Bolesław Krupiński: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 23: | Linia 23: | ||
| nationality = | | nationality = | ||
| fields = ekonomika górnicza, eksploatacja złóż, projektowanie zakładów górniczych, mechanika przemieszczeń górotworu, nauka o pyłach i gazach kopalnianych | | fields = ekonomika górnicza, eksploatacja złóż, projektowanie zakładów górniczych, mechanika przemieszczeń górotworu, nauka o pyłach i gazach kopalnianych | ||
| function = Kierownik Katedry Ekonomiki i Organizacji Górnictwa | | function = Kierownik Katedry Ekonomiki i Organizacji Górnictwa (1947–1963) | ||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
| Linia 52: | Linia 52: | ||
Specjalność: ekonomika górnicza, eksploatacja złóż, projektowanie zakładów górniczych, mechanika przemieszczeń górotworu, nauka o pyłach i gazach kopalnianych | Specjalność: ekonomika górnicza, eksploatacja złóż, projektowanie zakładów górniczych, mechanika przemieszczeń górotworu, nauka o pyłach i gazach kopalnianych | ||
Urodził się w Woronczynie k. Włodzimierza | Urodził się w Woronczynie k. Włodzimierza, zmarł w Warszawie. Studia w Instytucie Górniczym w Petersburgu i w Akademii Górniczej w Krakowie. Tutaj uzyskał dyplom inżyniera górniczego w 1923 r. W latach 1928–1939 pracował w górnictwie. W czasie wojny więzień obozu w Buchenwaldzie. W latach 1945–1949 był naczelnym dyrektorem technicznym Centralnego Zarządu Przemysłu Węglowego. Od 1950 r. sprawował m.in. funkcje: wiceministra górnictwa, przewodniczącego Rady Naukowej Głównego Inst. Górnictwa, przewodniczącego Państwowej Rady Górnictwa. | ||
W AGH dr nauk technicznych, po habilitacji (1946) docent | W AGH dr nauk technicznych, po habilitacji (1946) docent i współzałożyciel Katedry Ekonomiki i Organizacji Górnictwa (1946–47), prof. nadzw. (1947), kierownik Katedry Ekonomiki i Organizacji Górnictwa (1947–63), prof. zwyczajny (1950). Pracownik Politechniki Śląskiej, Śląskiego Instytutu Naukowego w Katowicach, Gł. Inst. Górnictwa w Katowicach. Wykreował nową specjalność — projektowanie i budowa kopalń. Stworzył teorię kompleksowego zagospodarowania okręgów górniczych, wykorzystaną przy projektowaniu Rybnickiego Okręgu Węglowego, Tarnobrzeskiego Okręgu Siarkowego i Lubińsko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego. Zajmował się także wpływem eksploatacji górniczej na powierzchnię, ochronną złóż i środowiska naturalnego. | ||
Autor ponad 100 prac z zakresu badań nad górotworem, ekonomiki i organizacji | Autor ponad 100 prac z zakresu badań nad górotworem, ekonomiki i organizacji górnictwa, ekspoloatacji złóż, projektowania zakładów górniczych, nauki o pyłach i gazach kopalnianych. | ||
Członek | Członek koresp. PAN i towarzystw naukowych polskich i zagranicznych. Wielokrotnie sprawował funkcję przewodniczącego komisji węglowej Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ. Doktor honoris causa AGH (1967) i uniwersytetu w Limie. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* Biogramy uczonych polskich. T. 7 | * Biogramy uczonych polskich. T. 7. s. 97–102 | ||
* | * BIP 1994 nr 5. s. 18 | ||
* Uczeni Polscy XIX i XX stulecia. T. 2 | * Uczeni Polscy XIX i XX stulecia. T. 2. s. 354–356 | ||
* Słownik polskich pionierów techniki. | * Słownik polskich pionierów techniki. s. 111 | ||
* Nauka Polska 1963 4 (46). s. 75–77 | * Nauka Polska 1963 4 (46). s. 75–77 | ||
Wersja z 17:19, 21 sty 2014
Szablon:Infobox dhc Prof. zw. dr hab. inż. Bolesław Krupiński (1893–1972)
Specjalność: ekonomika górnicza, eksploatacja złóż, projektowanie zakładów górniczych, mechanika przemieszczeń górotworu, nauka o pyłach i gazach kopalnianych
Urodził się w Woronczynie k. Włodzimierza, zmarł w Warszawie. Studia w Instytucie Górniczym w Petersburgu i w Akademii Górniczej w Krakowie. Tutaj uzyskał dyplom inżyniera górniczego w 1923 r. W latach 1928–1939 pracował w górnictwie. W czasie wojny więzień obozu w Buchenwaldzie. W latach 1945–1949 był naczelnym dyrektorem technicznym Centralnego Zarządu Przemysłu Węglowego. Od 1950 r. sprawował m.in. funkcje: wiceministra górnictwa, przewodniczącego Rady Naukowej Głównego Inst. Górnictwa, przewodniczącego Państwowej Rady Górnictwa.
W AGH dr nauk technicznych, po habilitacji (1946) docent i współzałożyciel Katedry Ekonomiki i Organizacji Górnictwa (1946–47), prof. nadzw. (1947), kierownik Katedry Ekonomiki i Organizacji Górnictwa (1947–63), prof. zwyczajny (1950). Pracownik Politechniki Śląskiej, Śląskiego Instytutu Naukowego w Katowicach, Gł. Inst. Górnictwa w Katowicach. Wykreował nową specjalność — projektowanie i budowa kopalń. Stworzył teorię kompleksowego zagospodarowania okręgów górniczych, wykorzystaną przy projektowaniu Rybnickiego Okręgu Węglowego, Tarnobrzeskiego Okręgu Siarkowego i Lubińsko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego. Zajmował się także wpływem eksploatacji górniczej na powierzchnię, ochronną złóż i środowiska naturalnego.
Autor ponad 100 prac z zakresu badań nad górotworem, ekonomiki i organizacji górnictwa, ekspoloatacji złóż, projektowania zakładów górniczych, nauki o pyłach i gazach kopalnianych.
Członek koresp. PAN i towarzystw naukowych polskich i zagranicznych. Wielokrotnie sprawował funkcję przewodniczącego komisji węglowej Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ. Doktor honoris causa AGH (1967) i uniwersytetu w Limie.
Źródło:
- Biogramy uczonych polskich. T. 7. s. 97–102
- BIP 1994 nr 5. s. 18
- Uczeni Polscy XIX i XX stulecia. T. 2. s. 354–356
- Słownik polskich pionierów techniki. s. 111
- Nauka Polska 1963 4 (46). s. 75–77