Zygmunt Michał Śliwiński: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 24 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
|family-name=Śliwiński | |family-name=Śliwiński | ||
|given-name=Zygmunt Michał | |given-name=Zygmunt Michał | ||
|honorific-prefix=Dr inż. | |||
|image=Zygmunt Śliwinski.jpg | |||
|birth_date=18 lutego 1925 | |||
|birth_place=Antopol | |||
|death_date=13 listopada 2019 | |||
|fields=górnictwo i geologia inżynierska, geofizyka i geologia naftowa | |||
|faculty=Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy | |||
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Państwowa Nagroda II stopnia, Order Sztandaru Pracy | |||
}} | }} | ||
'''Zygmunt Michał Śliwiński''' | Dr inż. '''Zygmunt Michał Śliwiński''' (1925-2019) | ||
Dyscyplina/specjalności: | Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, geofizyka i geologia naftowa | ||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
Urodził się 18 lutego 1925 roku w Antopolu koło Nałęczowa. Zmarł 13 listopada 2019 roku. Pochowany na cmentarzu w Nałęczowie. | |||
Maturę uzyskał podczas okupacji, w trakcie tajnego nauczania. W sierpniu 1944 roku zatrzymany przez NKWD i wcielony do Ludowego Wojska Polskiego, w którym walczył do końca wojny, uczestnicząc m.in. w walkach o Berlin, za co został odznaczony medalem. Z wojska został zwolniony w 1946 roku, jako kapitan rezerwy WP. | |||
Po zwolnieniu z wojska rozpoczął studia na Wydziale Geologiczno-Mierniczym AGH, które ukończył w 1951 roku, uzyskując tytuł magistra inżyniera geologa. | |||
W 1950 roku - jeszcze przed ukończeniem studiów - rozpoczął pracę w krakowskim oddziale Przedsiębiorstwa Poszukiwań Geofizycznych z Warszawy. | |||
W 1952 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Magnetyki i Grawimetrii Poszukiwawczej Katedry Geofizyki Geologicznej [[Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy|Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego]] AGH. | |||
W trakcie pracy w AGH wykładał też przez dwa lata geofizykę na Uniwersytecie Warszawskim i cały czas ściśle współpracował z instytucjami prowadzącymi w kraju badania geofizyczne. | |||
W roku 1961 przeszedł do pracy w Przemyśle Naftowym, gdzie wkrótce objął stanowisko Zastępcy Dyrektora Biura Dokumentacji i Projektów Geologicznych (późniejsza GEONAFTA), na którym pozostawał do emerytury w 1991 roku. Równolegle pełnił w Polskim Górnictwie Naftowym i Gazownictwie obowiązki Naczelnego Inżyniera ds. Geofizyki oraz Zastępcy Dyrektora ds. Poszukiwań. | |||
W 1963 roku na podstawie pracy "Zagadnienie wyboru metodyki interpretacji sejsmicznych fal odbitych, na tle analizy prędkości, w Synklinorium Łódzko-Szczecińskim", napisanej pod kierunkiem profesora Henryka Orkisza na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym, uzyskał stopień doktora. | |||
W latach 1973-1976 był oddelegowany do pracy na stanowisku Dyrektora KOPEX - ALGIERIA, kierując grupą polskich specjalistów naftowych pracujących w Algierii. | |||
W czasie długoletniej pracy w Górnictwie Naftowym był bezpośrednio zaangażowany w prace projektowe i dokumentacyjne z zakresu poszukiwań węglowodorów, których rezultatem były odkrycia w Polsce nowych złóż gazu ziemnego i ropy naftowej. | |||
Z ramienia Zjednoczenia Górnictwa Naftowego, a później Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa, był przewodniczącym komisji oceniającej i odbierającej naftowe projekty i dokumentacje geofizyczne. Pełniąc funkcję Naczelnego Inżyniera ds. Geofizyki, za jedno ze swoich głównych zadań uznawał podnoszenie poziomu wyposażenia technicznego i unowocześnienie metod pracy w geofizyce naftowej. Wspólnie z kierownictwem i specjalistami z przedsiębiorstw geofizycznych w Krakowie i Toruniu prowadził bezustanną walkę o dostęp do zachodnich technologii. Dzięki swoim długoletnim kontaktom z Europejską Asocjacją Geofizyczną i branżowymi firmami zagranicznymi, przyczynił się do wdrożenia osiągnięć techniki światowej w polskiej geofizyce naftowej, szczególnie po zakupach sprzętu i technologii w ramach kredytu z Banku Światowego w latach 90-tych XX wieku. | |||
Po przejściu na emeryturę nadal był związany zawodowo z geologią i geofizyką. Współpracował ze służbą geologiczną PGNiG, uczestnicząc w opracowaniach dotyczących budowy geologicznej i poszukiwania nowych złóż ropy naftowej i gazu ziemnego w Polsce. | |||
