Władysław Stefan Lenkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Danuta.Rys (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 29 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
|family-name=Lenkiewicz | |family-name=Lenkiewicz | ||
|given-name=Władysław Stefan | |given-name=Władysław Stefan | ||
|honorific-prefix=Dr hab. inż., prof. AGH | |||
|image=Władysław Lenkiewicz.jpg | |||
|birth_date=10 kwietnia 1916 | |birth_date=10 kwietnia 1916 | ||
|birth_place=Lwów | |birth_place=Lwów | ||
|death_date=5 października 2012 | |death_date=5 października 2012 | ||
|death_place=Kraków | |death_place=Kraków | ||
|fields=mechanika, metodologia projektowania, tribologia, teoria eksploatacji, drgania, tarcia, procesy tarcia metali | |||
|faculty=Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki | |faculty=Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki | ||
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 40-lecia Polski Ludowej | |awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 40-lecia Polski Ludowej | ||
}} | }} | ||
'''Władysław Stefan Lenkiewicz''' (1916-2012) | Dr hab. inż., prof. AGH '''Władysław Stefan Lenkiewicz''' (1916-2012) | ||
Dyscyplina/specjalności: mechanika, metodologia | Był też pisarzem i poetą oraz narciarzem. Jako naukowiec i narciarz używał imienia Władysław, a swoją twórczość literacką podpisywał imieniem Stefan. | ||
Dyscyplina/specjalności: mechanika, metodologia projektowania, tribologia, teoria eksploatacji obiektów technicznych, drgania, tarcia, procesy tarcia metali | |||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
| Linia 17: | Linia 22: | ||
Urodził się 10 kwietnia 1916 roku we Lwowie. Zmarł 5 października 2012 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Podgórskim w Krakowie. | Urodził się 10 kwietnia 1916 roku we Lwowie. Zmarł 5 października 2012 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Podgórskim w Krakowie. | ||
W 1934 roku ukończył gimnazjum staro-klasyczne we Lwowie. Studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, na kierunku konstrukcji, specjalizując się w pojazdach mechanicznych. W styczniu 1941 roku otrzymał dyplom ukończenia studiów wyższych. | |||
Podczas II wojny światowej, zanim został asystentem w Katedrze Maszyn Dźwigowych Instytutu Politechnicznego Politechniki Lwowskiej, podejmował się różnych zajęć dla utrzymania rodziny, będąc m.in. szefem kontroli technicznej, kierowcą, ślusarzem, kreślarzem, kierownikiem warsztatów mechanicznych. W 1944 roku został aresztowany przez NKWD, z początkiem 1945 roku udało mu się uciec. W kwietniu 1945 roku opuścił Lwów i zamieszkał w okolicach Krakowa. | |||
W pierwszych latach po wojnie wraz z żoną założył szkołę nauki jazdy w Kalwarii Zebrzydowskiej. | |||
W 1948 roku nostryfikował dyplom Politechniki Lwowskiej na Politechnice Śląskiej. | |||
W 1950 roku rozpoczął pracę starszego asystenta w Zakładzie Maszynoznawstwa I [[Wydział Elektromechaniczny|Wydziału Elektromechanicznego]] AGH. W 1953 roku został mianowany adiunktem. | |||
W 1962 roku na podstawie pracy "Wyznaczanie niektórych parametrów zużycia pierścieni tłokowych", napisanej pod kierunkiem profesora Kazimierza Szawłowskiego, uzyskał stopień doktora. | |||
W 1968 roku na podstawie rozprawy "Wpływ drgań wymuszonych na procesy tarcia metali" uzyskał stopień doktora habilitowanego. W tym samym roku otrzymał stanowisko docenta. | |||
W 1979 roku został profesorem nadzwyczajnym AGH. | |||
W 1986 roku przeszedł na emeryturę. Do końca życia konsultował prace naukowe byłych współpracowników i wychowanków. | |||
Przez wiele lat był kierownikiem Zakładu Podstaw Konstrukcji i Eksploatacji Maszyn. | |||
Autor ponad 170 publikacji oraz 4 patentów. Wykonał ponad 3500 ekspertyz. | |||
