Jan Wasylak: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 6: Linia 6:
|birth_date=22 października 1946
|birth_date=22 października 1946
|birth_place=Bratkówka
|birth_place=Bratkówka
|fields=technologia chemiczna (technologia szkła)
|function=Kierownik Katedry Technologii Szkła i Powłok Amorficznych od 2001 r.
|faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|awards=Rektora AGH, Złoty Krzyż Zasługi, odznaczenia regionalne.
|awards=Złoty Krzyż Zasługi
|name=Jan Wasylak
|name=Jan Wasylak
|image_size=11494
|image_size=11494
Linia 17: Linia 15:


Dyscyplina/specjalności: technologia chemiczna, technologia szkła, technologia szkła i powłok amorficznych
Dyscyplina/specjalności: technologia chemiczna, technologia szkła, technologia szkła i powłok amorficznych
technologia szkła,


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==
Linia 26: Linia 27:
W 1972 roku ukończył Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH.
W 1972 roku ukończył Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH.


Od 1972 r. pracownik Katedry Szkła i Emalii (obecnie Katedry Technologii Szkła i Powłok Amorficznych) Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH.
W 1972 roku rozpoczął pracę na [[Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki|Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki]]  AGH.
 
W 1977 roku w Leningradzkim Instytucie Technologicznym uzyskał doktorat.


W  
W 1986 roku na podstawie rozprawy "Struktura i właściwości bezalkalicznych szkieł fosforanowych" uzyskał tytuł doktora habilitowanego.
 
W 1995 roku uzyskał tytuł profesor nauk technicznych.
Od 2001 roku był kierownikiem Katedry


Doktor Leningradzkiego Instytutu Technologicznego (1977), doktor habilitowany AGH (1986), profesor (1995).


Profesor Katedry od 1993 r., profesor zwyczajny 2000–, kierownik Katedry 2001–.


Staże: Technische Univ., Clausthal, RFN w 1984 r., Univ. Erlangen — Nürnberg, RFN w 1985 r., Monash Univ., Melbourne, Australia w 1991 r. (wykłady).
Staże: Technische Univ., Clausthal, RFN w 1984 r., Univ. Erlangen — Nürnberg, RFN w 1985 r., Monash Univ., Melbourne, Australia w 1991 r. (wykłady).
Linia 46: Linia 50:


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====
[[Złoty Krzyż Zasługi]],


==== Bibliografia publikacji ====
==== Bibliografia publikacji ====
Linia 57: Linia 63:
     [Skład Osobowy AGH … 1978/79]. Kraków 1979, s. ???????
     [Skład Osobowy AGH … 1978/79]. Kraków 1979, s. ???????
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 387
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 387
* Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T.  4 : S–Ż. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2002, s. 597,


Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 1 : A-G. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa [1998], s. 367, [foto]
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 597 ??????





Wersja z 09:36, 24 lis 2021

Jan Wasylak
Jan Wasylak.jpg
Nazwisko Wasylak
Imię / imiona Jan
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 22 października 1946
Miejsce urodzenia Bratkówka



Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi

Prof. dr hab. inż. Jan Wasylak (1946–) biogram będzie uzupełniony


Dyscyplina/specjalności: technologia chemiczna, technologia szkła, technologia szkła i powłok amorficznych

technologia szkła,


Nota biograficzna

Urodził się 22 października 1946 roku w Bratkówce.

W 1967 roku ukończył Technikum Przemysłu Szklarskiego w Krośnie.

W 1972 roku ukończył Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH.

W 1972 roku rozpoczął pracę na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH.

W 1977 roku w Leningradzkim Instytucie Technologicznym uzyskał doktorat.

W 1986 roku na podstawie rozprawy "Struktura i właściwości bezalkalicznych szkieł fosforanowych" uzyskał tytuł doktora habilitowanego.

W 1995 roku uzyskał tytuł profesor nauk technicznych. Od 2001 roku był kierownikiem Katedry


Staże: Technische Univ., Clausthal, RFN w 1984 r., Univ. Erlangen — Nürnberg, RFN w 1985 r., Monash Univ., Melbourne, Australia w 1991 r. (wykłady).

Podstawowy kierunek jego badań naukowych dotyczy technologii szkieł specjalnych, ich właściwości i struktury; opracowanie technologii szkieł fosforanowych z metalami ziem alkalicznych — zastosowanie w przemyśle optycznym i technice światłowodowej; opracowanie technologii szkieł fluorkowych — zastosowanie w technice światłowodowej i optyce; opracowanie technologii szkieł chalkogenidkowych — badania strukturalne i aplikacyjne. Prowadzi również badania dotyczące: technologii syntezy szkieł fluorocyrkonowych, ich struktury, właściwości absorpcyjnych i luminescencyjnych pierwiastków ziem rzadkich w tych szkłach; stanu szklistego, struktury szkieł i właściwości nieliniowych szkieł ołowiowo-galowo-bizmutowych.


Autor ponad 100 publikacji, w tym 2 książek, 7 patentów, autor i współautor kilkunastu prac badawczo-wdrożeniowych i kilkudziesięciu ekspertyz. Promotor prac doktorskich.


Członek Polskiego Towarzystwa Ceramicznego, Polskiego Komitetu Optoelektroniki, The International Society for Optical Engineering; wiceprzewodniczący Rady Programowej czasopisma „Szkło i Ceramika”.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi,

Bibliografia publikacji

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 230
  • Kto jest kim w ceramice : 50-lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 140, [foto]
   [Skład Osobowy AGH … 1978/79]. Kraków 1979, s. ???????
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 387
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2002, s. 597,


Artykuły

Inne

stan na dzień 23.11.2021