Stanisław Gorczyca: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 38: Linia 38:
| influences =  
| influences =  
| influenced =  
| influenced =  
| awards = Krzyż Kawalerski OOP, Złota Odznaka SITPH NOT i in. odznaczenia regionalne.W 1998 roku nagroda PIASA - "Tadeusz Sendzimir Applied Science Award" przyznana przez Polish Institute of Arts and Science w USA.
| awards = Krzyż Kawalerski OOP, Złota Odznaka SITPH NOT i in. odznaczenia regionalne.W 1998 roku nagroda PIASA — „Tadeusz Sendzimir Applied Science Award” przyznana przez Polish Institute of Arts and Science w USA.
| signature =  
| signature =  
| signature_alt =  
| signature_alt =  
Linia 46: Linia 46:
| children =  
| children =  
| dhc_year = 1994
| dhc_year = 1994
| dhc_reason = za wybitne zasługi w dziedzinie nauk technicznych, a zwłaszcza za rozwój metaloznawstwa teoretycznego opartego na stosowanej teorii dyslokacji, krystalografii przemian fazowych i mikroskopii elektronowej oraz za zasługi dla rozwoju Akademii Górniczo-Hutniczej
| dhc_reason = za wybitne zasługi w dziedzinie nauk technicznych, a zwłaszcza za rozwój metaloznawstwa teoretycznego opartego na stosowanej teorii dyslokacji, krystalografii przemian fazowych i mikroskopii elektronowej oraz za zasługi dla rozwoju Akademii Górniczo-Hutniczej
}}
}}
Prof. zw. dr hab. inż. '''Stanisław Gorczyca''' (1925-2000)
Prof. zw. dr hab. inż. '''Stanisław Gorczyca''' (1925–2000)


Specjalność: metaloznawstwo, inżynieria materiałowa, obróbka cieplna
Specjalność: metaloznawstwo, inżynieria materiałowa, obróbka cieplna


Urodził się w Przeciszowie k. Oświęcimia 10 czerwca 1925 roku. Zmarł 16 października 2000 roku. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej (1950). W 1946 r. rozpoczął pracę w Zakł. Metalografii i Obróbki Cieplnej Wydziału Hutniczego. Staż naukowy odbył w Uniw. Harvarda w Cambridge. Doktorat (1959),  dr hab. (1967), docent (1969), następnie prof. zwycz. (1979). Pracował kolejno na wszystkich stanowiskach od zastępcy asystenta aż do kierownika Zakładu (obecnie Zakładu Metaloznawstwa i Metalurgii Proszków). W l. 1972-1978 pełnił funkcję Z-cy Dyrektora Instytutu Metalurgii AGH ds. metaloznawstwa i fizyki ciała stałego.
Urodził się w Przeciszowie k. Oświęcimia 10 czerwca 1925 roku. Zmarł 16 października 2000 roku. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej (1950). W 1946 r. rozpoczął pracę w Zakł. Metalografii i Obróbki Cieplnej Wydziału Hutniczego. Staż naukowy odbył w Uniw. Harvarda w Cambridge. Doktorat (1959),  dr hab. (1967), docent (1969), następnie prof. zwycz. (1979). Pracował kolejno na wszystkich stanowiskach od zastępcy asystenta aż do kierownika Zakładu (obecnie Zakładu Metaloznawstwa i Metalurgii Proszków). W latach 1972–1978 pełnił funkcję Zastępcy Dyrektora Instytutu Metalurgii AGH ds. metaloznawstwa i fizyki ciała stałego.


Do 1958 roku zajmował się głównie klasycznymi zagadnieniami metaloznawczymi a w szczególności strukturą stali odkształconych oraz rekrystalizacją. W 1960 r. zorganizował w Katedrze Metalografii AGH Pracownię Mikroskopii Elektronowej, którą kieruje do dnia dzisiejszego.
Do 1958 roku zajmował się głównie klasycznymi zagadnieniami metaloznawczymi a w szczególności strukturą stali odkształconych oraz rekrystalizacją. W 1960 r. zorganizował w Katedrze Metalografii AGH Pracownię Mikroskopii Elektronowej, którą kieruje do dnia dzisiejszego.


Autor ok. 200 rozpraw, artykułów, monografii. Zapoczątkował w Polsce od 1961 roku wykłady z zakresu podstaw teoretycznych i zastosowania teorii dyslokacji oraz mikroskopii elektronowej.
Autor ok. 200 rozpraw, artykułów, monografii. Zapoczątkował w Polsce od 1961 roku wykłady z zakresu podstaw teoretycznych i zastosowania teorii dyslokacji oraz mikroskopii elektronowej.


Dzięki niemu zapoczątkowano, kontynuowaną nadal, współpracę z ponad 20 instytucjami akademickimi i badawczymi na świecie.
Dzięki niemu zapoczątkowano, kontynuowaną nadal, współpracę z ponad 20 instytucjami akademickimi i badawczymi na świecie.


Źródło:
Źródło:
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995 nr 18. s. 16-18
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995 nr 18. s. 16–18
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1998 nr 53. s. 2 okł.
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1998 nr 53. s. 2 okł.
* Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 17
* Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 17
* Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3. Warszawa 1993. S. 189
* Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3. Warszawa 1993. S. 189
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2001 nr 86. s. 18
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2001 nr 86. s. 18
* Na podstawie materiałów Sekretariatu Prorektora ds. Ogólnych AGH
* Na podstawie materiałów Sekretariatu Prorektora ds. Ogólnych AGH



Wersja z 12:57, 9 sty 2014

Szablon:Infobox dhc Prof. zw. dr hab. inż. Stanisław Gorczyca (1925–2000)

Specjalność: metaloznawstwo, inżynieria materiałowa, obróbka cieplna

Urodził się w Przeciszowie k. Oświęcimia 10 czerwca 1925 roku. Zmarł 16 października 2000 roku. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej (1950). W 1946 r. rozpoczął pracę w Zakł. Metalografii i Obróbki Cieplnej Wydziału Hutniczego. Staż naukowy odbył w Uniw. Harvarda w Cambridge. Doktorat (1959), dr hab. (1967), docent (1969), następnie prof. zwycz. (1979). Pracował kolejno na wszystkich stanowiskach od zastępcy asystenta aż do kierownika Zakładu (obecnie Zakładu Metaloznawstwa i Metalurgii Proszków). W latach 1972–1978 pełnił funkcję Zastępcy Dyrektora Instytutu Metalurgii AGH ds. metaloznawstwa i fizyki ciała stałego.

Do 1958 roku zajmował się głównie klasycznymi zagadnieniami metaloznawczymi a w szczególności strukturą stali odkształconych oraz rekrystalizacją. W 1960 r. zorganizował w Katedrze Metalografii AGH Pracownię Mikroskopii Elektronowej, którą kieruje do dnia dzisiejszego.

Autor ok. 200 rozpraw, artykułów, monografii. Zapoczątkował w Polsce od 1961 roku wykłady z zakresu podstaw teoretycznych i zastosowania teorii dyslokacji oraz mikroskopii elektronowej.

Dzięki niemu zapoczątkowano, kontynuowaną nadal, współpracę z ponad 20 instytucjami akademickimi i badawczymi na świecie.

Źródło:

  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995 nr 18. s. 16–18
  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1998 nr 53. s. 2 okł.
  • Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 17
  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3. Warszawa 1993. S. 189
  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2001 nr 86. s. 18
  • Na podstawie materiałów Sekretariatu Prorektora ds. Ogólnych AGH