Autor ponad 20 publikacji. | |||
Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego i Gazowniczego, Komitetu Geofizyki PAN, Rady Geologicznej przy Ministrze Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa (Zastępca Przewodniczącego), Komisji Oceny Projektów Badań Geologicznych MOŚZNiL (Zastępca Przewodniczącego Zespołu ds. Nafty i Gazu), Komisji Zasobów Kopalin w Ministerstwie Środowiska, Rady Programowej ds. Poszukiwań PGNiG i Rady Programowej w Stowarzyszeniu ds. Głębokich Badań Geologicznych, Rady Geologicznej przy Ministrze Ochrony Środowiska i przewodniczącym zespołu ds. nafty i gazu Komisji Oceny Projektów Geologicznych w Ministerstwie Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, Komisji Zasobów Kopalin przy Ministrze Ochrony Środowiska. | |||
==== Odznaczenia i nagrody ==== | ==== Odznaczenia i nagrody ==== | ||
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], Generalny Dyrektor Górniczy III stopnia, [[Order Sztandaru Pracy]] II klasy, Złota Odznaka "Zasłużony dla Górnictwa", Złota Odznaka "Zasłużony dla Geologii Polskie", Złota Odznaka "Zasłużony dla Górnictwa Naftowego", Złota Odznaka NOT, Członek Honorowy SITPNiG, Państwowa Nagroda II stopnia, wyróżnienia w plebiscycie "Przeglądu Technicznego" o tytuł złotego inżyniera, Medal im. Ignacego Łukasiewicza, Złota i Diamentowa Odznaka Honorowa SITPNiG i Federacji NOT, a także tytuły "Zasłużony Senior SITPNiG" i "Zasłużony Senior NOT" | |||
== Źródła do biogramu == | == Źródła do biogramu == | ||
| Linia 17: | Linia 53: | ||
==== Książki ==== | ==== Książki ==== | ||
* | * Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 191 | ||
* [Skład Osobowy AGH … 1952/53]. Kraków 1953, s. 62 | |||
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 364, [foto] | |||
==== Artykuły ==== | ==== Artykuły ==== | ||
* | * ''Gazeta Wyborcza'' 2019, nr 268 (18 XI 2019) s. 5 [nekr.] | ||
==== Inne ==== | ==== Inne ==== | ||
* | * Dr inż. Zygmunt Śliwiński | Wiadomości Naftowe i Gazownicze [online] [przeglądany 22.12.2021]. Dostępny w: http://www.wnig.pl/pl/info/dr-inz-zygmunt-sliwinski | ||
* Wspomnienie o koledze dr inż. Zygmuncie Śliwińskim - SITPNiG [online] [przeglądany 22.12.2021]. Dostępny w: https://www.sitpnig.pl/single-post/2019/12/02/wspomnienie-o-koledze-dr-in%C5%BC-zygmuncie-%C5%9Bliwi%C5%84skim | |||
{{DEFAULTSORT:Śliwiński, Zygmunt Michał}} | {{DEFAULTSORT:Śliwiński, Zygmunt Michał}} | ||
[[Category:Biogramy]] | [[Category:Biogramy]] | ||
Aktualna wersja na dzień 10:50, 7 mar 2023
| Zygmunt Michał Śliwiński | |
|---|---|
| Nazwisko | Śliwiński |
| Imię / imiona | Zygmunt Michał |
| Tytuły / stanowiska | Dr inż. |
| Data urodzenia | 18 lutego 1925 |
| Miejsce urodzenia | Antopol |
| Data śmierci | 13 listopada 2019 |
| Dyscyplina/specjalności | górnictwo i geologia inżynierska, geofizyka i geologia naftowa |
| Wydział | Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Państwowa Nagroda II stopnia, Order Sztandaru Pracy |
Dr inż. Zygmunt Michał Śliwiński (1925-2019)
Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, geofizyka i geologia naftowa
Nota biograficzna
Urodził się 18 lutego 1925 roku w Antopolu koło Nałęczowa. Zmarł 13 listopada 2019 roku. Pochowany na cmentarzu w Nałęczowie.
Maturę uzyskał podczas okupacji, w trakcie tajnego nauczania. W sierpniu 1944 roku zatrzymany przez NKWD i wcielony do Ludowego Wojska Polskiego, w którym walczył do końca wojny, uczestnicząc m.in. w walkach o Berlin, za co został odznaczony medalem. Z wojska został zwolniony w 1946 roku, jako kapitan rezerwy WP.
Po zwolnieniu z wojska rozpoczął studia na Wydziale Geologiczno-Mierniczym AGH, które ukończył w 1951 roku, uzyskując tytuł magistra inżyniera geologa.
W 1950 roku - jeszcze przed ukończeniem studiów - rozpoczął pracę w krakowskim oddziale Przedsiębiorstwa Poszukiwań Geofizycznych z Warszawy.
W 1952 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Magnetyki i Grawimetrii Poszukiwawczej Katedry Geofizyki Geologicznej Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH.
W trakcie pracy w AGH wykładał też przez dwa lata geofizykę na Uniwersytecie Warszawskim i cały czas ściśle współpracował z instytucjami prowadzącymi w kraju badania geofizyczne.
