Władysław Karol Dobrucki: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 64: | Linia 64: | ||
Studiował w Politechnice Warszawskiej (1935–39), dyplom Politechniki Śląskiej w Gliwicach otrzymał w 1946 ; doktorat — AGH (1960), habilitacja — AGH (1962), prof. nadzw. (1970), prof. zw. (1976). | Studiował w Politechnice Warszawskiej (1935–39), dyplom Politechniki Śląskiej w Gliwicach otrzymał w 1946 ; doktorat — AGH (1960), habilitacja — AGH (1962), prof. nadzw. (1970), prof. zw. (1976). | ||
Podczas okupacji hitlerowskiej działacz ruchu oporu, więzień Pawiaka, Oświęcimia, Mauthausen-Gusen. Pracownik Biura Proj. Hutn. „BIPROHUT” w latach 1947–1957, pracownik Politechniki Śląskiej w latach 1950–1954. | Podczas okupacji hitlerowskiej działacz ruchu oporu, więzień Pawiaka, Oświęcimia, Mauthausen-Gusen. Pracownik Biura Proj. Hutn. „BIPROHUT” w latach 1947–1957, pracownik Politechniki Śląskiej w latach 1950–1954. | ||
W AGH adiunkt, z-ca prof. (1956–62), docent (1962–70), prof. (1970–88), prof. emerytowany (1988) zatrudniony w niepełnym wymiarze godzin. Kierownik Zakładu Maszyn Obróbki Plastycznej na [[Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych|Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych]] w latach 1962–1988. Prodziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH w latach 1972–1975. | W AGH adiunkt, z-ca prof. (1956–62), docent (1962–70), prof. (1970–88), prof. emerytowany (1988) zatrudniony w niepełnym wymiarze godzin. Kierownik Zakładu Maszyn Obróbki Plastycznej na [[Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych|Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych]] w latach 1962–1988. Prodziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH w latach 1972–1975. | ||
Wersja z 11:31, 6 lip 2017
| Władysław Karol Dobrucki | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Dobrucki | ||||||||
| Imię / imiona | Władysław | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 19 stycznia 1918 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Kraków | ||||||||
| Data śmierci | 20 czerwca 2010 | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | metalurgia, walcownictwo, mechanika, budowa i eksploatacja maszyn | ||||||||
| Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH (1972–1975) | ||||||||
| Wydział | Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi | ||||||||
| |||||||||
Prof. zw. dr hab. inż. Władysław Karol Dobrucki (1918–2010)
Dyscyplina/specjalności: metalurgia, mechanika, budowa i eksploatacja maszyn walcowniczych
Nota biograficzna
Urodził się 19 stycznia 1918 roku w Krakowie. Zmarł 20 czerwca 2010 roku i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Studiował w Politechnice Warszawskiej (1935–39), dyplom Politechniki Śląskiej w Gliwicach otrzymał w 1946 ; doktorat — AGH (1960), habilitacja — AGH (1962), prof. nadzw. (1970), prof. zw. (1976).
Podczas okupacji hitlerowskiej działacz ruchu oporu, więzień Pawiaka, Oświęcimia, Mauthausen-Gusen. Pracownik Biura Proj. Hutn. „BIPROHUT” w latach 1947–1957, pracownik Politechniki Śląskiej w latach 1950–1954.
W AGH adiunkt, z-ca prof. (1956–62), docent (1962–70), prof. (1970–88), prof. emerytowany (1988) zatrudniony w niepełnym wymiarze godzin. Kierownik Zakładu Maszyn Obróbki Plastycznej na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych w latach 1962–1988. Prodziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH w latach 1972–1975.
Członek rady redakcji „J. Mech. Working Technol.”; członek Kom. Metal. PAN, Komis. Mech. Stos. Oddz. PAN w Krakowie, Kom. Bud. Maszyn PAN, członek rad naukowych : Instytutu Obróbki Plastycznej w Poznaniu, Inst. Metal. PAN w Krakowie, OBR Obróbki Plast. Metali „Plasomet” w Warszawie.
Współtwórca polskiej szkoły projektowania i konstrukcji walcowni, twórca oryginalnej szkoły naukowej w zakresie podstaw mechaniki walcowania i jej sprężenia zwrotnego z walcarką, projektant pierwszej w Polsce (zaprojektowanej i zbudowanej) walcowni (1951), współautor patentów na oryginalną metodę przepychania na gorąco rur i na obwiedniowe walcowanie na zimno rur o dużych średnicach.
Autor 120 prac z zakresu mechaniki procesu walcowania i urządzeń walcowniczych w czasopismach polskich i zagranicznych; 9 książek w tym 4 monografii, 17 patentów.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Oświęcimia, nagrody państwowe i resortowe
Bibliografia
Książki
- Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. L. Mackiewicz, A. Żołna. Ed. 3. Warszawa 1993, s. 130
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004., s. 69, [foto]
- Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 1 : A-G. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa [ca 1998], s. 312-313
- Złota Księga Nauki Polskiej 1999. Red. K. Pikoń, A. Sokołowska. Gliwice 1999, s. 47
Artykuły
- Dziennik Polski 2010, nr 144 (23 VI 2010), s. A15 [nekr.]
- Dziennik Polski 2010, nr 145 (24 VI 2010), s. A13 [nekr.]
- Gazeta Wyborcza 2010, nr 144, [dod.] Gazeta Wyborcza Kraków, s. 9 [nekr.]