Karol Nereusz Bohdanowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist | name = Karol Nereusz Bohdanowicz | image = bohdan.jpg | family-name = Bohdanowicz | given-name = Karol | additional-name = Nereusz | hono...”)
 
Nie podano opisu zmian
Linia 13: Linia 13:
| alt =  
| alt =  
| caption =  
| caption =  
| birth_date = 1864
| birth_date = 1864–1947
| birth_place =  
| birth_place =  
| death_date = 1947
| death_date =  
| death_place =  
| death_place =  
| resting_place =  
| resting_place =  
Linia 38: Linia 38:
| influences =  
| influences =  
| influenced =  
| influenced =  
| awards = Medal na Wystawie Powszechnej w Paryżu za mapy geograficzne i geologiczne wybrzeży Morza Ochockego, Złoty Medal Konstantynowski - najwyższe odnaczenie za osiągnięcia naukowe (1902), Krzyż Komandorski Orderu Polonia Restituta, Krzyż Komandorski z Gwiazdą OOP, nagrody resortowe, nagroda im. Helmersena AU  w Petersburgu (1910)
| awards = Medal na Wystawie Powszechnej w Paryżu za mapy geograficzne i geologiczne wybrzeży Morza Ochockego, Złoty Medal Konstantynowski najwyższe odnaczenie za osiągnięcia naukowe (1902), Krzyż Komandorski Orderu Polonia Restituta, Krzyż Komandorski z Gwiazdą OOP, nagrody resortowe, nagroda im. Helmersena AUw Petersburgu (1910)
| signature =  
| signature =  
| signature_alt =  
| signature_alt =  
Linia 46: Linia 46:
| children =  
| children =  
}}
}}
Prof. zw. dr. hab. inż. '''Karol Nereusz Bohdanowicz''' (1864-1947)
Prof. zw. dr. hab. inż. '''Karol Nereusz Bohdanowicz''' (1864–1947)


Specjalność: geologia surowcowa, hydrogeologia, stratygrafia, tektonika
Specjalność: geologia surowcowa, hydrogeologia, stratygrafia, tektonika


Urodził się 29 października (9 listopada) 1864 r. w Lucynie k. Witebska (obecnie Ludza w Łotwie). Zmarł w 5 czerwca 1947 r. Warszawie i tam też pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Powązkowskim. Ukończył studia geologiczne, mineralogiczne i górnicze w Instytucie Górniczym w Petersburgu (1886). Profesor Instytutu Górniczego w Petersburgu. Działacz Narady Ekonomicznej przy przedstawicielstwie Polski w Piotrogrodzie (1917). Od 1889 r. był członkiem Societe Geologique de France, którego w 1915 r. został wiceprezesem.   W 1917 r. prezes Związku Inżynierów Górniczych w Rosji. Od 1921 r. profesor AG, kierownik Kat. Geologii Stosowanej (do emerytury w 1935 r.), dyrektor Państw. Inst. Geologicznego w Warszawie (1938-1947).  
Urodził się 29 października (9 listopada) 1864 r. w Lucynie k. Witebska (obecnie Ludza w Łotwie). Zmarł w 5 czerwca 1947 r. Warszawie i tam też pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Powązkowskim. Ukończył studia geologiczne, mineralogiczne i górnicze w Instytucie Górniczym w Petersburgu (1886). Profesor Instytutu Górniczego w Petersburgu. Działacz Narady Ekonomicznej przy przedstawicielstwie Polski w Piotrogrodzie (1917). Od 1889 r. był członkiem Societe Geologique de France, którego w 1915 r. został wiceprezesem. W 1917 r. prezes Związku Inżynierów Górniczych w Rosji. Od 1921 r. profesor AG, kierownik Kat. Geologii Stosowanej (do emerytury w 1935 r.), dyrektor Państw. Inst. Geologicznego w Warszawie (1938–1947).


W AGH uzyskał tytuł profesora honorowego (1935). W 1946 r. odbyły się uroczystości jubileuszowe ku uczczeniu 60-lecia pracy naukowej Profesora, wmurowano wówczas w ścianie holu AGH tablicę marmurową. Prowadził tutaj wykłady z geologii poszukiwawczej i złożonej w l. 1921-38. Jest twórcą polskiej geologii gospodarczej oraz twórcą podstaw geologicznego poznania Azji Centralnej i obszarów nadkaspijskich i kaukaskich.Brał udział w wielu wyprawach badających złoża i warunki geologiczne: Rosji, Tybetu, Korei, Płw. Czukockiego, wybrzeża Oceanu Lodowatego, Kamczatki, Alaski i in.
W AGH uzyskał tytuł profesora honorowego (1935). W 1946 r. odbyły się uroczystości jubileuszowe ku uczczeniu 60-lecia pracy naukowej Profesora, wmurowano wówczas w ścianie holu AGH tablicę marmurową. Prowadził tutaj wykłady z geologii poszukiwawczej i złożonej w latach 1921–38. Jest twórcą polskiej geologii gospodarczej oraz twórcą podstaw geologicznego poznania Azji Centralnej i obszarów nadkaspijskich i kaukaskich.Brał udział w wielu wyprawach badających złoża i warunki geologiczne: Rosji, Tybetu, Korei, Płw. Czukockiego, wybrzeża Oceanu Lodowatego, Kamczatki, Alaski i in.


