Leon Syroczyński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 10: Linia 10:
|fields=górnictwo
|fields=górnictwo
|function=członek Komitetu Organizacyjnego Akademii Górniczej w Krakowie
|function=członek Komitetu Organizacyjnego Akademii Górniczej w Krakowie
|awards=Krzyż Kawalerski OOP
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
|dhc_year=1923
|dhc_year=1923
|dhc_reason=za zasługi położone dla dobra techniki i kraju
|dhc_reason=za zasługi położone dla dobra techniki i kraju
Linia 64: Linia 64:
==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====


Krzyż Komandorski Korony Rumuńskiej (za zasługi w kopalnictwie naftowym), belgijski Order Leopolda, [[Krzyż Kawalerski OOP]]
Krzyż Komandorski Korony Rumuńskiej (za zasługi w kopalnictwie naftowym), belgijski Order Leopolda, [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]]


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==

Wersja z 10:36, 11 kwi 2017

Leon Syroczyński
Leon Syroczynski.jpg
Nazwisko Syroczyński
Imię / imiona Leon
Tytuły / stanowiska Prof. inż.
Data urodzenia 1844
Miejsce urodzenia Sitkowce
Data śmierci 16 maja 1925
Miejsce śmierci Lwów
Dyscyplina/specjalności górnictwo
Pełnione funkcje członek Komitetu Organizacyjnego Akademii Górniczej w Krakowie


Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 1923
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za zasługi położone dla dobra techniki i kraju
Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Prof. inż. Leon Syroczyński (1844–1925)

Dyscyplina/specjalności: górnictwo

Nota biograficzna

Urodził się w 1844 roku w Sitkowcach (pow. lipowiecki) na Ukrainie. Zmarł 16 maja 1925 roku we Lwowie. Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim.

Studiował medycynę w Kijowie. Po wybuchu powstania styczniowego przerwał studia i włączył się do walk. W 1865 roku został wydalony do Austrii, następnie wyemigrował do Belgii, gdzie podjął studia górnicze. W 1869 roku uzyskał dyplom inżyniera górniczego École des Mines w Liège (Belgia). W latach 1869-1871 pracował jako inżynier w belgijskich kopalniach rud żelaznych i nieżelaznych. Od 1871 roku był inspektorem kolejowym w Holandii.

Od 1915 roku profesor i rektor Politechniki Lwowskiej, prezes Rady Zjazdów i Zrzeszeń Techników, aktywny członek Komitetu Organizacyjnego Akademii Górniczej w Krakowie.

W 1923 roku otrzymał doktorat honoris causa Akademii Górniczej za zasługi położone dla dobra techniki i kraju.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Komandorski Korony Rumuńskiej (za zasługi w kopalnictwie naftowym), belgijski Order Leopolda, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Bibliografia

Książki

  • Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 93
  • Polski Słownik Biograficzny. T. 46/2, z. 189 : Swolkień Bolesław - Syska Józef. Warszawa - Kraków, 2009, s. 297-299
  • 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1994, [Rozdz.] Doktorzy honoris causa, s. [1], [foto]

Artykuły

  • Kamieński M.: Nauki mineralogiczno-geologiczne i górnictwo na Politechnice Lwowskiej w latach 1872 - 1939. Prace Muzeum Ziemi 1977, z. 27, s. 81-95, [foto]
  • Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18

Inne

  • Na podstawie materiałów Muzeum Historii AGH