Jerzy Grzymek: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 23: | Linia 23: | ||
| citizenship = | | citizenship = | ||
| nationality = | | nationality = | ||
| fields = technologia związków siarkowych | | fields = technologia związków siarkowych i związków glinu | ||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
| influences = | | influences = | ||
| influenced = | | influenced = | ||
| awards = Krzyż Komandorski, Krzyż Komandorski | | awards = Krzyż Komandorski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą, nagrody państwowe I i II stopnia oraz inne odznaczenia państwowe. | ||
| signature = | | signature = | ||
| signature_alt = | | signature_alt = | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
| dhc_year = 1979 | | dhc_year = 1979 | ||
| dhc_reason = za zasługi dla rozwoju chemii, | | dhc_reason = za zasługi dla rozwoju chemii, a w szczególności fizykochemii stosowanej materiałów budowlanych oraz kompleksowych metod wytwarzania materiałów wiążących z ubogich rud i odpadów przemysłowych wraz z uznaną w świecie metodą pozyskiwania tlenku glinu i cementów szybkosprawnych | ||
}} | }} | ||
Prof. zw. dr inż. '''Jerzy Grzymek''' ( | Prof. zw. dr inż. '''Jerzy Grzymek''' (1908–1990) | ||
Specjalność: technologia związków siarkowych | Specjalność: technologia związków siarkowych i związków glinu | ||
Urodził się | Urodził się w Iwkowej k. Brzeska 9 kwietnia 1908 roku, zmarł w Krakowie 3 maja 1990 roku. Ukończył Gimn. im. Jana Sobieskiego w Krakowie oraz studia chemiczne w Politechnice Lwowskiej, tutaj podjął pracę jako st. asystent w Kat. Technologii Wielkiego Przemysłu Nieorganicznego i Elektrochemii Technicznej (1932–1935). Od 1950 r. związany z AGH — kierownik Katedry Technologii Materiałów Wiążących, prof. nadzw. (1954), dziekan Wydz. Ceramicznego (1964–1968), prof. zw. (1971). Pracował również w kilku instytutach i przedsiębiorstwach związanych z produkcją materiałów budowlanych i ceramiki. Używał pseudonimów: Jerzy Miecznikowski, Wiśniewski. | ||
W latach 1950–1982 oraz 1986–1990 prowadził w AGH wykłady z technologii wiążących materiałów budowlanych. Jest autorem kilkudziesięciu opracowań i monografii z zakresu technologii związków siarkowych, technologii związków glinu, technologii materiałów budowlanych. Opracował m. in. metodę Grzymka spiekowego otrzymywania Al2O3 o wysokiej czystości z tanich surowców nieboksytowych. Jest autorem kilku patentów zagranicznych. | |||
Był organizatorem Wydz. Ceramicznego | Był organizatorem Wydz. Ceramicznego w AGH oraz Inst. Technologii Krzemianów w Warszawie, Inst. Przemysłu Wiążących Materiałów Budowlanych w Opolu, inicjator budowy cementowni „Nowiny” w Kielcach. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. | * Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. 1: A–G. Warszawa 1994. s. 603–605 | ||
* Protokół | * Protokół z posiedzenia Senatu Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie — odbytego w dniu 9 października 1979 roku. s. [7] | ||
Wersja z 12:57, 9 sty 2014
Szablon:Infobox dhc Prof. zw. dr inż. Jerzy Grzymek (1908–1990)
Specjalność: technologia związków siarkowych i związków glinu
Urodził się w Iwkowej k. Brzeska 9 kwietnia 1908 roku, zmarł w Krakowie 3 maja 1990 roku. Ukończył Gimn. im. Jana Sobieskiego w Krakowie oraz studia chemiczne w Politechnice Lwowskiej, tutaj podjął pracę jako st. asystent w Kat. Technologii Wielkiego Przemysłu Nieorganicznego i Elektrochemii Technicznej (1932–1935). Od 1950 r. związany z AGH — kierownik Katedry Technologii Materiałów Wiążących, prof. nadzw. (1954), dziekan Wydz. Ceramicznego (1964–1968), prof. zw. (1971). Pracował również w kilku instytutach i przedsiębiorstwach związanych z produkcją materiałów budowlanych i ceramiki. Używał pseudonimów: Jerzy Miecznikowski, Wiśniewski.
W latach 1950–1982 oraz 1986–1990 prowadził w AGH wykłady z technologii wiążących materiałów budowlanych. Jest autorem kilkudziesięciu opracowań i monografii z zakresu technologii związków siarkowych, technologii związków glinu, technologii materiałów budowlanych. Opracował m. in. metodę Grzymka spiekowego otrzymywania Al2O3 o wysokiej czystości z tanich surowców nieboksytowych. Jest autorem kilku patentów zagranicznych.
Był organizatorem Wydz. Ceramicznego w AGH oraz Inst. Technologii Krzemianów w Warszawie, Inst. Przemysłu Wiążących Materiałów Budowlanych w Opolu, inicjator budowy cementowni „Nowiny” w Kielcach.
Źródło:
- Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. 1: A–G. Warszawa 1994. s. 603–605
- Protokół z posiedzenia Senatu Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie — odbytego w dniu 9 października 1979 roku. s. [7]