Wojciech Korfanty: Różnice pomiędzy wersjami

Wojciech Korfanty
Nazwisko	Korfanty
Imię / imiona	Wojciech ;
Data urodzenia	20 kwietnia 1873
Miejsce urodzenia	osada Sadzawka (obecnie Siemianowice Śląskie)
Data śmierci	17 sierpnia 1939
Miejsce śmierci	Warszawa
Pełnione funkcje	polityk; działacz narodowy na Śląsku; publicysta ;
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	1923
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za zasługi położone dla górnictwa polskiego w walce o Górny Śląsk oraz za wybitną działalność w unarodowieniu tej dzielnicy

Wersja z 13:56, 3 wrz 2014

Wojciech Korfanty (1873–1939)

Życiorys

Urodził się 20 kwietnia 1873 w osadzie Sadzawka (obecnie Siemianowice Śląskie). Od 1898 członek Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, od 1901 Ligi Narodowej i redaktor czasopisma „Górnoślązak”, zdecydowany przeciwnik politycznej dominacji niemieckiej partii katolickiej Centrum na Górnym Śląsku.

Poseł do Reichstagu (1903–1911 i 1918) i na sejm pruski (1904–1918). Po I wojnie światowej członek Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu; był polskim komisarzem plebiscytowym na terenie Górnego Śląska (1920–1921), a następnie przywódcą III powstania śląskiego (1921). W latach 1919–1930 był posłem na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, w latach 1922–1935 posłem na Sejm Śląski; od 1922 r. czołowy przywódca chadecji. Wykluczony z Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji stanął na czele secesyjnego PSChD Górnego Śląska (1928–1930).

W 1930 r. był więziony w Brześciu. Zwolniony w grudniu tego roku powrócił na Górny Śląsk. W 1935 r. opuścił Polskę i udał się na emigrację do Czechosłowacji, w latach 1938–1939 przebywał we Francji; był jednym z inicjatorów Frontu Morges. W 1939 r. wrócił do kraju i następnego dnia został aresztowany i osadzony w więzieniu. Zwolniony z powodu ciężkiej choroby, zmarł 17 sierpnia 1939 r. w Warszawie.

W 1923 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie za zasługi położone dla górnictwa polskiego w walce o Górny Śląsk oraz za wybitną działalność w unarodowieniu tej dzielnicy.

Wydawał m.in. czasopisma: „Rzeczpospolita”, „Polonia”.

Źródło:

Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. — Warszawa, 1996. S. 168
[Dyplom nadania DHC AGH] (materiały Archiwum AGH)

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 |given-name=Wojciech
 |image=Wojciech_Korfanty.jpg
-|birth_date=1873
+|birth_date=20 kwietnia 1873
-|death_date=1939
+|birth_place=osada Sadzawka (obecnie Siemianowice Śląskie)
+|death_date=17 sierpnia 1939
+|death_place=Warszawa
 |function=polityk; działacz narodowy na Śląsku; publicysta
 |dhc_year=1923
@@ Linia 47: / Linia 49: @@
 == Życiorys ==
-Urodził się w osadzie Sadzawka pod Katowicami. Od 1898 członek Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, od 1901 Ligi Narodowej i redaktor czasopisma „Górnoślązak”, zdecydowany przeciwnik politycznej dominacji niemieckiej partii katolickiej Centrum na Górnym Śląsku.
+Urodził się 20 kwietnia 1873 w osadzie Sadzawka (obecnie Siemianowice Śląskie). Od 1898 członek Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, od 1901 Ligi Narodowej i redaktor czasopisma „Górnoślązak”, zdecydowany przeciwnik politycznej dominacji niemieckiej partii katolickiej Centrum na Górnym Śląsku.
 Poseł do Reichstagu (1903–1911 i 1918) i na sejm pruski (1904–1918). Po I wojnie światowej członek Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu; był polskim komisarzem plebiscytowym na terenie Górnego Śląska (1920–1921), a następnie przywódcą III powstania śląskiego (1921). W latach 1919–1930 był posłem na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, w latach 1922–1935 posłem na Sejm Śląski; od 1922 r. czołowy przywódca chadecji. Wykluczony z Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji stanął na czele secesyjnego PSChD Górnego Śląska (1928–1930).
-W 1930 r. był więziony w Brześciu. Zwolniony w grudniu tego roku powrócił na Górny Śląsk. W 1935 r. opuścił Polskę i udał się na emigrację do Czechosłowacji, w latach 1938–1939 przebywał we Francji; był jednym z inicjatorów Frontu Morges. W 1939 r. wrócił do kraju i następnego dnia został aresztowany i osadzony w więzieniu. Zwolniony z powodu ciężkiej choroby, zmarł w sierpniu 1939 r.
+W 1930 r. był więziony w Brześciu. Zwolniony w grudniu tego roku powrócił na Górny Śląsk. W 1935 r. opuścił Polskę i udał się na emigrację do Czechosłowacji, w latach 1938–1939 przebywał we Francji; był jednym z inicjatorów Frontu Morges. W 1939 r. wrócił do kraju i następnego dnia został aresztowany i osadzony w więzieniu. Zwolniony z powodu ciężkiej choroby, zmarł 17 sierpnia 1939 r. w Warszawie.
 W 1923 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie za zasługi położone dla górnictwa polskiego w walce o Górny Śląsk oraz za wybitną działalność w unarodowieniu tej dzielnicy.