Józef Wacław Poborski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1912–1998 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
| Linia 23: | Linia 23: | ||
| citizenship = | | citizenship = | ||
| nationality = | | nationality = | ||
| fields = górnictwo (geologia górnicza złóż soli | | fields = górnictwo (geologia górnicza złóż soli i surowców chemicznych) | ||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
| influences = | | influences = | ||
| influenced = | | influenced = | ||
| awards = Państwowa II stopnia (za udział | | awards = Państwowa II stopnia (za udział w odkryciu złoża soli potasowych polihalitowych w Zatoce Puckiej) 1968; Krzyż Komandorski OOP 1982; Stopień Generalnego Dyrektora Górniczego III stonia 1981 (przyznany przez MInistra Przemysłu Chemicznego); Złota Odznaka „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa” 1976; Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” 1977; Odznaka „Za Zasługi dla Województa Tarnowskiego” 1985; Złota Odznaka „ Za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej” 1987. | ||
| signature = | | signature = | ||
| signature_alt = | | signature_alt = | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
}} | }} | ||
Prof. zw. dr inż. '''Józef Wacław Poborski''' ( | Prof. zw. dr inż. '''Józef Wacław Poborski''' (1912–1998) | ||
Specjalność: górnictwo (geologia górnicza złóż soli | Specjalność: górnictwo (geologia górnicza złóż soli i surowców chemicznych) | ||
Urodził się 6 kwietnia 1912 roku | Urodził się 6 kwietnia 1912 roku w Lusławicach, zmarł 21 sierpnia 1998 roku. Pochowany na cmentarzu Batowickim w Krakowie. W 1930 roku rozpoczął studia matematyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, skąd przeniósł się na Wydział Górniczy Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1938 roku uzyskał dyplom inżyniera górniczego, w 1950 stopień doktora, w 1954 roku tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1972 roku profesora zwyczajnego. | ||
Przebieg pracy zawodowej: Państwowy Instytut Geologiczny | Przebieg pracy zawodowej: Państwowy Instytut Geologiczny w Warszawie: 1938–1939, 1946–1954; Kopalnia Soli w Bochni 1939–1945: najpierw na stażu górniczym, potem jako geolog-mierniczy kopalni; AGH: pracownik naukowo-dydaktyczny na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym i Górniczym 1945–1982, kierownik Zakładu Złóż Soli i Surowców Chemicznych 1952–1982, prodziekan Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego 1954–1956, przewodniczący Komisji ds. budowy Muzeum Geologicznego AGH. Praca za granicą: Universidad de Luz w Maracaibo (Wenezuela) — wykłady z geologii górniczej na Wydziale Inżynierii 1979–1980; w latach siedemdziesiątych prace badawcze w rejonie zagłębi węglowych w Brazylii. We wrześniu 1982 roku przeszedł na emeryturę. | ||
Staże: studium podyplomowe | Staże: studium podyplomowe w Graduate School w Pittsburghu (USA) 1948–1949. | ||
Członek NOT, Stowarzyszenia Inżynierów | Członek NOT, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górniczych, Oddział w Krakowie 1951–1979, Komitetu Górnictwa PAN przy Wydziale IV Nauk Technicznych w Warszawie 1961–1986, Komisji Nauk Geologicznych PAN, Oddział w Krakowie 1989–1998, Polskiego Towarzystwa Geologicznego, Rady Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce. | ||
Badania: poszukiwania rud żelaza | Badania: poszukiwania rud żelaza i fosforytów na północno-wschodnim obrzeżu Gór Świętokrzyskich; badania geologiczne i geofizyczne w regionie kujawskim na strukturach solnych Izbica Kujawska — Łęczyca i Góra; badania dotyczące budowy geologicznej złóż soli kamiennej w powiązaniu z tektoniką regionalną na Podkarpaciu krakowsko-bocheńskim (Wieliczka, Bochnia), złóż solnych w Wielkopolsce (Inowrocław, Kłodawa, Wapno), nad Zatoką Pucką oraz na monoklinie przedsudeckiej. | ||
Działalność pozanaukowa: udział | Działalność pozanaukowa: udział w kampanii wrześniowej 1939; inicjator i współtwórca Parku Krajobrazowego Rożnowsko-Ciężkowickiego. | ||
Autor ponad 100 prac (polskich | Autor ponad 100 prac (polskich i zagranicznych), głównie artykułów, opracowań o charakterze monograficznym, rozdziałów w podręcznikach, rozpraw, komunikatów. Uczestniczył w dziesiątkach ekspertyz i opracowań naukowo-badawczych. Opiekun ponad 100 prac dyplomowych inżynierskich i magisterskich. Promotor 11 prac doktorskich. W swej działalności naukowo-badawczej ściśle współpracował z przemysłem solnym i przemysłem surowców chemicznych. | ||
Był człowiekiem utalentowanym, obdarzonym zdolnościami muzycznymi | Był człowiekiem utalentowanym, obdarzonym zdolnościami muzycznymi i plastycznymi. Jako miłośnik muzyki kameralnej grywał w zespole na altówce i skrzypcach. Wybitne zdolności rysunkowe wykorzystywał w codziennej pracy geologa, przedstawiając piękne wyniki kartowania podziemnego oraz mapy i przekroje geologiczne. Najbliższą była mu technika malowania temperą, później chętnie używał akwareli. Był wytrawnym turystą. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. | * Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 528–529 | ||
* Przegląd Geologiczny 1999 | * Przegląd Geologiczny 1999 nr 2. s. 130, portr. | ||
* Annales Societatis Geologorum Poloniae 1998 vol. | * Annales Societatis Geologorum Poloniae 1998 vol. 68 no. 4. s. 295–296 | ||
