Stanisław Wojciechowski

Stanisław Wojciechowski
Nazwisko	Wojciechowski
Imię / imiona	Stanisław
Tytuły honorowe AGH	Doktor Honoris Causa AGH
Data urodzenia	15 marca 1869
Miejsce urodzenia	Kalisz
Data śmierci	9 kwietnia 1953
Miejsce śmierci	Gołąbki k. Warszawy
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	1923
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za organizację sił społecznych w celu unarodowienia przemysłu polskiego

Stanisław Wojciechowski (1869–1953)

polityk; wykładowca, działacz spółdzielczy, prezydent Rzeczypospolitej Polskiej (1922–1926)

Nota biograficzna

Urodził się 15 marca 1869 w Kaliszu. Zmarł 9 kwietnia 1953 w Gołąbkach k. Warszawy.

Od 1890 w Związku Młodzieży Polskiej „Zet” (tajnej organizacji akademickiej), od 1891 w Zjednoczeniu Robotniczym. W latach 1892–1895 i 1899–1906 przebywał na emigracji (m.in. w Wielkiej Brytanii).

Współzałożyciel Polskiej Partii Socjalistycznej, a w latach 1895–1905 członek kierownictwa tej partii. Jeden z pionierów spółdzielczości w Polsce — w latach 1911–1915 członek Zarządu Warszawskiego Związku Stowarzyszeń Spożywczych. W latach 1915–1918 przebywał w Rosji, w 1917 roku był prezesem Rady Polskiego Zjednoczenia Partyjnego w Moskwie.

W okresie 1919–1920 minister spraw wewnętrznych.

W Polsce niepodległej zbliżył się do Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”.

Od 20 grudnia 1922 do 14 maja 1926 roku prezydent II Rzeczypospolitej; podał się do dymisji w wyniku zamachu majowego J. Piłsudskiego.

Po powstaniu warszawskim wraz z ludnością cywilną odosobniony w obozie pruszkowskim, po II wojnie światowej mieszkał w Gołąbkach pod Warszawą.

W latach 1920-1923 wykładowca spółdzielczości w Wyższej Szkole Handlowej (WSH) w Warszawie; 1926-1939 prof. WSH i Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Od 1927 roku dyrektor Spółdzielczego Instytutu Naukowego.

Redaktor czasopisma "Przedświt".

Autor licznych artykułów i prac głównie na tematy spółdzielczości, autor książek: „Kooperacja w rozwoju historycznym” (1923) i „Historia spółdzielczości polskiej od 1914 roku” (1939).

W 1923 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa AGH za organizację sił społecznych w celu unarodowienia przemysłu polskiego.

Źródła do biogramu

Książki

• Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. Pod red. J. Borowca. Warszawa 1996, s. 439
• Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 93
• 75 [Siedemdziesiąt pięć] lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1994. [rozdz.] Doktorzy honoris causa s. [1], [foto]
• Wielka Encyklopedia PWN. Red. naczelny J. Wojnowski. T. 29. Warszawa 2005 s. 481, [foto]
• Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18

Inne

• Dyplom nadania DHC AGH (materiały z Muzeum AGH)