Antoni Rodziewicz-Bielewicz: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
m (zamienił w treści „Specjalność:” na „Dyscyplina/specjalności:”) |
||
| Linia 54: | Linia 54: | ||
Prof. zw. inż. '''Antoni Rodziewicz-Bielewicz''' (1870–1923) | Prof. zw. inż. '''Antoni Rodziewicz-Bielewicz''' (1870–1923) | ||
Dyscyplina/specjalności: metalurgia, walcownictwo | |||
Wersja z 21:00, 25 cze 2016
| Antoni Rodziewicz-Bielewicz | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Rodziewicz-Bielewicz | ||||||||
| Imię / imiona | Antoni | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 17 lipca 1870 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Iłukszta | ||||||||
| Data śmierci | 19 października 1923 | ||||||||
| Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | metalurgia, walcownictwo | ||||||||
| Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Hutniczego AG (1922–1923) | ||||||||
| Wydział | Wydział Hutniczy
| ||||||||
| |||||||||
Prof. zw. inż. Antoni Rodziewicz-Bielewicz (1870–1923)
Dyscyplina/specjalności: metalurgia, walcownictwo
Nota biograficzna
Urodził się 17 lipca 1870 roku w Iłukszcie (Kurlandia), obecnie Łotwa, zmarł 19 października 1923 roku w Cieszynie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Ukończył Wydział Mechaniczny Instytutu Technologicznego w Petersburgu (1895). Pracował w przemyśle oraz prowadził działalność dydaktyczną jako wykładowca geometrii wykreślnej i rysunku technicznego Wyższej Szkoły Górniczej w Jekaterynosławiu (1906-1911). W 1911 roku otrzymał nominację na prof. nadzw. w Inst. Politechn. Nowoczerkasku. Objął Kat. Technologii Mechanicznej i rozwinął w niej głównie dział maszyn hutniczych. Prowadził także wykłady z zakresu maszyn górniczych. W 1916 r. został prof. zwyczajnym. Przez cztery lata był sekretarzem Wydziału Górniczego, a w latach 1915-1917 pełnił funkcję dziekana. Jako Profesor Politechniki Łotewskiej w Rydze prowadził wykłady z obróbki stali pod ciśnieniem (1918).
Od 1921 roku związany z Akademią, gdzie zorganizował Kat. Mechaniki Hutniczej i jako prof. zw. został jej kierownikiem. Zorganizował również Wydział Hutniczy i był jego pierwszym dziekanem (1921). Uznawany przez całą metalurgię europejską, wybitny specjalista w dziedzinie walcownictwa.
Swoje prace naukowe m.in. „O wpływie walcowania na własności żelaza i stali” zamieszczał w „Przeglądzie Technicznym”. W zakresie maszyn hutniczych wydał bardzo cenną pracę "Dietali prokatnych ustroistw", z atlasem złożonym z 19 tablic. Opublikował ok. 20 prac i wiele artykułów. Swoje artykuły ogłaszał w "Przeglądzie Technicznym", publikował również w języku niemieckim. W rękopisie pozostawił rozprawę „Teoria i praktyka walcowania i zasady kalibrowania walców”.
Poza pracą pedagogiczną profesor prowadził ożywioną działalność społeczną na terenie akademii. Był czynnym członkiem Krakowskiego Koła Stowarzyszenia Polskich Inżynierów Górniczych i Hutniczych, a w latach 1921-1923 pełnił funkcję sekretarza.
Bibliografia
- Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 6
- Słownik polskich pionierów techniki. S. 177–178
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 167–169