Autor ponad 200 prac. Członek PAU i TWN oraz stowarzyszeń naukowych polskich i zagranicznych.
Autor ponad 200 prac. Członek PAU i TWN oraz stowarzyszeń naukowych polskich i zagranicznych.


Źródło:
Źródło:
* Biuletyn Informacji Pracowników AGH 1994 nr 5. s. 5, 18
* Biuletyn Informacji Pracowników AGH 1994 nr 5. s. 5, 18
* Biogramy uczonych polskich. Cz. 7. Wrocław, Warszawa, Kraków 1992. S. 28-33
* Biogramy uczonych polskich. Cz. 7. Wrocław, Warszawa, Kraków 1992. S. 28–33
* Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. 1. Warszawa 1994. S. 177-180
* Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. 1. Warszawa 1994. S. 177–180
* Akademia Nauk Technicznych 1933-1937. Warszawa 1937. S. 27-34
* Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. Warszawa 1937. S. 27–34
* Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 27-28
* Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 27–28
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Kraków 1965. S. 20-30
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. S. 20–30
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 13. Warszawa 2002. S. 25-28
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 13. Warszawa 2002. S. 25–28




{{DEFAULTSORT:Bohdanowicz, Karol Nereusz}}
{{DEFAULTSORT:Bohdanowicz, Karol Nereusz}}
[[Category:Uczony]]
[[Category:Uczony]]

Wersja z 17:19, 16 gru 2013

Karol Nereusz Bohdanowicz
Nazwisko Bohdanowicz
Imię / imiona Karol
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr. hab. inż.
Data urodzenia 1864–1947


Dyscyplina/specjalności geologia surowcowa, hydrogeologia, stratygrafia, tektonika



Odznaczenia i nagrody Medal na Wystawie Powszechnej w Paryżu za mapy geograficzne i geologiczne wybrzeży Morza Ochockego, Złoty Medal Konstantynowski — najwyższe odnaczenie za osiągnięcia naukowe (1902), Krzyż Komandorski Orderu Polonia Restituta, Krzyż Komandorski z Gwiazdą OOP, nagrody resortowe, nagroda im. Helmersena AUw Petersburgu (1910)

Prof. zw. dr. hab. inż. Karol Nereusz Bohdanowicz (1864–1947)

Specjalność: geologia surowcowa, hydrogeologia, stratygrafia, tektonika

Urodził się 29 października (9 listopada) 1864 r. w Lucynie k. Witebska (obecnie Ludza w Łotwie). Zmarł w 5 czerwca 1947 r. Warszawie i tam też pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Powązkowskim. Ukończył studia geologiczne, mineralogiczne i górnicze w Instytucie Górniczym w Petersburgu (1886). Profesor Instytutu Górniczego w Petersburgu. Działacz Narady Ekonomicznej przy przedstawicielstwie Polski w Piotrogrodzie (1917). Od 1889 r. był członkiem Societe Geologique de France, którego w 1915 r. został wiceprezesem. W 1917 r. prezes Związku Inżynierów Górniczych w Rosji. Od 1921 r. profesor AG, kierownik Kat. Geologii Stosowanej (do emerytury w 1935 r.), dyrektor Państw. Inst. Geologicznego w Warszawie (1938–1947).

W AGH uzyskał tytuł profesora honorowego (1935). W 1946 r. odbyły się uroczystości jubileuszowe ku uczczeniu 60-lecia pracy naukowej Profesora, wmurowano wówczas w ścianie holu AGH tablicę marmurową. Prowadził tutaj wykłady z geologii poszukiwawczej i złożonej w latach 1921–38. Jest twórcą polskiej geologii gospodarczej oraz twórcą podstaw geologicznego poznania Azji Centralnej i obszarów nadkaspijskich i kaukaskich.Brał udział w wielu wyprawach badających złoża i warunki geologiczne: Rosji, Tybetu, Korei, Płw. Czukockiego, wybrzeża Oceanu Lodowatego, Kamczatki, Alaski i in.

Autor ponad 200 prac. Członek PAU i TWN oraz stowarzyszeń naukowych polskich i zagranicznych.

Źródło:

  • Biuletyn Informacji Pracowników AGH 1994 nr 5. s. 5, 18
  • Biogramy uczonych polskich. Cz. 7. Wrocław, Warszawa, Kraków 1992. S. 28–33
  • Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. 1. Warszawa 1994. S. 177–180
  • Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. Warszawa 1937. S. 27–34
  • Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 27–28
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. S. 20–30
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 13. Warszawa 2002. S. 25–28