Promotor 15 doktoratów z dziedzin tribologii i teorii eksploatacji. Zrecenzował 42 prace doktorskie i habilitacyjne oraz wiele wniosków na stopień profesora. | |||
W latach 1953-1990 był ekspertem Zespołu Rzeczoznawców Techniki Samochodowej i Ruchu Drogowego w Krakowie. Był też ekspertem międzynarodowym w tej dziedzinie. Od 1954 roku był biegłym Sądu Wojewódzkiego w Krakowie w zakresie techniki samochodowej i ruchu drogowego. W latach 60-tych XX wieku był współautorem planu regulacji ruchu w Krakowie. W tym też okresie - równolegle z pracą na uczelni - pracował przez dwa lata jako nauczyciel w Liceum Mechanicznym w Krakowie. | |||
W 1953 roku założył w AGH czasopismo "Wektor", którego był redaktorem naczelnym. | |||
Organizował wiele konferencji i zjazdów naukowych, także o zasięgu ogólnopolskim. Po przejściu na emeryturę zainicjował projekt finansowany przez Komitet Badań Naukowych i był jego głównym konsultantem. Jako emeryt był autorem lub współautorem dziewięciu prac naukowych, drukowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych. | |||
Członek Polskiej Akademii Nauk, Związku Nauczycielstwa Polskiego, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Klubu Wysokogórskiego, Polskiego Związku Narciarskiego, Komisji Turystyki Narciarskiej PTTK. | |||
Do jego osiągnięć naukowych zalicza się: | |||
- stworzenie międzywydziałowego, interdyscyplinarnego ośrodka twórczego projektowania i zorganizowanie dwóch ogólnopolskich konferencji w tej dziedzinie | |||
- stworzenie ośrodka dynamiki procesów tarcia w AGH w Krakowie | |||
- inicjatywę wprowadzenia kształcenia w kierunkach eksploatacji, tribologii i niezawodności eksploatacyjnej na Wydziale Części Maszyn AGH | |||
- liczne publikacje w dziedzinie metodologii projektowania m.in. opracowanie, wraz z doc. B. Machowskim, sześciu metod projektowania, o nazwie LEMACH, częściowo wdrożonych przez biura projektowe | |||
- stworzenie metody „projektowania intuicyjnego” | |||
- nowe podejście do ocen niezawodności skojarzeń tribologicznych (rozdzielenie niezawodności procesów i węzłów tarcia) | |||
- kierowanie i koordynacja ogólnopolskich badań dotyczących kształcenia w dziedzinie eksploatacji. | |||
Poza działalnością naukową prowadził również działalność literacką. Opublikował 4 tomy opowiadań i 2 tomy poetyckie. Według jego scenariuszy zrealizowano 5 filmów krótkometrażowych i 2 słuchowiska radiowe. Publikował w tygodniku "Przekrój". | |||
Był również aktywnym narciarzem. Od 1950 roku był instruktorem narciarskim, w 1953 roku został mianowany instruktorem wykładowcą Polskiego Związku Narciarskiego i instruktorem międzynarodowym. Startował w zawodach narciarskich, brał udział w rajdach i czterokrotnie reprezentował Polskę na Międzynarodowych Kongresach Nauczycieli Narciarstwa (Bad Gastein, Monte Bondone, Zakopane, Strbskie Pleso). Był też biegłym Sądu Wojewódzkiego w Krakowie ds. narciarstwa i wypadków narciarskich. | |||
==== Odznaczenia i nagrody ==== | |||
[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Medal 40-lecia Polski Ludowej]], Złota Odznaka "Za pracę społeczną dla miasta Krakowa", Złota Odznaka "Zasłużonemu w rozwoju województwa katowickiego", Odznaka Zasłużony Działacz Turystyki, wielokrotnie Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego, wielokrotnie Nagroda Rektora AGH | |||
==== Bibliografia publikacji ==== | ==== Bibliografia publikacji ==== | ||
https://badap.agh.edu.pl/autor/lenkiewicz-wladyslaw-004083 | |||
== Źródła do biogramu == | == Źródła do biogramu == | ||
| Linia 40: | Linia 86: | ||
==== Książki ==== | ==== Książki ==== | ||
* | * [Skład Osobowy AGH … 1950/51]. Kraków 1951, s. 39, 53 | ||
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 195, [foto] | |||
==== Artykuły ==== | ==== Artykuły ==== | ||
| Linia 46: | Linia 93: | ||
