Henryk Kucha

Z Historia AGH
Henryk Kucha
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko Kucha
Imię / imiona Henryk
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 8 kwietnia 1946
Miejsce urodzenia Husów
Data śmierci 11 lipca 2020


Wydział Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska



Prof. dr hab. inż. Henryk Kucha biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności:geologia, geologia złóż, mineralogia

Nota biograficzna

Urodził się 8 kwietnia 1945 roku w Husowie w powiecie łańcuckim. Zmarł 11 lipca 2020 roku. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Łańcucie.

W 1969 roku ukończył studia na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH. Jego praca dyplomowa "Mineralizacja torowa pegmatytów z okolic Bogatyni" otrzymała wyróżnienie na IV Ogólnopolskim Konkursie na najlepszą pracę dyplomową studentów uczelni technicznych.

W 1969 roku rozpoczął pracę asystenta stażysty Zakładzie Złóż Rud Instytutu Mineralogii i Złóż Surowców Mineralnych Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH.



W 1973 uzyskał stopień doktora nauk przyrodniczych, w 1982 stopień doktora habilitowanego, w 1995 tytuł profesora nauk o ziemi[4]. Pracował na Wydziale Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska AGH.

Był odkrywcą trzech minerałów: eugenitu (w okolicach Lubina, w złożach cechsztyńskich)[5], hibbingitu (1991 – w okolicach amerykańskiego miasta Hibbing)[5][6] i viaeneitu (1993 – w okolicach belgijskiej miejscowości Engis)[5][7]. Odkrył i udokumentował występowanie złota i platyny w złożach miedzi na obszarze Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego w okolicach Lubina[1].

Był twórcą metody analizy wartościowania siarki przy pomocy mikroanalizatora rentgentowskiego oraz metody oznaczania komórki elementarnej nowych minerałów za pomocą transmisyjnego mikroskopu elektronowego[1].

W 1976 otrzymał Nagrodę Naukową im. Ludwika Zejsznera za pracę Materia organiczna Au, Ni i Co w utworach cechszstynu monokliny przedsudeckiej[3]. W 1996 Belgijskie Towarzystwo Geologiczne przyznało mu Medal Van Den Broeka[5].



Był cenionym geologiem, specjalistą wielu dziedzin z zakresu geologii złóż oraz ochrony środowiska.

Jego badania przyczyniły się m. in. do odkrycia minerałów: eugenitu, hibbitu, viaeneitu i Th-ningyoite oraz występowania złota i platynowców w łupkach miedzionośnych na monoklinie przedsudeckiej.

Profesor swoją wiedzę przekazywał młodszym adeptom geologii, nie tylko w Polsce, ale również na uczelniach wyższych w Australii, Austrii, Belgii i Irlandii. Posiadane szerokie doświadczenie w zawodowe wykorzystywał podczas prac badawczych dla wielu firm poszukiwawczych i wydobywczych.


Członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego,

Odznaczenia i nagrody

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/?idA=02181&idform=1&afi=1&f1Search=1&fodR=2000&fdoR=2020&fagTP=0

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 205
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 2 : H – Ł. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 1999, s. 557-558, [foto]

Artykuły

Inne


stan na dzień 8.12.2020

Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Henryk_Kucha&oldid=58264”