Jan Stefan Manitius: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Infobox scientist | {{Infobox scientist | ||
|family-name=Manitius | |||
| family-name = Manitius | |given-name=Jan | ||
| given-name = Jan | |additional-name=Stefan | ||
| additional-name = Stefan | |honorific-prefix=Prof. zw. dr inż. | ||
| honorific-prefix = Prof. zw. dr inż. | |image=Jan_Manitius.jpg | ||
|birth_date=1911 | |||
|death_date=1996 | |||
|fields=elektrotechnika (automatyka napędów, energoelektronika) | |||
| image = Jan_Manitius.jpg | |function=Pierwszy Dziekan Wydziału Elektryfikacji GiH w latach 1952–1954, Zasłużony dla AGH | ||
|faculty=Wydział Elektrotechniki, Automatyki Informatyki i Elektroniki | |||
|awards=Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Sztandar Pracy II klasy, Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Komandorski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej, tytuł Zasłużonego Nauczyciela PRL, Zasłużony dla Akademii Górniczo-Hutniczej, Nagroda Państwowa II stopnia zespołowa, Nagroda Państwowa II stopnia zespołowa, szereg odznaczeń za zasługi dla miast i regionów oraz tytuł Honorowego Członka Stowarzyszenia Elektryków Polskich. | |||
|name=Jan Stefan Manitius | |||
| birth_date = 1911 | |honorific-suffix= | ||
|native_name= | |||
| death_date = 1996 | |native_name_lang= | ||
|image_size=13234 | |||
|alt= | |||
|caption= | |||
|resting_place= | |||
|resting_place_coordinates= | |||
|other_names= | |||
|residence= | |||
| fields = elektrotechnika (automatyka napędów, energoelektronika) | |citizenship= | ||
| function = Pierwszy Dziekan Wydziału Elektryfikacji GiH w latach 1952–1954, Zasłużony dla AGH | |nationality= | ||
| faculty = Wydział Elektrotechniki, Automatyki Informatyki i Elektroniki | |workplaces= | ||
|alma_mater= | |||
|thesis_title= | |||
|thesis_url= | |||
|thesis_year= | |||
|doctoral_advisor= | |||
|academic_advisors= | |||
|doctoral_students= | |||
|notable_students= | |||
|known_for= | |||
|varia= | |||
|author_abbrev_bot= | |||
|author_abbrev_zoo= | |||
|influences= | |||
|influenced= | |||
|signature= | |||
| awards = Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Sztandar Pracy II klasy, Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Komandorski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej, tytuł Zasłużonego Nauczyciela PRL, | |signature_alt= | ||
| signature = | |website= | ||
| signature_alt = | |footnotes= | ||
| website = | |spouse= | ||
| footnotes = | |children= | ||
| spouse = | |||
| children = | |||
}} | }} | ||
Prof. zw. dr inż. '''Jan Stefan Manitius''' (1911–1996) | Prof. zw. dr inż. '''Jan Stefan Manitius''' (1911–1996) | ||
Wersja z 10:15, 7 lip 2014
| Jan Stefan Manitius | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Manitius | ||||||||||||
| Imię / imiona | Jan | ||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. | ||||||||||||
| Data urodzenia | 1911 | ||||||||||||
| Data śmierci | 1996 | ||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | elektrotechnika (automatyka napędów, energoelektronika) | ||||||||||||
| Pełnione funkcje | Pierwszy Dziekan Wydziału Elektryfikacji GiH w latach 1952–1954, Zasłużony dla AGH | ||||||||||||
| Wydział | Wydział Elektrotechniki, Automatyki Informatyki i Elektroniki
| ||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Sztandar Pracy II klasy, Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Komandorski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej, tytuł Zasłużonego Nauczyciela PRL, Zasłużony dla Akademii Górniczo-Hutniczej, Nagroda Państwowa II stopnia zespołowa, Nagroda Państwowa II stopnia zespołowa, szereg odznaczeń za zasługi dla miast i regionów oraz tytuł Honorowego Członka Stowarzyszenia Elektryków Polskich. | ||||||||||||
| |||||||||||||
Prof. zw. dr inż. Jan Stefan Manitius (1911–1996)
Specjalność: elektrotechnika (automatyka napędów, energoelektronika)
Urodził się 19 kwietnia 1911 roku w Zduńskiej Woli. Zmarł 14 czerwca 1996 r. Pochowany w Krakowie na cmentarzu Rakowickim. Studia na Politechnice Warszawskiej ukończył w 1935; prof. nadzw. (1954), prof. zw. (1964), prof. em. (1981). Od 1952 r. związany z AGH. Organizował od podstaw Katedrę Elektrotechniki Hutniczej oraz Wydział Elektryczny, którego został pierwszym dziekanem (1952/53, 1953/54). Szczególnie zasłużył się w dziedzinie przekształtnikowych napędów elektrycznych, dla której stworzył naukowe podstawy oraz zapewnił wdrożenia przemysłowe wielu nowatorskich rozwiązań. Nauczyciel i wychowawca wielu pokoleń inżynierów i pracowników naukowych, współorganizator WEAIE. Jego „troską i ambicją było zachowanie suwerenności polskiej myśli technicznej w możliwie szerokim obszarze zagadnień związanych z automatyką napędów elektrycznych”. Jego konsultacje i ekspertyzy były cenione w całej Polsce.
Dwukrotnie pełnił obowiązki Prorektora AGH (1956–1958, 1960–1963), a także podejmował się licznych funkcji w centralnych organach naukowych. Doktor honoris causa „Swojej” Alma Matris (1994).
Członek Stowarzyszenia Elektryków Polskich, Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej, Komitetu Elektrotechniki PAN. Przewodniczący Komisji Głównej Elektrotechniki w Komitecie Nauki i Techniki, Zespołu Struktur i Programów w Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego Nauki i Techniki, Zespołu Dydaktyczno-Wychowawczego Elektrotechniki przy Ministerstwie Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki. Członek licznych rad naukowych instytutów naukowo-badawczych oraz przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Fizyki i Techniki Jądrowej AGH.
Autor 25 publikacji naukowych, w tym 6 książek poświęconych problematyce dotyczącej teorii układów elektromechanicznych i sterowania z zastosowaniem energoelektroniki. Autor 50 patentów. Promotor 12 prac doktorskich.
Twórca Polskiej Szkoły Energoelektronicznej. Kierowanemu przez siebie zespołowi oraz licznym wychowankom zaszczepił pewien sposób myślenia, w którym podstawę stanowiła ścisła więź uczelni z przemysłem. Na tym polu powstało wiele nowatorskich rozwiązań, przyczyniających się do rozwoju polskiej gospodarki. Reprezentował bardzo wysoki poziom moralno-etyczny. Był lubiany i ceniony przez swoich wychowanków i współpracowników. Stawiał niezwykle wysokie wymagania, przede wszystkim sobie. Dawał na każdym kroku przykład wzorowej postawy naukowca i nauczyciela.
Źródło:
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 10–11. s. 18
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 5. s. 16
- Kto jest kim w Polsce: informator biograficzny. Ed. 3. Warszawa 1993. S. 435
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 221–222
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 17. Warszawa 2006. S. 99–102