* ''Dziennik Polski'' 2012, nr 238 (11 X 2012), s. A13 [nekr.] | * ''Dziennik Polski'' 2012, nr 238 (11 X 2012), s. A13 [nekr.] | ||
* ''Dziennik Polski'' 2012, nr 239 (12 X 2012), s. A12 [nekr.] | * ''Dziennik Polski'' 2012, nr 239 (12 X 2012), s. A12 [nekr.] | ||
* Zmarł prof. Władysław Lenkiewicz. ''Dziennik Polski'' 2012, nr 249, s. | * Zmarł prof. Władysław Lenkiewicz. ''Dziennik Polski'' 2012, nr 249, s. 6 | ||
==== Inne ==== | ==== Inne ==== | ||
* Władysław Lenkiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia [online] [przeglądany 10.01. | * Władysław Lenkiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia [online] [przeglądany 10.01.2022]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw_Lenkiewicz | ||
{{DEFAULTSORT: Lenkiewicz, Władysław Stefan}} | {{DEFAULTSORT: Lenkiewicz, Władysław Stefan}} | ||
[[Category:Biogramy]] | [[Category:Biogramy]] | ||
Aktualna wersja na dzień 13:47, 31 sty 2023
| Władysław Stefan Lenkiewicz | |
|---|---|
| Nazwisko | Lenkiewicz |
| Imię / imiona | Władysław Stefan |
| Tytuły / stanowiska | Dr hab. inż., prof. AGH |
| Data urodzenia | 10 kwietnia 1916 |
| Miejsce urodzenia | Lwów |
| Data śmierci | 5 października 2012 |
| Miejsce śmierci | Kraków |
| Dyscyplina/specjalności | mechanika, metodologia projektowania, tribologia, teoria eksploatacji, drgania, tarcia, procesy tarcia metali |
| Wydział | Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki
|
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 40-lecia Polski Ludowej |
Dr hab. inż., prof. AGH Władysław Stefan Lenkiewicz (1916-2012)
Był też pisarzem i poetą oraz narciarzem. Jako naukowiec i narciarz używał imienia Władysław, a swoją twórczość literacką podpisywał imieniem Stefan.
Dyscyplina/specjalności: mechanika, metodologia projektowania, tribologia, teoria eksploatacji obiektów technicznych, drgania, tarcia, procesy tarcia metali
Nota biograficzna
Urodził się 10 kwietnia 1916 roku we Lwowie. Zmarł 5 października 2012 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Podgórskim w Krakowie.
W 1934 roku ukończył gimnazjum staro-klasyczne we Lwowie. Studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, na kierunku konstrukcji, specjalizując się w pojazdach mechanicznych. W styczniu 1941 roku otrzymał dyplom ukończenia studiów wyższych.
Podczas II wojny światowej, zanim został asystentem w Katedrze Maszyn Dźwigowych Instytutu Politechnicznego Politechniki Lwowskiej, podejmował się różnych zajęć dla utrzymania rodziny, będąc m.in. szefem kontroli technicznej, kierowcą, ślusarzem, kreślarzem, kierownikiem warsztatów mechanicznych. W 1944 roku został aresztowany przez NKWD, z początkiem 1945 roku udało mu się uciec. W kwietniu 1945 roku opuścił Lwów i zamieszkał w okolicach Krakowa.
W pierwszych latach po wojnie wraz z żoną założył szkołę nauki jazdy w Kalwarii Zebrzydowskiej.
W 1948 roku nostryfikował dyplom Politechniki Lwowskiej na Politechnice Śląskiej.
W 1950 roku rozpoczął pracę starszego asystenta w Zakładzie Maszynoznawstwa I Wydziału Elektromechanicznego AGH. W 1953 roku został mianowany adiunktem.
W 1962 roku na podstawie pracy "Wyznaczanie niektórych parametrów zużycia pierścieni tłokowych", napisanej pod kierunkiem profesora Kazimierza Szawłowskiego, uzyskał stopień doktora.
W 1968 roku na podstawie rozprawy "Wpływ drgań wymuszonych na procesy tarcia metali" uzyskał stopień doktora habilitowanego. W tym samym roku otrzymał stanowisko docenta.
W 1979 roku został profesorem nadzwyczajnym AGH.
W 1986 roku przeszedł na emeryturę. Do końca życia konsultował prace naukowe byłych współpracowników i wychowanków.
Przez wiele lat był kierownikiem Zakładu Podstaw Konstrukcji i Eksploatacji Maszyn.
Autor ponad 170 publikacji oraz 4 patentów. Wykonał ponad 3500 ekspertyz.
