Zbigniew Wąsowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Zbigniew Wąsowicz
[[File:{{{image}}}\|thumb\|center\|300px]]
Nazwisko	Wąsowicz
Imię / imiona	Zbigniew
Tytuły / stanowiska	Doc. dr hab. inż.
Data urodzenia	19 lipca 1919
Miejsce urodzenia	Kraków
Data śmierci	2 marca 1983
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	elektryka, elektronika
Pełnione funkcje	Dyrektor Instytutu Elektroniki Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki (1974-1980)
Wydział	Wydział Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi

Aktualna wersja na dzień 15:51, 4 kwi 2023

Doc. dr hab. inż. Zbigniew Wąsowicz (1919-1983)

Dyscyplina/specjalności:elektryka, elektronika

Nota biograficzna

Urodził się 19 lipca 1919 roku w Krakowie. Zmarł 2 marca 1983 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Po ukończeniu szkoły podstawowej w Przemyślu dalszą naukę kontynuował w IV Państwowym Gimnazjum typu humanistycznego w Krakowie, gdzie w 1938 roku zdał egzamin maturalny.

W latach 1938-39 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych przy 5 Pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu. W 1939 roku wziął udział w kampanii wrześniowej, podczas której dostał się do niewoli niemieckiej, z której zbiegł w 1940 roku. W czasie okupacji niemieckiej przebywał w Krakowie i w Przemyślu.

Po zakończeniu wojny rozpoczął studia na Akademii Górniczej w Krakowie, które ukończył w roku 1950 uzyskując dyplom magistra inżyniera na Wydziale Elektromechanicznym, sekcja hutnicza.

Jeszcze przed otrzymaniem dyplomu podjął pracę w 1949 roku w Państwowej Szkole Przemysłowej w Krakowie w charakterze wykładowcy kontraktowego.

W 1949 roku został zatrudniony na stanowisku asystenta w Zakładzie Elektryfikacji Urządzeń Górniczych Wydziału Elektromechanicznego AGH, a w 1951 roku został starszym asystentem w Zakładzie Elektryfikacji Urządzeń Górniczych. W październiku 1954 roku zatrudniony na stanowisku adiunkta w Katedrze i Zakładzie Elektryfikacji Urządzeń Hutniczych Wydziału Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa.

Ponadto w latach 1953-59 pracował dodatkowo jako projektant w Pracowni Elektrycznej “Miastoprojektu Kraków".

W 1964 roku na podstawie pracy "Synteza i analiza układów dyskretnego działania zbudowanych z elementów ferrytowo-diodowych, jednotaktowych" obronionej na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych.

W czerwcu 1968 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego.

W 1969 roku został zatrudniony na stanowisku docenta w Zakładzie Automatyki Napędu w Instytucie Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH.

W 1973 roku władze Uczelni powierzyły mu zadanie zorganizowania Instytutu Elektroniki na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH. W tym okresie pełnił funkcję zastępcy dyrektora tegoż Instytutu, a od grudnia 1974 roku objął stanowisko dyrektora Instytutu i sprawował tę funkcję do 1980 roku.

Był aktywnym długoletnim członkiem Stowarzyszenia Elektryków Polskich, do którego wstąpił w 1952 roku, w latach 1971-1973 pełnił funkcję przewodniczącego Kolegium Sekcji Automatyki i Pomiarów Oddziału Krakowskiego, pracował również społecznie w Związku Nauczycielstwa Polskiego.

Autor licznych artykułów naukowych.

Uczestniczył w wielu konferencjach.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Złota Odznaka Związku Nauczycielstwa Polskiego. Kilkakrotnie otrzymywał nagrody Rektora AGH.

