Ludger Mirosław Szklarski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 23: | Linia 23: | ||
| citizenship = | | citizenship = | ||
| nationality = | | nationality = | ||
| fields = elektryfikacja | | fields = elektryfikacja i automatyzacja górnictwa | ||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
| influences = | | influences = | ||
| influenced = | | influenced = | ||
| awards = Złoty Krzyż Zasługi, Komandorski, Kawalerski | | awards = Złoty Krzyż Zasługi, Komandorski, Kawalerski i Oficerski Krzyż Orderu Odrodzenia Polski, oraz wiele nagród państwowych za pracę naukową i osiągnięcia dydaktyczno-wychowawcze. | ||
| signature = | | signature = | ||
| signature_alt = | | signature_alt = | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
| dhc_year = 1993 | | dhc_year = 1993 | ||
| dhc_reason = za wybitne osiągnięcia | | dhc_reason = za wybitne osiągnięcia w dziedzinie nauk technicznych, a w szczególności w elektrotechnice i automatyce oraz w uznaniu zasług w organizowaniu i rozwoju Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki naszej Almae Matris | ||
}} | }} | ||
Prof. zw. dr hab. inż. '''Ludger Mirosław Szklarski''' ( | Prof. zw. dr hab. inż. '''Ludger Mirosław Szklarski''' (1912–2003) | ||
Specjalność: elektryfikacja | Specjalność: elektryfikacja i automatyzacja górnictwa | ||
Urodził się | Urodził się w polskiej rodzinie w Jekaterynówce pod Łuckiem 26 marca 1912 roku, zmarł 19 lipca 2003 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Ukończył Wydział Elektromechaniczny Instytutu Górniczego w Leningradzie (1934). W latach 1934–1937 pracował w kopalniach na Uralu. W latach 1939–1940 był asystentem, a później aspirantem w Instytucie Górniczym w Moskwie, gdzie uzyskał stopień kandydata nauk technicznych. W latach 1940–1941 docent Politechniki Lwowskiej. W l.1941–1945 pracował jako elektromonter w lwowskich zakładach Siemensa. W 1944 roku przeniósł się do Limanowej. W 1945 r. podjął pracę jako asystent na Politechnice Śląskiej, a od października tegoż roku w AGH w Katedrze Części Maszyn. Tutaj obronił pracę doktorską i habilitacyjną (1946), otrzymał tytuł prof. nadzw. (1948), następnie prof. zw. (1957). Członek koresondent (1969) i członek rzeczywisty (1983) PAN. | ||
Utworzył | Utworzył i zorganizował Katedrę Elektryfikacji Urządzeń Górniczych, której był kierownikiem w latach 1946–1957. Inicjator utworzenia Wydziału Elektro-Mechanicznego. Po reorganizacji w 1970 r. był wicedyrektorem ds. naukowych (do chwili przejścia na emeryturę tj. do 1982 r.) Instytutu Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych. | ||
Pionier polskiej automatyki. Opublikował ok. 160 prac naukowo-badawczych, | Pionier polskiej automatyki. Opublikował ok. 160 prac naukowo-badawczych, w tym szereg książek i skryptów, gł. z dziedziny teorii napędu elektr., automatyki, elektryfikacji i automatyzacji górnictwa, oraz kilkudziesięciu patentów krajowych i patentów w innych krajach, m.in. w Austrii, RFN i USA. Po przejściu na emeryturę prowadził nadal wykłady i wydał 8 książek (jako współautor). | ||
Był współzałożycielem | Był współzałożycielem i prezydentem Komitetu Organizacyjnego Kongresów Automatyki (ICAMC), członkiem licznych komitetów np. Komitetu Elektrotechniki, Komitetu Górnictwa PAN, Sekcji Cybernetyki w Górnictwie, członkiem założycielem Międzynarodowych Kolei Liniowych (OITAF). Otrzymał tytuł członka Honorowego Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej. W 1969 r. został członkiem korespondentem PAN, a od 1983 r. członkiem rzeczywistym PAN, członek PAU. Doktor honoris causa „Swojej” Alma Matris (1993), Instytutu Górniczego w Sankt Petersburgu (1994) oraz Wyższej Szkoły Górniczej w Ostrawie (1999). Zasłużony dla Akademii Górniczo-Hutniczej (2001). | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995 | * Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995 nr 18. s. 10–11 | ||
* Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 | * Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 18 | ||
* Kto jest kim | * Kto jest kim w Polsce. Edycja 3. Warszawa 1993. S. 712 | ||
* Dziennik Polski 2003 | * Dziennik Polski 2003 nr 170 (23 VII). s. 12 [nekrologi] | ||
* Dziennik Polski 2003 | * Dziennik Polski 2003 nr 172 (25 VII). s. IV | ||
* Na podstawie materiałów Sekretariatu Prorektora ds. Ogólnych AGH | * Na podstawie materiałów Sekretariatu Prorektora ds. Ogólnych AGH | ||
Wersja z 12:57, 9 sty 2014
Szablon:Infobox dhc Prof. zw. dr hab. inż. Ludger Mirosław Szklarski (1912–2003)
Specjalność: elektryfikacja i automatyzacja górnictwa
Urodził się w polskiej rodzinie w Jekaterynówce pod Łuckiem 26 marca 1912 roku, zmarł 19 lipca 2003 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Ukończył Wydział Elektromechaniczny Instytutu Górniczego w Leningradzie (1934). W latach 1934–1937 pracował w kopalniach na Uralu. W latach 1939–1940 był asystentem, a później aspirantem w Instytucie Górniczym w Moskwie, gdzie uzyskał stopień kandydata nauk technicznych. W latach 1940–1941 docent Politechniki Lwowskiej. W l.1941–1945 pracował jako elektromonter w lwowskich zakładach Siemensa. W 1944 roku przeniósł się do Limanowej. W 1945 r. podjął pracę jako asystent na Politechnice Śląskiej, a od października tegoż roku w AGH w Katedrze Części Maszyn. Tutaj obronił pracę doktorską i habilitacyjną (1946), otrzymał tytuł prof. nadzw. (1948), następnie prof. zw. (1957). Członek koresondent (1969) i członek rzeczywisty (1983) PAN.
Utworzył i zorganizował Katedrę Elektryfikacji Urządzeń Górniczych, której był kierownikiem w latach 1946–1957. Inicjator utworzenia Wydziału Elektro-Mechanicznego. Po reorganizacji w 1970 r. był wicedyrektorem ds. naukowych (do chwili przejścia na emeryturę tj. do 1982 r.) Instytutu Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych.
Pionier polskiej automatyki. Opublikował ok. 160 prac naukowo-badawczych, w tym szereg książek i skryptów, gł. z dziedziny teorii napędu elektr., automatyki, elektryfikacji i automatyzacji górnictwa, oraz kilkudziesięciu patentów krajowych i patentów w innych krajach, m.in. w Austrii, RFN i USA. Po przejściu na emeryturę prowadził nadal wykłady i wydał 8 książek (jako współautor).
Był współzałożycielem i prezydentem Komitetu Organizacyjnego Kongresów Automatyki (ICAMC), członkiem licznych komitetów np. Komitetu Elektrotechniki, Komitetu Górnictwa PAN, Sekcji Cybernetyki w Górnictwie, członkiem założycielem Międzynarodowych Kolei Liniowych (OITAF). Otrzymał tytuł członka Honorowego Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej. W 1969 r. został członkiem korespondentem PAN, a od 1983 r. członkiem rzeczywistym PAN, członek PAU. Doktor honoris causa „Swojej” Alma Matris (1993), Instytutu Górniczego w Sankt Petersburgu (1994) oraz Wyższej Szkoły Górniczej w Ostrawie (1999). Zasłużony dla Akademii Górniczo-Hutniczej (2001).
Źródło:
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995 nr 18. s. 10–11
- Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 18
- Kto jest kim w Polsce. Edycja 3. Warszawa 1993. S. 712
- Dziennik Polski 2003 nr 170 (23 VII). s. 12 [nekrologi]
- Dziennik Polski 2003 nr 172 (25 VII). s. IV
- Na podstawie materiałów Sekretariatu Prorektora ds. Ogólnych AGH