Wiesław Antoni Piątkowski-Grzymała: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist | name = Wiesław Antoni Piątkowski-Grzymała | image = piatkowski.jpg | family-name = Piątkowski-Grzymała | given-name = Wiesław | addi...”)
 
Nie podano opisu zmian
Linia 13: Linia 13:
| alt =  
| alt =  
| caption =  
| caption =  
| birth_date = 1922
| birth_date = 1922–2007
| birth_place =  
| birth_place =  
| death_date = 2007
| death_date =  
| death_place =  
| death_place =  
| resting_place =  
| resting_place =  
Linia 23: Linia 23:
| citizenship =  
| citizenship =  
| nationality =  
| nationality =  
| fields = technologia chemiczna; ceramiczne materiały ogniotrwałe, stosowanie materiałów ogniotrwałych w metalurgii, ceramice i chemii
| fields = technologia chemiczna; ceramiczne materiały ogniotrwałe, stosowanie materiałów ogniotrwałych w metalurgii, ceramice i chemii
| workplaces =  
| workplaces =  
| alma_mater =  
| alma_mater =  
Linia 46: Linia 46:
| children =  
| children =  
}}
}}
Prof. zw. dr hab. inż. '''Wiesław Antoni Piątkowski-Grzymała''' (1922-2007)
Prof. zw. dr hab. inż. '''Wiesław Antoni Piątkowski-Grzymała''' (1922–2007)


Specjalność: technologia chemiczna; ceramiczne materiały ogniotrwałe, stosowanie materiałów ogniotrwałych w metalurgii, ceramice i chemii
Specjalność: technologia chemiczna; ceramiczne materiały ogniotrwałe, stosowanie materiałów ogniotrwałych w metalurgii, ceramice i chemii


Urodził się 25 kwietnia 1922 roku w Dęblinie. Zmarł 8 stycznia 2007 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. W 1948 r. ukończył Wydział Hutniczy AGH. Dr - AGH 1965, dr hab. - AGH 1974, prof. (tytuł) - 1976, prof. zw. (tytuł) - 1987.
Urodził się 25 kwietnia 1922 roku w Dęblinie. Zmarł 8 stycznia 2007 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. W 1948 r. ukończył Wydział Hutniczy AGH. Dr AGH 1965, dr hab. AGH 1974, prof. (tytuł) 1976, prof. zw. (tytuł) 1987.


Był asystentem prof. A. Bolewskiego w 1945 r., głównym inżynierem Grupy Operacyjnej Dolny Śląsk Zakładu Materiałów Ogniotrwałych w Żarnowcu, następnie w innych zakładach. Dyrektor techniczny Zjednoczenia Przemysłu Materiałów Ogniotrwałych 1967-1972. Wykładowca AGH w latach 1969-1971, docent w l. 1971-1975, profesor w l. 1976-1992. Dyrektor Międzyresortowego Instytutu Materiałów Budowlanych i Ogniotrwałych AGH w. l. 1988-1991, kierownik Zakładu Przemysłowych Badań Materiałów Ogniotrwałych tego Instytutu. Organizator i kierownik Studium Podyplomowego "Materiały Ogniotrwałe w Hutnictwie".  
Był asystentem prof. A. Bolewskiego w 1945 r., głównym inżynierem Grupy Operacyjnej Dolny Śląsk Zakładu Materiałów Ogniotrwałych w Żarnowcu, następnie w innych zakładach. Dyrektor techniczny Zjednoczenia Przemysłu Materiałów Ogniotrwałych 1967–1972. Wykładowca AGH w latach 1969–1971, docent w latach 1971–1975, profesor w latach 1976–1992. Dyrektor Międzyresortowego Instytutu Materiałów Budowlanych i Ogniotrwałych AGH w. l. 1988–1991, kierownik Zakładu Przemysłowych Badań Materiałów Ogniotrwałych tego Instytutu. Organizator i kierownik Studium Podyplomowego „Materiały Ogniotrwałe w Hutnictwie”.


Redaktor naczelny czasopisma "Materiały Ogniotrwałe", długoletni ekspert Organizacji Narodów Zjednoczonych w ramach UNIDO.
Redaktor naczelny czasopisma „Materiały Ogniotrwałe”, długoletni ekspert Organizacji Narodów Zjednoczonych w ramach UNIDO.