{{DEFAULTSORT:Poborski, Józef Wacław}} | {{DEFAULTSORT:Poborski, Józef Wacław}} | ||
[[Category:Uczony]] | [[Category:Uczony]] | ||
Wersja z 16:21, 16 gru 2013
| Józef Wacław Poborski | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Poborski | ||||||||
| Imię / imiona | Józef | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 1912–1998
| ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | górnictwo (geologia górnicza złóż soli i surowców chemicznych)
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Państwowa II stopnia (za udział w odkryciu złoża soli potasowych polihalitowych w Zatoce Puckiej) 1968; Krzyż Komandorski OOP 1982; Stopień Generalnego Dyrektora Górniczego III stonia 1981 (przyznany przez MInistra Przemysłu Chemicznego); Złota Odznaka „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa” 1976; Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” 1977; Odznaka „Za Zasługi dla Województa Tarnowskiego” 1985; Złota Odznaka „ Za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej” 1987.Property "Awards" (as page type) with input value "Państwowa II stopnia (za udział w odkryciu złoża soli potasowych polihalitowych w Zatoce Puckiej) 1968; Krzyż Komandorski OOP 1982; Stopień Generalnego Dyrektora Górniczego III stonia 1981 (przyznany przez MInistra Przemysłu Chemicznego); Złota Odznaka „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa” 1976; Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” 1977; Odznaka „Za Zasługi dla Województa Tarnowskiego” 1985; Złota Odznaka „ Za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej” 1987." contains invalid characters or is incomplete and therefore can cause unexpected results during a query or annotation process. | ||||||||
| |||||||||
Prof. zw. dr inż. Józef Wacław Poborski (1912–1998)
Specjalność: górnictwo (geologia górnicza złóż soli i surowców chemicznych)
Urodził się 6 kwietnia 1912 roku w Lusławicach, zmarł 21 sierpnia 1998 roku. Pochowany na cmentarzu Batowickim w Krakowie. W 1930 roku rozpoczął studia matematyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, skąd przeniósł się na Wydział Górniczy Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1938 roku uzyskał dyplom inżyniera górniczego, w 1950 stopień doktora, w 1954 roku tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1972 roku profesora zwyczajnego.
Przebieg pracy zawodowej: Państwowy Instytut Geologiczny w Warszawie: 1938–1939, 1946–1954; Kopalnia Soli w Bochni 1939–1945: najpierw na stażu górniczym, potem jako geolog-mierniczy kopalni; AGH: pracownik naukowo-dydaktyczny na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym i Górniczym 1945–1982, kierownik Zakładu Złóż Soli i Surowców Chemicznych 1952–1982, prodziekan Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego 1954–1956, przewodniczący Komisji ds. budowy Muzeum Geologicznego AGH. Praca za granicą: Universidad de Luz w Maracaibo (Wenezuela) — wykłady z geologii górniczej na Wydziale Inżynierii 1979–1980; w latach siedemdziesiątych prace badawcze w rejonie zagłębi węglowych w Brazylii. We wrześniu 1982 roku przeszedł na emeryturę.
Staże: studium podyplomowe w Graduate School w Pittsburghu (USA) 1948–1949.
Członek NOT, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górniczych, Oddział w Krakowie 1951–1979, Komitetu Górnictwa PAN przy Wydziale IV Nauk Technicznych w Warszawie 1961–1986, Komisji Nauk Geologicznych PAN, Oddział w Krakowie 1989–1998, Polskiego Towarzystwa Geologicznego, Rady Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce.
Badania: poszukiwania rud żelaza i fosforytów na północno-wschodnim obrzeżu Gór Świętokrzyskich; badania geologiczne i geofizyczne w regionie kujawskim na strukturach solnych Izbica Kujawska — Łęczyca i Góra; badania dotyczące budowy geologicznej złóż soli kamiennej w powiązaniu z tektoniką regionalną na Podkarpaciu krakowsko-bocheńskim (Wieliczka, Bochnia), złóż solnych w Wielkopolsce (Inowrocław, Kłodawa, Wapno), nad Zatoką Pucką oraz na monoklinie przedsudeckiej.
Działalność pozanaukowa: udział w kampanii wrześniowej 1939; inicjator i współtwórca Parku Krajobrazowego Rożnowsko-Ciężkowickiego.
Autor ponad 100 prac (polskich i zagranicznych), głównie artykułów, opracowań o charakterze monograficznym, rozdziałów w podręcznikach, rozpraw, komunikatów. Uczestniczył w dziesiątkach ekspertyz i opracowań naukowo-badawczych. Opiekun ponad 100 prac dyplomowych inżynierskich i magisterskich. Promotor 11 prac doktorskich. W swej działalności naukowo-badawczej ściśle współpracował z przemysłem solnym i przemysłem surowców chemicznych.
Był człowiekiem utalentowanym, obdarzonym zdolnościami muzycznymi i plastycznymi. Jako miłośnik muzyki kameralnej grywał w zespole na altówce i skrzypcach. Wybitne zdolności rysunkowe wykorzystywał w codziennej pracy geologa, przedstawiając piękne wyniki kartowania podziemnego oraz mapy i przekroje geologiczne. Najbliższą była mu technika malowania temperą, później chętnie używał akwareli. Był wytrawnym turystą.
Źródło:
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 528–529
- Przegląd Geologiczny 1999 nr 2. s. 130, portr.
- Annales Societatis Geologorum Poloniae 1998 vol. 68 no. 4. s. 295–296