Promotor 15 doktoratów z dziedzin tribologii i teorii eksploatacji. Zrecenzował 42 prace doktorskie i habilitacyjne oraz wiele wniosków na stopień profesora.
W latach 1953-1990 był ekspertem Zespołu Rzeczoznawców Techniki Samochodowej i Ruchu Drogowego w Krakowie. Był też ekspertem międzynarodowym w tej dziedzinie. Od 1954 roku był biegłym Sądu Wojewódzkiego w Krakowie w zakresie techniki samochodowej i ruchu drogowego. W latach 60-tych XX wieku był współautorem planu regulacji ruchu w Krakowie. W tym też okresie - równolegle z pracą na uczelni - pracował przez dwa lata jako nauczyciel w Liceum Mechanicznym w Krakowie.
W 1953 roku założył w AGH czasopismo "Wektor", którego był redaktorem naczelnym.
Organizował wiele konferencji i zjazdów naukowych, także o zasięgu ogólnopolskim. Po przejściu na emeryturę zainicjował projekt finansowany przez Komitet Badań Naukowych i był jego głównym konsultantem. Jako emeryt był autorem lub współautorem dziewięciu prac naukowych, drukowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych.
Członek Polskiej Akademii Nauk, Związku Nauczycielstwa Polskiego, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Klubu Wysokogórskiego, Polskiego Związku Narciarskiego, Komisji Turystyki Narciarskiej PTTK.
Do jego osiągnięć naukowych zalicza się:
- stworzenie międzywydziałowego, interdyscyplinarnego ośrodka twórczego projektowania i zorganizowanie dwóch ogólnopolskich konferencji w tej dziedzinie
- stworzenie ośrodka dynamiki procesów tarcia w AGH w Krakowie
- inicjatywę wprowadzenia kształcenia w kierunkach eksploatacji, tribologii i niezawodności eksploatacyjnej na Wydziale Części Maszyn AGH
- liczne publikacje w dziedzinie metodologii projektowania m.in. opracowanie, wraz z doc. B. Machowskim, sześciu metod projektowania, o nazwie LEMACH, częściowo wdrożonych przez biura projektowe
- stworzenie metody „projektowania intuicyjnego”
- nowe podejście do ocen niezawodności skojarzeń tribologicznych (rozdzielenie niezawodności procesów i węzłów tarcia)
- kierowanie i koordynacja ogólnopolskich badań dotyczących kształcenia w dziedzinie eksploatacji.
Poza działalnością naukową prowadził również działalność literacką. Opublikował 4 tomy opowiadań i 2 tomy poetyckie. Według jego scenariuszy zrealizowano 5 filmów krótkometrażowych i 2 słuchowiska radiowe. Publikował w tygodniku "Przekrój".
Był również aktywnym narciarzem. Od 1950 roku był instruktorem narciarskim, w 1953 roku został mianowany instruktorem wykładowcą Polskiego Związku Narciarskiego i instruktorem międzynarodowym. Startował w zawodach narciarskich, brał udział w rajdach i czterokrotnie reprezentował Polskę na Międzynarodowych Kongresach Nauczycieli Narciarstwa (Bad Gastein, Monte Bondone, Zakopane, Strbskie Pleso). Był też biegłym Sądu Wojewódzkiego w Krakowie ds. narciarstwa i wypadków narciarskich.
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 40-lecia Polski Ludowej, Złota Odznaka "Za pracę społeczną dla miasta Krakowa", Złota Odznaka "Zasłużonemu w rozwoju województwa katowickiego", Odznaka Zasłużony Działacz Turystyki, wielokrotnie Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego, wielokrotnie Nagroda Rektora AGH
Bibliografia publikacji
https://badap.agh.edu.pl/autor/lenkiewicz-wladyslaw-004083
Źródła do biogramu
Książki
- [Skład Osobowy AGH … 1950/51]. Kraków 1951, s. 39, 53
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 195, [foto]
Artykuły
- Dziennik Polski 2012, nr 238 (11 X 2012), s. A13 [nekr.]
- Dziennik Polski 2012, nr 239 (12 X 2012), s. A12 [nekr.]
- Zmarł prof. Władysław Lenkiewicz. Dziennik Polski 2012, nr 249, s. 6
Inne
- Władysław Lenkiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia [online] [przeglądany 10.01.2022]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw_Lenkiewicz