Źródła do biogramu

Książki

Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion Elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 106
Profesor Kazimierz Bisztyga : (1922-2010) : wychowawca wielu pokoleń inżynierów elektryków, autorytet w dziedzinie napędów elektrycznych i działacz stowarzyszeniowy. Red. J. Strzałka. Kraków 2022, s. 181-182, [foto]
[Skład Osobowy AGH … 1950/51]. Kraków 1951, s. 41
[Skład Osobowy AGH … 1951/52]. Kraków 1952, s. 105
[Skład Osobowy AGH … 1952/53]. Kraków 1953, s. 128
[Skład Osobowy AGH … 1954/55]. Kraków 1955, s. 137, 167, 168, 200
[Skład Osobowy AGH … 1955/56]. Kraków 1956, s. 163, 177, 211
[Skład Osobowy AGH … 1968/69]. Kraków 1969, s. 80
[Skład Osobowy AGH … 1969/70]. Kraków 1970, s. 86
[Skład Osobowy AGH … 1973/74]. Kraków 1975, s. 84, 85, 88
[Skład Osobowy AGH … 1978/79]. Kraków 1979, s. 20, 91, 100, 101
[Skład Osobowy AGH … 1979/80]. Kraków 1980, s. 80, 88, 89
Słownik biograficzny zasłużonych elektryków krakowskich. Cz. 1. Pod red. J. Strzałki. Kraków 2009, s. 209-210

Inne

Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy Lokalizator Grobów [online] [przeglądany 17.12. 2019]. Dostępny w: http://www.rakowice.eu/

@@ Linia 24: / Linia 24: @@
 W latach 1938-39 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych przy 5 Pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu. W 1939 roku wziął udział w kampanii wrześniowej, podczas której dostał się do niewoli niemieckiej, z której zbiegł w 1940 roku. W czasie okupacji niemieckiej przebywał w Krakowie i w Przemyślu.
-Po zakończeniu wojny rozpoczął studia na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, które ukończył w roku 1950 uzyskując dyplom magistra inżyniera na Wydziale Elektromechanicznym, sekcja hutnicza.
+Po zakończeniu wojny rozpoczął studia na Akademii Górniczej w Krakowie, które ukończył w roku 1950 uzyskując dyplom magistra inżyniera na Wydziale Elektromechanicznym, sekcja hutnicza.
 Jeszcze przed otrzymaniem dyplomu podjął pracę w 1949 roku w Państwowej Szkole Przemysłowej w Krakowie w charakterze wykładowcy kontraktowego.
@@ Linia 34: / Linia 34: @@
 W 1964 roku na podstawie pracy "Synteza i analiza układów dyskretnego działania zbudowanych z elementów ferrytowo-diodowych, jednotaktowych" obronionej na  Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych.
-W czerwcu 1968 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego
+W czerwcu 1968 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego.
 W 1969 roku został zatrudniony na stanowisku docenta w Zakładzie Automatyki Napędu  w Instytucie Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych [[Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej|Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej]] AGH.
-W 1973 roku władze Uczelni powierzyły mu zadanie zorganizowania Instytutu Elektroniki na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH. W tym okresie pełnił funkcję zastępcy dyrektora tegoż Instytutu, a od grudnia 1974 roku objął stanowisko dyrektora Instytutu i sprawował te funkcję do 1980 roku
+W 1973 roku władze Uczelni powierzyły mu zadanie zorganizowania Instytutu Elektroniki na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH. W tym okresie pełnił funkcję zastępcy dyrektora tegoż Instytutu, a od grudnia 1974 roku objął stanowisko dyrektora Instytutu i sprawował tę funkcję do 1980 roku.
 Był aktywnym długoletnim członkiem Stowarzyszenia Elektryków Polskich, do którego wstąpił w 1952 roku, w latach 1971-1973 pełnił funkcję przewodniczącego Kolegium Sekcji Automatyki i Pomiarów Oddziału Krakowskiego, pracował również społecznie w Związku Nauczycielstwa Polskiego.
@@ Linia 55: / Linia 55: @@
 * Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion Elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 106
+* Profesor Kazimierz Bisztyga : (1922-2010) : wychowawca wielu pokoleń inżynierów elektryków, autorytet w dziedzinie napędów elektrycznych i działacz stowarzyszeniowy. Red. J. Strzałka. Kraków 2022, s. 181-182, [foto]
 * [Skład Osobowy AGH … 1950/51]. Kraków 1951, s. 41
 * [Skład Osobowy AGH … 1951/52]. Kraków 1952, s. 105
@@ Linia 70: / Linia 71: @@
 * Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy Lokalizator Grobów [online] [przeglądany 17.12. 2019]. Dostępny w: http://www.rakowice.eu/
 {{DEFAULTSORT:Wąsowicz, Zbigniew}}
 [[Category:Biogramy]]