Zofia Orman

Zofia Orman
Nazwisko	Orman
Imię / imiona	Zofia
Tytuły / stanowiska	Prof. nadzw. dr inż.
Data urodzenia	18 stycznia 1919
Miejsce urodzenia	Leżajsk
Dyscyplina/specjalności	metalurgia, metalurgia metali nieżelaznych
Wydział	Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej
Funkcje Gdzie od do Prodziekan Wydział Metali Nieżelaznych 1981 1984

Prof. nadzw. dr inż. Zofia Orman (1919–) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: metalurgia, metalurgia metali nieżelaznych

Nota biograficzna

Urodziła się 18 stycznia 1919 roku w Leżajsku.

Od 12 roku życia mieszkała w Krakowie.

, kończąc tam gimnazjum i zdając maturę w 1937 roku w VII Państwowym Gimnazjum Żeńskim im. Adama Mickiewicza w Krakowie.

Ukończyła studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie (dyplom w 1946 r.). Była młodszym asystentem w Katedrze Metalografii AG w latach 1946–47.

Pracowała w Zakładach Cynkowych w Trzebini, Instytucie Metali Nieżelaznych w Gliwicach i jego oddziale w Skawinie.

W AGH pracowała jako docent od 1956 r. W latach 1967–69 była kierownikiem Katedry Metali Nieżelaznych, w 1969 r. kierownikiem Zakładu Metalurgii Metali Lekkich. Pracę doktorską obroniła w 1954 r., w 1973 r. została profesorem nadzwyczajnym.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, Urodziłam się 18 stycznia 1918 r. w Leżajsku. Mój ojciec Piotr Maślanka był nauczycielem gimnazjalnym, a matka Helena nauczycielką. Od 12 roku życia mieszkałam w Krakowie, kończąc tam gimnazjum i zdając maturę w 1937 r. w VII Państwowym Gimnazjum Żeńskim im. Adama Mickiewicza w Krakowie. W tym samym roku rozpoczęłam studia na Wydziale Hutniczym AGH. Do wybuchu wojny zaliczyłam 4 semestry. W okresie wojny brałam udział w tajnym nauczaniu, przygotowując uczniów do tajnej matury.

Po zakończeniu wojny kontynuowałam dalej studia na AGH, uzyskując z wyróżnieniem dyplom inżyniera metalurga. Na ostatnim semestrze byłam zatrudniona w charakterze młodszego asystenta w Katedrze Metaloznawstwa u prof. Władysława Łoskiewicza.

Pracę zawodową rozpoczęłam w roku 1946 w Zakładach Metalurgicznych w Trzebinii (wówczas „Huta Cynku”). Pracowałam tam w oddziale badawczym, zajmując się opracowaniem produkcji tlenku aluminium, otrzymywaniem magnezu, jak i elektrolizą aluminium. W 1950 r. zawarłam związek małżeński z inż. Marianem Ormanem. W 1951 r. rozpoczęłam pracę w Instytucie Metali Nieżelaznychy w Gliwicach na stanowisku Kierownika Zakładu Elektrometalurgii. W roku 1954 obroniłam pracę doktorską na AGH.

W styczniu 1955 r. urodził się mój syn Leszek.

W tym samym roku rozpoczełam pracę w Instytucie Metali Lekkich w Skawinie na stanowisku Kierownika Zakładu Metalurgii Aluminium. W 1956 r. otrzymałam tytuł naukowy docenta przyznany przez Centralną Komisję Kwalifikacyjną.

W roku 1968 rozpoczełam pracę na AGH na stanowisku Kierownika Katedry Metalurgii Metali Nieżelaznych na Wydziale Metali Nieżelaznych. Również w tym czasie zmieniono nazwę Katedra na Zakład. W tym charakterze pracowałam do emerytury, to jest do roku 1989. W roku 1973 otrzymałam tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1983 r. tytuł profesora zwyczajnego.

Jestem autorem lub współautorem 7 wydawnictw książkowych, jak i licznych publikacji w czasopismach naukowych. W roku 1979 r. otrzymałam Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

........................

Źródła do biogramu

Książki

• Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). s. 133–134
• [Skład Osobowy AGH … 1969/70]. Kraków 1970, s. 100
• Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 149, [foto]

Inne

• Wspomnienia Profesorów AGH – Prof. dr hab.[online] [przeglądany 6.12.2018]. Dostępny w: https://100lat.agh.edu.pl/wspomnienia-profesorow-agh-prof-dr-hab-/

Inne

stan na dzień 19.06.2017