Andrzej Bogusław Skorupa: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
| nationality = | | nationality = | ||
| fields = budowa i eksploatacja maszyn (wytrzymałość materiałów, technologia maszyn) | | fields = budowa i eksploatacja maszyn (wytrzymałość materiałów, technologia maszyn) | ||
| function = Dziekan Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki w latach 1990–1996 | |||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
Wersja z 10:15, 15 sty 2014
| Andrzej Bogusław Skorupa | |
|---|---|
| Nazwisko | Skorupa |
| Imię / imiona | Andrzej |
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. |
| Data urodzenia | 1938
|
| Dyscyplina/specjalności | budowa i eksploatacja maszyn (wytrzymałość materiałów, technologia maszyn) |
| Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki w latach 1990–1996
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, Medal KEN, Złoty Krzyż Zasługi, nagrody MNiSW oraz inne odznaczenia regionalne i nagrody Rektora. |
Prof. dr hab. inż. Andrzej Bogusław Skorupa (1938–)
Specjalność: budowa i eksploatacja maszyn (wytrzymałość materiałów, technologia maszyn)
Urodził się 18 lipca 1938 roku w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH (1960). Pracę rozpoczął na Akademii w 1961 r. jako asystent. Uzyskał tutaj kolejno stopnie i tytuły naukowe: starszy asystent (1962), po obronie doktoratu (1967) został mianowany adiunktem, po habilitacji (1974) docentem (1975), profesorem nauk technicznych (1989), profesorem zwyczajnym (1992).
Był prodziekanem Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki (1987–1990) (dawniej Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych) i dziekanem tego wydziału (1990–1996), kierownikiem Zakładu Technologii Mechanicznej (1990–1996) oraz kierownikiem Katedry Podstaw Budowy i Eksploatacji Maszyn (1992–1996).
Członek The European Structural Integrity Society; Komitetu Budowy Maszyn PAN (Zespołu Zmęczenia i Mechaniki Pękania Materiałów i Konstrukcji).
Badania: nieniszczące metody badań i materiałów i połączeń; projektowanie konstrukcji metalowych; badanie wytrzymałości zmęczeniowej w stalach konstrukcyjnych przy obciążeniach zmiennoamplitudowych; technologia spawania i obróbki skrawaniem materiałów trudnoobrabialnych.
Jego pasją jest turystyka górska, szczególnie tatrzańska.
Autor około 120 prac, w tym 10 książek. Promotor kilku prac doktorskich.
Źródło:
- BIP 1996 nr 27. s. 9–10
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 119
- Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 908