Anna Derdacka-Grzymek: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox scientist
| name = Anna Derdacka-Grzymek
| name = Anna Derdacka-Grzymek
| image = Derdacka.jpg
| image = Anna_Derdacka-Grzymek.jpg
| family-name = Derdacka-Grzymek
| family-name = Derdacka-Grzymek
| given-name = Anna
| given-name = Anna
Linia 9: Linia 9:
| native_name =  
| native_name =  
| native_name_lang =  
| native_name_lang =  
| image = Derdacka.jpg
| image = Anna_Derdacka-Grzymek.jpg
| image_size = 8706
| image_size = 8706
| alt =  
| alt =  

Wersja z 15:52, 20 sty 2014

Anna Derdacka-Grzymek
Anna Derdacka-Grzymek.jpg
Nazwisko Derdacka-Grzymek
Imię / imiona Anna
Tytuły / stanowiska Dr
Data urodzenia 1924



Pełnione funkcje Dziekan Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki w latach 1975–81



Odznaczenia i nagrody W 1968 — Zespolowa Nagroda Państwowa I stopnia w dziedzinie techniki za udział w opracowaniu produkcji tlenku glinu z krajowych surowców metodą spiekowo-rozpadową
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki19751978
DziekanWydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki19781981

Dr Anna Derdacka-Grzymek (1924–)

W 1948 uzyskała dyplom na Wydziale Chemicznym Politechniki Śląskiej. Od 1961–91-AGH Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki, Zakład Materiałów Wiążących i Betonów. Działalność naukowo-badawcza związana z przemysłem materiałów wiążących, opracowaniem nowych technologii oraz wykorzystywaniem surowców odpadowych do tzw. kompleksowych produkcji.

Ważniejsze prace to: badania nad strukturą wysokoalitowego klinkieru portlandzkiego, technologię wytwarzania cementów szybkosprawnych i specjalnych. Jest autorem lub współautorem ponad 50 publikacji. Działała jako: z-ca Przewodniczącego Centralnej Komisji Nagród przy Ministrze Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, Członek Komisji Ceramicznej PAN w Krakowie, Członek Rady Naukowej Instytutu Techniki Budowlanej, członek SITPMB.

Źródło:

  • Kto jest kim w ceramice. s. 105–106