Wacław Paweł Trutwin

Wacław Paweł Trutwin
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko	Trutwin
Imię / imiona	Wacław Paweł
Data urodzenia	11 września 1932
Miejsce urodzenia	Wirek

Wacław Paweł Trutwin biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, aerologia górnicza, mechanika górotworu

Nota biograficzna

Urodził się 11 września 1932 roku w Wieku (obecnie Ruda Śląska).

W 1952 roku ukończył Technikum Górnicze w Rybniku.

W 1957 roku ukończył studia na Wydziale górniczym AGH i na podstawie pracy "Skonstruowanie tensometru do pomiaru deformacji gruntu w obszarze eksploatacji górniczej" uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera.

Jeszcze w trakcie studiów, w 1956 roku, profesor Jerzy Litwiniszyn zaproponował mu etat asystenta w Zakładzie Hydromechaniki Górniczej Katedry Aerologii i Hydromechaniki Górniczej Wydziału Górniczego AGH.

W tym okresie jego zainteresowania w zakresie mechaniki górotworu skupiały się w aspekcie zastosowania elektrycznych analogów do rozwiązywania zagadnień związanych z osiadaniem górotworu pod wpływem eksploatacji. W 1962 roku na podstawie pracy "Niecki osiadania w ośrodku stochastycznym anizotropowym i niejednorodnym, której promotorem był profesor Jerzy Litwiniszyn, uzyskał stopień doktora.

w 1968 roku na podstawie rozprawy "Modelowanie stanów nieustalonych w sieci wentylacyjnej przy pomocy urządzeń analogowych" otrzymał stopień doktora habilitowanego.

W roku 1967 podjął się zorganizowania zespołu badawczego w tworzonej Pracowni Wentylacji Kopalń Zakładu Mechaniki Górotworu Polskiej Akademii Nauk. Pracując w Zakładzie Mechaniki Górotworu, który w 1977 roku uzyskał statut Instytutu Mechaniki Górotworu, przeszedł wszystkie szczeble kariery zawodowej i naukowej począwszy od kierownika Pracowni Wentylacji Kopalń do dyrektora Instytutu. W 1970 roku został mianowany na stanowisko docenta w Zakładzie Mechaniki Górotworu.

W 1974 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego w PAN.

W 1989 roku otrzymał tytuł profesora.

W 1992 roku został wybrany na członka korespondenta Polskiej Akademii Nauk.

W 2004 roku z uwagi na osiągnięcia naukowe, dydaktyczne i organizacyjne zostaje wyróżniony poprzez wybranie na rzeczywistego członka PAN.

Pełniąc w latach 1987-2003 funkcję dyrektora Instytutu Mechaniki Górotworu PAN wniósł znaczący wkład w jego rozwój i osiągnięcia, a ponadto wykazał się umiejętnościami w prowadzeniu instytutu, w bardzo trudnym okresie transformacji ustrojowej Rzeczypospolitej Polskiej, w tym zmian zasad finansowania polskiej nauki.

Źródła do biogramu

Książki

• Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 190
• [Skład Osobowy AGH … 1957/58]. Kraków 1958, s. 53
• Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 377, [foto]

Inne

stan na dzień 30.03.2023