Roman Zygmunt Rieger

Z Historia AGH
Roman Zygmunt Rieger
Roman Rieger.jpg
Nazwisko Rieger
Imię / imiona Roman
Tytuły / stanowiska Prof. dr inż.
Data urodzenia 22 listopada 1870
Miejsce urodzenia Lwów (obecnie Ukraina)
Data śmierci 27 października 1947
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności maszyny górnicze, organizacja pracy
Pełnione funkcje Kierownik Katedry Górnictwa Ogólnego (1945–47)
Wydział Wydział Górnictwa i Geoinżynierii


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Oficerski Orderu Polonia Restituta

Prof. dr inż. Roman Zygmunt Rieger (1870–1947)

Specjalność: maszyny górnicze, organizacja pracy

Życiorys

Urodził się 22 listopada 1870 r. we Lwowie. Zmarł 27 października 1947 r. w Krakowie, tam też został pochowany na cmentarzu Rakowickim. Studiował w Akademii Górniczej w Leoben, gdzie w 1895 r. uzyskał stopień inżyniera górniczego i hutniczego. Przed wojną pracował w przemyśle, był dyrektorem centralnego zarządu Witkowickich Kopalń. Był również „krajowym dyrektorem kopalń węgla z siedzibą w Krakowie”. W 1926 r. objął Katedrę Organizacji Przedsiębiorstw na AG, którą kierował do 1933 r. jako zast. profesora. W latach 1945–1947 kierował Katedrą Górnictwa Ogólnego jako prof. kontraktowy.

Redaktor i wydawca pierwszego w Polsce „Kalendarza Górniczego” dla robotników. Wynalazł i opatentował urządzenie do transportu urobku — rynny potrząsalne, było to pierwsze w górnictwie światowym urządzenie do mechanicznej odstawy urobku. Opublikował kilka rozpraw na temat naukowej organizacji pracy.

W uznaniu zasług w maju 1947 r. nadano mu tytuł Doktora honoris causa AG.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Oficerski Orderu Polonia Restituta

Źródło:

  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1998 nr 49. s. 12
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. S. 165–166
  • Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 177
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 13. Warszawa 2002. S. 133–137
  • Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. Kraków 1970. S. 626