Kazimierz Szawłowski: Różnice pomiędzy wersjami

Kazimierz Szawłowski
Nazwisko	Szawłowski
Imię / imiona	Kazimierz
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. mgr. inż.
Data urodzenia	14 stycznia 1898
Miejsce urodzenia	Rostów
Data śmierci	15 marca 1969
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	wysokoprężne silniki spalinowe
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH (1952–1953)
Wydział	Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP

Wersja z 13:13, 3 mar 2015

Prof. zw. mgr. inż. Kazimierz Szawłowski (1898–1969)

Specjalność: wysokoprężne silniki spalinowe

Życiorys

Urodził się w 14 stycznia 1898 roku w Rostowie nad Donem, zmarł 15 marca 1969 roku w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki w Wiedniu i Cesarsko-Królewskiej Szkoły Politechnicznej we Lwowie. Studia kontynuował na Politechnice Lwowskiej, gdzie w 1921 r. uzyskał stopień inżyniera mechanika.

Pracował we Lwowie i w Poznaniu. Od 1945 r. mieszkał w Krakowie. Kiedy w 1946 r. powstał Wydział Elektro-Mechaniczny na Akademii Górniczej, objął tam kierownictwo Zakładu Silników Cieplnych. W 1948 r. otrzymał na AG veniam legendi, a parę miesięcy później nominację na docenta. W tym samym roku został też powołany na Politechnikę Wrocławską.

7 stycznia 1949 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym silników spalinowych na Politechnice Ślaskiej Prowadził równocześnie wykłady wykłady w AGH. W latach 1951-1952 był prodziekanem Wydziału Elektro-Mechanicznego, następnie 1952–53 dziekanem Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa. W 1953 r. objął kierownictwo Zakładu Pomp, Sprężarek i Wentylatorów Katedry Maszynoznawstwa.

W latach 1959–68 sprawował funkcje kierownika Katedry Termodynamiki i Urządzeń Energetycznych na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH. W 1968 r. przeszedł na emeryturę.

Opublikował 8 książek i podręczników oraz wiele artykułów.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP, Nagroda I stopnia Ministra Szkolnictwa Wyższego za osiągnięcia w dziedzinie dydaktyki, za autorstwo wyróżniających się książek, za prace habilitacyjne i doktorskie

Bibliografia

Źródło:

Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2. s. 165–167
Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki : materiały konferencji. Kraków 2002. S. 240, portr.
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 350–351
Polski słownik biograficzny. T. 47/2 z. 193 : Szatsznajder Leon — Szczepański Czesław. Warszawa — Kraków 2010. S. 170–171

@@ Linia 71: / Linia 71: @@
 Pracował we Lwowie i w Poznaniu. Od 1945 r. mieszkał w Krakowie. Kiedy w 1946 r. powstał [[Wydział Elektro-Mechaniczny]] na Akademii Górniczej, objął tam kierownictwo Zakładu Silników Cieplnych. W 1948 r. otrzymał na AG veniam legendi, a parę miesięcy później nominację na docenta. W tym samym roku został też powołany na Politechnikę Wrocławską.
-Pracując na Politechnice Śląskiej prowadził wykłady w AGH. W latach 1951-1952 był prodziekanem [[Wydział Elektro-Mechaniczny|Wydziału Elektro-Mechanicznego]], następnie 1952–53 dziekanem [[Wydział Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa|Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa]]. W 1953 r. objął kierownictwo Zakładu Pomp, Sprężarek i Wentylatorów Katedry Maszynoznawstwa.
+stycznia 1949 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym silników spalinowych na Politechnice Ślaskiej
+Prowadził równocześnie wykłady wykłady w AGH. W latach 1951-1952 był prodziekanem [[Wydział Elektro-Mechaniczny|Wydziału Elektro-Mechanicznego]], następnie 1952–53 dziekanem [[Wydział Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa|Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa]]. W 1953 r. objął kierownictwo Zakładu Pomp, Sprężarek i Wentylatorów Katedry Maszynoznawstwa.
 W latach 1959–68 sprawował funkcje kierownika Katedry Termodynamiki i Urządzeń Energetycznych na [[Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych|Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych]] AGH. W 1968 r. przeszedł na emeryturę.