Adam Siemieniec

Z Historia AGH
Wersja z dnia 22:14, 10 gru 2013 autorstwa SzymonSokol (dyskusja | edycje) (Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist | name = Adam Siemieniec | image = siemienieca.jpg | family-name = Siemieniec | given-name = Adam | additional-name = | honorific-prefix =...”)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Adam Siemieniec
Nazwisko Siemieniec
Imię / imiona Adam
Tytuły / stanowiska Prof. dr inż.
Data urodzenia 1929
Data śmierci 2011
Dyscyplina/specjalności mechanika (mechanika doświadczalna, wytrzymałość materiałów)



Odznaczenia i nagrody Kilkakrotnie resortowe; Krzyż Oficerski OOP 1971, Medal KEN 1980, Zasłużony Nauczyciel PRL 1982.
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Maszyn Górniczych i Hutniczych19691975

Prof. dr inż. Adam Siemieniec (1929-2011)

Specjalność: mechanika (mechanika doświadczalna, wytrzymałość materiałów)

Urodził się 18 lutego 1929 roku w Dąbrowie Górniczej. Zmarł 25 kwietnia 2011 r., pochowany w Krakowie, cmentarz Batowicki. Absolwent AGH 1954. Doktor nauk technicznych 1962, docent 1968, profesor 1995.

Przebieg pracy zawodowej w AGH: pracownik naukowo-techniczny Katedry "Górnictwo II" 1952-1954, starszy asystent Katedry Wytrzymałości Materiałów 1954-1958, adiunkt 1958-1968, docent 1968-1969, docent w Instytucie Podstaw Budowy Maszyn 1969-1994, profesor nadzwyczajny w Pracowni Konstrukcji Odlewów 1995-2001, dyrektor IPBM 1974-1992, dziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych (obecnie Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki) 1969-1975.

Członek Komisji Mechaniki Stosowanej Krakowskiego Oddziału PAN 1975-2002, Sekcja Mechaniki Eksperymentalnej Ciała Stałego Komitetu Mechaniki PAN 1976-2002.

Badania: doświadczalna i teoretyczna analiza naprężeń i odkształceń w elementach maszyn i urządzeń oraz wytrzymałość konstrukcji stalowych, szczególnie dźwigarów suwnic; prace, które zostały wdrożone w przemyśle, np. wieloletnie stosowanie patentu na zwiększenie nośności kratowych dźwigarów suwnic oraz patent i wnioski wynalazcze związane z konstrukcjami nośnymi wielkich pieców.

Autor 120 prac, w tym 2 książek, 9 skryptów. Autor 2 patentów i 3 wniosków wynalazczych. Promotor 7 prac doktorskich.

Źródło:

  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S - Ż. Warszawa 2002. S. 80, portr.
  • Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P - Ż. Warszawa 2003. S. 895
  • Dziennik Polski 2011, nr 99 [29 IV 2011] s. A16