Eugeniusz Jan Horoszko: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
m (zamienił w treści „Category:Uczeni” na „Category:Biogramy”)
Linia 78: Linia 78:


{{DEFAULTSORT:Horoszko, Eugeniusz Jan}}
{{DEFAULTSORT:Horoszko, Eugeniusz Jan}}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Wersja z 10:03, 17 gru 2015

Eugeniusz Jan Horoszko
Eugeniusz Horoszko.jpg
Nazwisko Horoszko
Imię / imiona Eugeniusz Jan
Tytuły / stanowiska Prof. nadzw. dr inż.
Data urodzenia 20 września 1909
Miejsce urodzenia Lwów
Data śmierci 8 lutego 1998
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności elektrotermia
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH (1964–1969)
Wydział Wydział Elektrotechniki, Informatyki, Automatyki i Elektroniki


Odznaczenia i nagrody Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej19641969


Prof. nadzw. dr inż. Eugeniusz Jan Horoszko (1909–1998)

Specjalność: elektrotermia

Życiorys

Urodził się 20 września 1909 r. we Lwowie. Zmarł 8 lutego 1998 r. w Krakowie i tam też został pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Studiował w Politechnice Lwowskiej, w 1936 r. uzyskał dyplom inżyniera elektryka, po ukończeniu studiów przeniósł się na Górny Śląsk.

Główny projektant ok. 30 prototypów pieców i nagrzewnic. W 1957 r. przy jego współudziale uruchomiono prototyp 30-tonowego stalowniczego pieca łukowego.

W 1955 r. rozpoczął pracę na ówczesnym Wydziale Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa AGH. W 1973 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. W latach 1964–1969 prodziekan Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH. W 1979 r. przeszedł na emeryturę.

Twórca elektrotermii w Polsce; założyciel Polskiego Komitetu Elektrotermii. Autor ok. 60 artykułów. Uzyskał 20 patentów.

Odznaczenia i nagrody

Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Złota Odznaka Honorowa SEP, Złota Odznaka Honorowa NOT, wiele innych.


Źródło:

  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1998 nr 51. s. 27, portr.
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 14. Warszawa 2003. S. 48–50