Wojciech Korfanty
| Wojciech Korfanty | |
|---|---|
| Nazwisko | Korfanty |
| Imię / imiona | Wojciech
|
| Data urodzenia | 20 kwietnia 1873 |
| Miejsce urodzenia | osada Sadzawka (obecnie Siemianowice Śląskie) |
| Data śmierci | 17 sierpnia 1939 |
| Miejsce śmierci | Warszawa |
| Pełnione funkcje | polityk; działacz narodowy na Śląsku; publicysta
|
| Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1923 |
| Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za zasługi położone dla górnictwa polskiego w walce o Górny Śląsk oraz za wybitną działalność w unarodowieniu tej dzielnicy |
| Odznaczenia i nagrody | Order Orła Białego |
Wojciech Korfanty (1873–1939)
Nota biograficzna
Urodził się 20 kwietnia 1873 w osadzie Sadzawka (obecnie Siemianowice Śląskie). Od 1898 członek Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, od 1901 Ligi Narodowej i redaktor czasopisma „Górnoślązak”, zdecydowany przeciwnik politycznej dominacji niemieckiej partii katolickiej Centrum na Górnym Śląsku.
Poseł do Reichstagu (1903–1911 i 1918) i na sejm pruski (1904–1918). Po I wojnie światowej członek Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu; był polskim komisarzem plebiscytowym na terenie Górnego Śląska (1920–1921), a następnie przywódcą III powstania śląskiego (1921). W latach 1919–1930 był posłem na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, w latach 1922–1935 posłem na Sejm Śląski; od 1922 r. czołowy przywódca chadecji. Wykluczony z Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji stanął na czele secesyjnego PSChD Górnego Śląska (1928–1930).
W 1930 r. był więziony w Brześciu. Zwolniony w grudniu tego roku powrócił na Górny Śląsk. W 1935 r. opuścił Polskę i udał się na emigrację do Czechosłowacji, w latach 1938–1939 przebywał we Francji; był jednym z inicjatorów Frontu Morges. W 1939 r. wrócił do kraju i następnego dnia został aresztowany i osadzony w więzieniu. Zwolniony z powodu ciężkiej choroby, zmarł 17 sierpnia 1939 r. w Warszawie.
W 1923 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie za zasługi położone dla górnictwa polskiego w walce o Górny Śląsk oraz za wybitną działalność w unarodowieniu tej dzielnicy.
Wydawał m.in. czasopisma: „Rzeczpospolita”, „Polonia”.
Odznaczenia i nagrody
Bibliografia
Książki
- Polski Słownik Biograficzny. T. 14/1 z. 60. Wrocław 1968. s. 67-70
- Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. — Warszawa, 1996. s. 168
- 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków : Wydawnictwa AGH 1994. [rozdz.] Doktorzy honoris causa. s. [3], portr.
Inne
- [Dyplom nadania DHC AGH] (materiały Archiwum AGH)