hutniczej doc. dr hab. inż. Lucjana Kruszeckiego. [''Protokół z Posiedzenia Senatu AGH...'' 30.10.1975], s. 36
https://kap.agh.edu.pl/pl/profesor-lucjan-kruszeck/
 
 
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 25.04.2019</span>'''''
 


{{DEFAULTSORT:Kruszecki, Lucjan}}
{{DEFAULTSORT:Kruszecki, Lucjan}}


[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 11:10, 23 maj 2023

Lucjan Kruszecki
Lucjan Kruszecki.jpg
Nazwisko Kruszecki
Imię / imiona Lucjan
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia 11 września 1924
Miejsce urodzenia Ksany
Data śmierci 16 października 2018
Dyscyplina/specjalności budowa i eksploatacja maszyn, automatyka, robotyka, automatyzacja maszyn, automatyzacja procesów i urządzeń górniczych, metrologia górnicza
Pełnione funkcje Kierownik Zakładu Automatyzacji Procesów WIMiR (1992-1994)
Wydział Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki


Odznaczenia i nagrody Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi

Prof. zw. dr hab. inż. Lucjan Kruszecki (1924–2018) (funkcjonował również jako Lucjan Krupa)

Dyscyplina/specjalności: budowa i eksploatacja maszyn, automatyka, robotyka, automatyzacja maszyn, automatyzacja procesów i urządzeń górniczych, metrologia górnicza

Nota biograficzna

Urodził się 11 września 1924 roku Ksanach w woj. świętokrzyskim. Zmarł 16 października 2018 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Szkołę Podstawową 6 klasową ukończył w 1937 roku w Senisławicach. Po ukończeniu dwóch klas Gimnazjum w Tarnowie, wybuchła wojna. Do roku 1942 pracował w gospodarstwie rodzinnym. W latach 1942-45 ukończył Wstępny Kurs przy Zawodowej Szkole dla Techników Chemików połączony z półroczną praktyką w Warsztatach Majątku Rogów, a następnie wstąpił do Zawodowej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki. Pozwoliło to na otrzymanie po wojnie w 1945 roku dyplomu Technika i Elektryka. W roku akademickim 1945/46 podjął studia na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W styczniu 1946 roku przeniósł się na nowo powstały w Akademii Górniczej Wydział Elektromechaniczny. Od czerwca 1949 roku do czerwca 1950 roku pracował w KWK "Milowice" w Sosnowcu na stanowisku starszego referenta technicznego.

Pracę w Akademii Górniczo-Hutniczej podjął 15 marca 1950 roku w Zakładzie Maszyn Górniczych Wydziału Górniczego prowadzonym przez profesora Wacława Lesieckiego. W okresie początkowym brał czynny udział w opracowaniu założeń do projektu oraz realizacji inwestycji pawilonu B-2 z halą maszyn i kopalnią doświadczalną. W późniejszym okresie natomiast w wyposażeniu nowo wybudowanych laboratoriów Katedry.

W 1951 roku uzyskał dyplom magistra inżyniera elektromechanika górniczego.

W 1956 roku był adiunktem w Katedrze Maszyn i Urządzeń Górniczych Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa.

W 1963 roku, na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych, na podstawie pracy "Wpływ prędkości posuwu i skrawania na moc silnika łańcuchowej wrębiarki ścianowej" uzyskał doktorat. W 1967 roku uzyskał habilitację. Za osiągnięcia naukowe 1 listopada 1976 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a 11 kwietnia 1992 roku tytuł profesora zwyczajnego.

W 1969 roku na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych zorganizował Zakład Automatyzacji Górnictwa i uruchomił specjalizację „automatyka górnicza”.

W latach 1971-1977 kierownik Studium Podyplomowego Transportu Górniczego i Hutniczego, w latach 1993-1999 kierownik Studium Podyplomowego Obudów Zmechanizowanych, w latach 1992-1994 kierownik Zakładu Automatyzacji Procesów Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki.

Autor około 100 publikacji, wielu skryptów i monografii oraz patentów. Promotor kilku doktoratów.

W latach 1966-1994 członek Międzynarodowej Konferencji Automatyzacji Górnictwa ICAMC, w latach 1964-1994 Międzynarodowej Konferencji Konferencji Katedr Maszyn Górniczych, członek PAN - Sekcja Technologii Górniczej, Sekcja Cybernetyki w Górnictwie, Sekcja Mechanizacji Górnictwa. Ponadto członek wielu organizacji i stowarzyszeń resortowych.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Komisji Edukacji Narodowej, Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, 24 razy Nagroda Rektora AGH, Nagroda Przewodniczącego Komitetu Nauki i Techniki, Nagroda II i III stopnia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Dyrektor Górniczy I stopnia, Generalny Dyrektor Górniczy III stopnia oraz szeregiem odznak regionalnych województwa katowickiego i nowosądeckiego

Źródła do biogramu

Książki

  • Engel Z.: Sześćdziesiąt lat minęło... Kraków 2012, s. 112, 216, [foto]
  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. [ T.] 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 106
  • Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2020. Oprac. H. Sieński. Kraków 2020, s. 51-53, [foto]
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1950/51]. Kraków 1951, s. 14, 43
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1951/52]. Kraków 1952, s. 26
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1956/57]. Kraków 1957, s. 213, 216, 225
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1963/64]. Kraków 1964, s. 145
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1968/69]. Kraków 1969, s. 86
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1969/70]. Kraków 1970, s. 96
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1994]. Kraków 1994, s. 44, 355
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 179-180, [foto]

Artykuły

  • Dziennik Polski 2018, nr 244 (19 X 2018), s. A8 [nekr.]
  • Dziennik Polski 2018, nr 245 (20-21 X 2018), s. A13 [nekr.]
  • Dziennik Polski 2018, nr 246 (22 X 2018), s. A12 [nekr.]
  • Gazeta Wyborcza 2018, nr 244 (19 X 2018), [dod.] Magazyn Krakowski, s. 16 [nekr.]
  • Gazeta Wyborcza 2018, nr 245 (20-21 X 2018), [dod.] Magazyn Krakowski, s. 7 [nekr.]
  • [Jubileusz prof. Lucjana Kruszeckiego]. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995, nr 16, s. 14-15, [foto]

Inne

  • Profesor Lucjan Kruszecki. [online] [przeglądany 30.04.2019]. Dostępny w: https://kap.agh.edu.pl/pl/profesor-lucjan-kruszeck/
  • Wniosek o nadanie tytułu profesora nadzwyczajnego i powołanie na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Akademii Górniczo-Hutniczej doc. dr hab. inż. Lucjana Kruszeckiego. [Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 30.10.1975], s. 36
Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Lucjan_Kruszecki&oldid=78448”