Henryk Knop
| Henryk Knop | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Knop | ||||||||
| Imię / imiona | Henryk | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 1930 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Czerwionka | ||||||||
| Data śmierci | 1996 | ||||||||
| Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | górnictwo i geologia inżynierska, mechanika (maszyny górnicze, konstrukcje maszyn i urządzeń wiertniczych) | ||||||||
| Pełnione funkcje | Prodziekan ds. studentów dla pracujących w latach 1981–1984, Prodziekan ds. naukowych od 1984 roku | ||||||||
| Wydział | Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi (1975), Krzyż Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej; Dyrektor Górniczy I stopnia, Generalny Dyrektor Górniczy III stopnia. | ||||||||
| |||||||||
Prof. dr hab. inż. Henryk Knop (1930–1996)
Specjalność: górnictwo i geologia inżynierska, mechanika (maszyny górnicze, konstrukcje maszyn i urządzeń wiertniczych)
Urodził się 24 grudnia w Czerwionce koło Rybnika. Zmarł po długiej chorobie 27 listopada 1996 roku w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej w 1954 roku uzyskując tytuł inżyniera mechanika górniczego oraz na Wydziale Górniczym Politechniki Śląskiej w 1956 roku, gdzie uzyskał tytuł magistra mechanizacji górnictwa. Doktor — AGH 1964, doktor habilitowany — AGH 1975, profesor (tytuł) — 1983.
Z AGH związany był od 1954 roku. Pełnił wiele funkcji na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych (obecnie Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki). Docent od 1972 roku, profesor nadzwyczajny od 1983 roku. Kierownik Zakładu Konstrukcji i Eksploatacji Maszyn Wiertniczych (1979–1988). Prodziekan ds. studentów dla pracujących (1981–1984), prodziekan ds. naukowych (od 1984 roku). Kierownik Studiów Doktoranckich, kierownik Studium Podyplomowego „Konstrukcja i modernizacja maszyn wiertniczych” (1979/1980). W 1990 roku ze względu na pogarszający się stan zdrowia odszedł na wcześniejszą emeryturę.
Przez wiele lat rozwijał działalność naukowo-techniczną z przemysłem górniczym a szczególnie z Fabryką Maszyn Wiertniczych i Górniczych GLINIK w Gorlicach. Zdobył sobie uznanie nie tylko w ośrodkach naukowych, ale także i pzremysłowych.
Był członkiem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa, Sekcji Wiertnictwa i Ekploatacji Otworowej Komitetu Górniczego PAN, sekretarzem Sekcji Mechanizacji Górnictwa Komitetu Górniczego PAN, rzeczoznawcą Stowarzyszenia Naukowo-Techniczengo Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego.
Autor ponad 60 publikacji oraz 10 patentów. Promotor ponad 100 prac dyplomowych oraz 3 prac doktorskich.
Źródło:
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 155, portr.
- Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki : materiały konferencji. Kraków 2002. S. 219