Stanisław Włodzimierz Majewski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 24: | Linia 24: | ||
| fields = historyk górnictwa i hutnictwa | | fields = historyk górnictwa i hutnictwa | ||
| function = | | function = | ||
| faculty = Wydział Górnictwa i Geoinżynierii | |||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
Linia 34: | Linia 35: | ||
| notable_students = | | notable_students = | ||
| known_for = | | known_for = | ||
| varia = | |||
| author_abbrev_bot = | | author_abbrev_bot = | ||
| author_abbrev_zoo = | | author_abbrev_zoo = |
Wersja z 15:20, 22 sty 2014
Stanisław Włodzimierz Majewski | |
---|---|
Nazwisko | Majewski |
Imię / imiona | Stanisław |
Tytuły / stanowiska | Inż. |
Data urodzenia | 1878 |
Data śmierci | 1955 |
Dyscyplina/specjalności | historyk górnictwa i hutnictwa |
Wydział | Wydział Górnictwa i Geoinżynierii
|
Inż. Stanisław Włodzimierz Majewski (1878–1955)
Specjalność: historyk górnictwa i hutnictwa
Urodził się w Nowym Sączu zmarł w Katowicach. Ukończył wydz. górniczy i hutniczy AG w Leoben, oraz wydz. filozoficzny Uniw. Lwowskiego. W latach 1919–1923 był naczelnikiem wydz. solnego w Min. Przemysłu i Handlu, następnie do przejścia na emeryturę w 1939 r. pracował w Wyższym Urzędzie Górniczym w Katowicach jako naczelnik, a potem jako zastępca prezesa.
W latach 1938–1939 oraz w latach 1950–1951 wykładał historię górnictwa i metalurgii na AG. Był wykładowcą w Szkole Górniczej w Tarnowskich Górach, przeniesionej w 1933 r. do Katowic.
Publikował wiele artykułów z zakresu historii górnictwa i hutnictwa oraz górnictwa solnego, napisał też kilka podręczników i skryptów m.in. podręcznik solnictwa, skrypt wykładów historii górnictwa. Redagował miesięcznik „Technik”, „Kalendarz Górniczo-Hutniczy”, organizował biblioteki dla górników. Przetłumaczył na język polski dzieło Agricoli „O starożytnych i nowych kopalniach ksiąg dwoje” oraz memoriał E.L.G. Abta „W sprawie kopalnictwa rud ołowiu i srebra na Górnym Śląsku”. Niektóre jego prace pozostały w maszynopisach.
Źródło:
- Słownik polskich pionierów techniki. s. 130