Herbert Widlok: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 59: Linia 59:


* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 127
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 127
* Profesor Kazimierz Bisztyga : (1922-2010) : wychowawca wielu pokoleń inżynierów elektryków, autorytet w dziedzinie napędów elektrycznych i działacz stowarzyszeniowy. Red. J. Strzałka. Kraków 2022, 192 s., [foto]
* [Skład Osobowy AGH … 1968/69]. Kraków 1969, s. 80
* [Skład Osobowy AGH … 1968/69]. Kraków 1969, s. 80
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 131
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 131

Wersja z 16:24, 4 kwi 2023

Herbert Widlok
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko Widlok
Imię / imiona Herbert
Tytuły / stanowiska Dr hab. inż., prof. AGH
Data urodzenia 9 listopada 1940
Miejsce urodzenia Stare Bielsko
Data śmierci 29 września 2019


Wydział Wydział Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Dr hab. inż., prof. AGH Herbert Widlok !1940-2019) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: energoelektronika, napęd elektryczny, elektrotechnika

Nota biograficzna

Urodził się 9 listopada 1940 roku w Starym Bielsku (obecnie Bielsko-Biała. Zmarł 29 września 2019 roku. Pochowany na Cmentarzu w Wieliczce.

W 1947 roku rozpoczął naukę w Szkole Podstawowej w Bielsku, którą ukończył w 1954 roku. Następnie rozpoczął naukę w Technikum Mechaniczno-Elektrycznym w Bielsku, którą przerwał z powodów ekonomicznych i dalej naukę kontynuował w Zasadniczej Szkole Zawodowej, którą ukończył w 1957 roku. Po ukończeniu szkoły zawodowej podjął pracę oraz równolegle kontynuował naukę w trybie zaocznym w Technikum Mechaniczno-Elektrycznym.

W latach 1957-1958 pracował w Bielskich Zakładach Przemysłu Tłuszczowego, a w latach 1958-1960 w Bielskiej Fabryce Maszyn Włókienniczych, następnie w latach 1960-1961 jako inspektor w zakładach Energetycznych Bielsko.

W 1961 roku ukończył naukę uzyskując dyplom technika elektryka ze specjalnością Maszyny Elektryczne.

W 1961 roku rozpoczął studia na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH, które ukończył w 1967 roku, specjalizując się elektrotechnice hutniczej. Na podstawie pracy dyplomowej "Opracowanie układu sterowania automatycznego napędu stołu podawczego zasilającego bęben szarpaka", uzyskał dyplom magistra inżyniera w specjalności hutnicze napędy elektryczne.

W styczniu 1968 roku rozpoczął pracę w Zakładzie i Katedrze Elektrotechniki Ogólnej Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH.

W 1974 roku odbył trzymiesięczny staż naukowy w Uniwersytecie Technicznym w Dreźnie.

W 1978 roku na podstawie pracy "Zagadnienia cyfrowego sterowania napędami elektrycznymi", której promotorem był profesor Jan Manitius, uzyskał stopień doktora. Następnie został został zatrudniony na stanowisku adiunkta w Instytucie Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych.

W 1993 roku na podstawie rozprawy "Hutnicze napędy wielomaszynowe jako obiekty sterowania mikrokomputerowego" uzyskał stopień doktora habilitowanego.

W 2001 roku został powołany na stanowisko profesora AGH.

1 października 2011 roku przeszedł na emeryturę, ale nadal utrzymywał kontakt z Katedrą.

Był pomysłodawcą i autorem budowy pracowni do komputerowych ćwiczeń symulacyjnych , przygotowanej do prowadzenia ćwiczeń i badań symulacyjnych z dziedziny energoelektroniki. Opracował ponad 30 ćwiczeń z zakresu symulacji komputerowej układów energoelektronicznych. Był gorącym propagatorem tej metody nauczania, co znajdowało swój wyraz w licznych artykułach i referatach wygłoszonych na krajowych i zagranicznych konferencjach poświęconych nowym metodom nauczania. Autor ponad 50 publikacji, ponad 50 referatów wygłoszonych na konferencjach krajowych i zagranicznych, 25 patentów, 12 opracowań dla przemysłu i KBN oraz około 40 ekspertyz opracowanych w ramach SEP i SIMP.

Był kierownikiem zespołów wdrażających sterowanie cyfrowe w przemyśle hutniczym.

Był koordynatorem praktyk studenckich oraz wieloletnim członkiem Wydziałowej Komisji Rekrutacyjnej.

Członek Stowarzyszenia Elektryków Polskich i Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego II stopnia, trzykrotnie Nagroda Ministra Przemysłu, 18 krotnie Nagroda Rektora AGH

Bibliografia publikacji

https://badap.agh.edu.pl/autor/widlok-herbert-004898

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 127
  • Profesor Kazimierz Bisztyga : (1922-2010) : wychowawca wielu pokoleń inżynierów elektryków, autorytet w dziedzinie napędów elektrycznych i działacz stowarzyszeniowy. Red. J. Strzałka. Kraków 2022, 192 s., [foto]
  • [Skład Osobowy AGH … 1968/69]. Kraków 1969, s. 80

Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 131

Artykuły

Inne

stan na dzień 4.04.2023