Przewodniczący SIiTPH w Skawinie, wiceprzewodniczący w Nowej Hucie i Gliwicach. Współorganizator i wiceprezes Polskiego Towarzystwa Ceramicznego, wiceprezes Stowarzyszenia Wychowanków AGH 1973-1985, członek Rady Głównej NOT w Warszawie. Uczestnik kampanii wrześniowej, więzień gestapo.
Przewodniczący SIiTPH w Skawinie, wiceprzewodniczący w Nowej Hucie i Gliwicach. Współorganizator i wiceprezes Polskiego Towarzystwa Ceramicznego, wiceprezes Stowarzyszenia Wychowanków AGH 1973–1985, członek Rady Głównej NOT w Warszawie. Uczestnik kampanii wrześniowej, więzień gestapo.


Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 200 publikacji, 35 patentów. Był promotorem 8 prac doktorskich, cenionym naukowcem i dydaktykiem, wychowawcą wielu pokoleń młodzieży.
Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 200 publikacji, 35 patentów. Był promotorem 8 prac doktorskich, cenionym naukowcem i dydaktykiem, wychowawcą wielu pokoleń młodzieży.


Źródło:
Źródło:
* Kto jest kim w ceramice. Kraków 1999. S. 108, portr.
* Kto jest kim w ceramice. Kraków 1999. S. 108, portr.
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 273
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 273
* Dziennik Polski 2007 nr 9 (11 I 2007). s. 12 [nekrolog]
* Dziennik Polski 2007 nr 9 (11 I 2007). s. 12 [nekrolog]
* Dziennik Polski 2007 nr 10 ( 12 I 2007). s. 17 [nekrologi]
* Dziennik Polski 2007 nr 10 (12 I 2007). s. 17 [nekrologi]




{{DEFAULTSORT:Piątkowski-Grzymała, Wiesław Antoni}}
{{DEFAULTSORT:Piątkowski-Grzymała, Wiesław Antoni}}
[[Category:Uczony]]
[[Category:Uczony]]

Wersja z 17:21, 16 gru 2013

Wiesław Antoni Piątkowski-Grzymała
Nazwisko Piątkowski-Grzymała
Imię / imiona Wiesław
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia 1922–2007


Dyscyplina/specjalności technologia chemiczna; ceramiczne materiały ogniotrwałe, stosowanie materiałów ogniotrwałych w metalurgii, ceramice i chemii



Odznaczenia i nagrody Srebrny Krzyż Zasługi 1957, Złoty Krzyż Zasługi 1965, Krzyż Kawalerski OOP 1971, Medal Komisji Edukacji Narodowej 1990.

Prof. zw. dr hab. inż. Wiesław Antoni Piątkowski-Grzymała (1922–2007)

Specjalność: technologia chemiczna; ceramiczne materiały ogniotrwałe, stosowanie materiałów ogniotrwałych w metalurgii, ceramice i chemii

Urodził się 25 kwietnia 1922 roku w Dęblinie. Zmarł 8 stycznia 2007 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. W 1948 r. ukończył Wydział Hutniczy AGH. Dr — AGH 1965, dr hab. — AGH 1974, prof. (tytuł) — 1976, prof. zw. (tytuł) — 1987.

Był asystentem prof. A. Bolewskiego w 1945 r., głównym inżynierem Grupy Operacyjnej Dolny Śląsk Zakładu Materiałów Ogniotrwałych w Żarnowcu, następnie w innych zakładach. Dyrektor techniczny Zjednoczenia Przemysłu Materiałów Ogniotrwałych 1967–1972. Wykładowca AGH w latach 1969–1971, docent w latach 1971–1975, profesor w latach 1976–1992. Dyrektor Międzyresortowego Instytutu Materiałów Budowlanych i Ogniotrwałych AGH w. l. 1988–1991, kierownik Zakładu Przemysłowych Badań Materiałów Ogniotrwałych tego Instytutu. Organizator i kierownik Studium Podyplomowego „Materiały Ogniotrwałe w Hutnictwie”.

Redaktor naczelny czasopisma „Materiały Ogniotrwałe”, długoletni ekspert Organizacji Narodów Zjednoczonych w ramach UNIDO.

Przewodniczący SIiTPH w Skawinie, wiceprzewodniczący w Nowej Hucie i Gliwicach. Współorganizator i wiceprezes Polskiego Towarzystwa Ceramicznego, wiceprezes Stowarzyszenia Wychowanków AGH 1973–1985, członek Rady Głównej NOT w Warszawie. Uczestnik kampanii wrześniowej, więzień gestapo.

Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 200 publikacji, 35 patentów. Był promotorem 8 prac doktorskich, cenionym naukowcem i dydaktykiem, wychowawcą wielu pokoleń młodzieży.

Źródło:

  • Kto jest kim w ceramice. Kraków 1999. S. 108, portr.
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 273
  • Dziennik Polski 2007 nr 9 (11 I 2007). s. 12 [nekrolog]
  • Dziennik Polski 2007 nr 10 (12 I 2007). s. 17 [nekrologi]