W roku 1961 przeszedł do pracy w Przemyśle Naftowym, gdzie wkrótce objął stanowisko Zastępcy Dyrektora Biura Dokumentacji i Projektów Geologicznych (późniejsza GEONAFTA), na którym pozostawał do emerytury w 1991 roku. Równolegle pełnił w Polskim Górnictwie Naftowym i Gazownictwie obowiązki Naczelnego Inżyniera ds. Geofizyki oraz Zastępcy Dyrektora ds. Poszukiwań.
W 1963 roku na podstawie pracy "Zagadnienie wyboru metodyki interpretacji sejsmicznych fal odbitych, na tle analizy prędkości, w Synklinorium Łódzko-Szczecińskim", napisanej pod kierunkiem profesora Henryka Orkisza na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym, uzyskał stopień doktora.
W latach 1973-1976 był oddelegowany do pracy na stanowisku Dyrektora KOPEX - ALGIERIA, kierując grupą polskich specjalistów naftowych pracujących w Algierii.
W czasie długoletniej pracy w Górnictwie Naftowym był bezpośrednio zaangażowany w prace projektowe i dokumentacyjne z zakresu poszukiwań węglowodorów, których rezultatem były odkrycia w Polsce nowych złóż gazu ziemnego i ropy naftowej.
Z ramienia Zjednoczenia Górnictwa Naftowego, a później Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa, był przewodniczącym komisji oceniającej i odbierającej naftowe projekty i dokumentacje geofizyczne. Pełniąc funkcję Naczelnego Inżyniera ds. Geofizyki, za jedno ze swoich głównych zadań uznawał podnoszenie poziomu wyposażenia technicznego i unowocześnienie metod pracy w geofizyce naftowej. Wspólnie z kierownictwem i specjalistami z przedsiębiorstw geofizycznych w Krakowie i Toruniu prowadził bezustanną walkę o dostęp do zachodnich technologii. Dzięki swoim długoletnim kontaktom z Europejską Asocjacją Geofizyczną i branżowymi firmami zagranicznymi, przyczynił się do wdrożenia osiągnięć techniki światowej w polskiej geofizyce naftowej, szczególnie po zakupach sprzętu i technologii w ramach kredytu z Banku Światowego w latach 90-tych XX wieku.
Po przejściu na emeryturę nadal był związany zawodowo z geologią i geofizyką. Współpracował ze służbą geologiczną PGNiG, uczestnicząc w opracowaniach dotyczących budowy geologicznej i poszukiwania nowych złóż ropy naftowej i gazu ziemnego w Polsce.
Autor ponad 20 publikacji.
Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego i Gazowniczego, Komitetu Geofizyki PAN, Rady Geologicznej przy Ministrze Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa (Zastępca Przewodniczącego), Komisji Oceny Projektów Badań Geologicznych MOŚZNiL (Zastępca Przewodniczącego Zespołu ds. Nafty i Gazu), Komisji Zasobów Kopalin w Ministerstwie Środowiska, Rady Programowej ds. Poszukiwań PGNiG i Rady Programowej w Stowarzyszeniu ds. Głębokich Badań Geologicznych, Rady Geologicznej przy Ministrze Ochrony Środowiska i przewodniczącym zespołu ds. nafty i gazu Komisji Oceny Projektów Geologicznych w Ministerstwie Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, Komisji Zasobów Kopalin przy Ministrze Ochrony Środowiska.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Generalny Dyrektor Górniczy III stopnia, Order Sztandaru Pracy II klasy, Złota Odznaka "Zasłużony dla Górnictwa", Złota Odznaka "Zasłużony dla Geologii Polskie", Złota Odznaka "Zasłużony dla Górnictwa Naftowego", Złota Odznaka NOT, Członek Honorowy SITPNiG, Państwowa Nagroda II stopnia, wyróżnienia w plebiscycie "Przeglądu Technicznego" o tytuł złotego inżyniera, Medal im. Ignacego Łukasiewicza, Złota i Diamentowa Odznaka Honorowa SITPNiG i Federacji NOT, a także tytuły "Zasłużony Senior SITPNiG" i "Zasłużony Senior NOT"
Źródła do biogramu
Książki
- Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 191
- [Skład Osobowy AGH … 1952/53]. Kraków 1953, s. 62
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 364, [foto]
Artykuły
- Gazeta Wyborcza 2019, nr 268 (18 XI 2019) s. 5 [nekr.]
Inne
- Dr inż. Zygmunt Śliwiński | Wiadomości Naftowe i Gazownicze [online] [przeglądany 22.12.2021]. Dostępny w: http://www.wnig.pl/pl/info/dr-inz-zygmunt-sliwinski
- Wspomnienie o koledze dr inż. Zygmuncie Śliwińskim - SITPNiG [online] [przeglądany 22.12.2021]. Dostępny w: https://www.sitpnig.pl/single-post/2019/12/02/wspomnienie-o-koledze-dr-in%C5%BC-zygmuncie-%C5%9Bliwi%C5%84skim