Henryk Kucha

Z Historia AGH
Henryk Kucha
Henryk Kucha.jpg
Nazwisko Kucha
Imię / imiona Henryk
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 8 kwietnia 1946
Miejsce urodzenia Husów
Data śmierci 11 lipca 2020
Dyscyplina/specjalności geologia, geologia złóż, mineralogia, ochrona środowiska
Wydział Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska



Prof. dr hab. inż. Henryk Kucha (1945-2020)

Dyscyplina/specjalności:geologia, geologia złóż, mineralogia, ochrona środowiska

Nota biograficzna

Urodził się 8 kwietnia 1945 roku w Husowie w powiecie łańcuckim. Zmarł 11 lipca 2020 roku. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Łańcucie.

W 1969 roku ukończył studia na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH. Jego praca dyplomowa "Mineralizacja torowa pegmatytów z okolic Bogatyni" otrzymała wyróżnienie na IV Ogólnopolskim Konkursie na najlepszą pracę dyplomową studentów uczelni technicznych.

W 1969 roku rozpoczął pracę asystenta stażysty Zakładzie Złóż Rud Instytutu Mineralogii i Złóż Surowców Mineralnych Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH.

W 1973 roku na podstawie pracy "Występowanie złota, niklu i kobaltu w złożach miedzi Lubina i Polkowic" uzyskał stopień doktora.

W 1982 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego.

W 1995 roku uzyskał tytuł profesora nauk o ziemi.

Był odkrywcą trzech minerałów: eugenitu (w okolicach Lubina, w złożach cechsztyńskich), hibbingitu (1991 – w okolicach amerykańskiego miasta Hibbing) i viaeneitu (1993 – w okolicach belgijskiej miejscowości Engis. Odkrył i udokumentował występowanie złota i platyny w złożach miedzi na obszarze Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego w okolicach Lubina.

Był twórcą metody analizy wartościowania siarki przy pomocy mikroanalizatora rentgentowskiego oraz metody oznaczania komórki elementarnej nowych minerałów za pomocą transmisyjnego mikroskopu elektronowego.

Był cenionym geologiem, specjalistą wielu dziedzin z zakresu geologii złóż oraz ochrony środowiska.

Jego badania przyczyniły się m. in. do odkrycia minerałów: eugenitu, hibbitu, viaeneitu i Th-ningyoite oraz występowania złota i platynowców w łupkach miedzionośnych na monoklinie przedsudeckiej.

Swoją wiedzę przekazywał młodszym adeptom geologii, nie tylko w Polsce, ale również na uczelniach wyższych w Australii, Austrii, Belgii i Irlandii. Posiadane szerokie doświadczenie w zawodowe wykorzystywał podczas prac badawczych dla wielu firm poszukiwawczych i wydobywczych.

Autor ponad 170 publikacji.

Promotor i recenzent prac doktorskich.

Członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego,

Odznaczenia i nagrody

Nagroda Naukowa im. Ludwika Zejsznera, Medal Van Den Broeka Belgijskiego Towarzystwa Geologicznego.

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/?idA=02181&idform=1&afi=1&f1Search=1&fodR=2000&fdoR=2020&fagTP=0

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 205
  • [Skład Osobowy AGH … 19669/70]. Kraków 1970, s. 59
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 2 : H – Ł. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 1999, s. 557-558, [foto]

Artykuły

  • Dziennik Polski 2020, nr 164 (15 VII 2020) s. 16 [nekr.]
  • Nagroda naukowa imienia Ludwik Zejsznera za rok 1976. Rocznik Polskiego Towarzystwa Geologicznego 1978, Vol. 47, nr 3/4, s. 615-616, [foto]

Inne

Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Henryk_Kucha&oldid=68299”