Ludwik Żarnowski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
Urodził się 25 października 1877 roku we wsi Zeloma na Ukrainie. Był synem powstańca z 1863 roku, zesłanego na Sybir. Zmarł 2 grudnia 1953 roku w Łodzi. | Urodził się 25 października 1877 roku we wsi Zeloma na Ukrainie. Był synem powstańca z 1863 roku, zesłanego na Sybir. Zmarł 2 grudnia 1953 roku w Łodzi. | ||
W 1900 roku ukończył Instytut Technologiczny w Petersburgu z dyplomem inżyniera technologa. | W 1900 roku ukończył Instytut Technologiczny w Petersburgu z dyplomem inżyniera technologa. | ||
Pracował początkowo jako asystent szefa wielkich pieców w Hucie "Częstochowa". W 1902 roku został starszym asystentem Katedry Wytrzymałości Materiałów Politechniki Warszawskiej. Ze względów politycznych (aresztowany w 1903 roku z powodu przynależności do PPS), zmuszony był opuścić Politechnikę i Warszawę. W roku 1904 objął stanowisko konstruktora w Zakładach Hutniczych Południowo-Rosyjskiego Towarzystwa Metalurgicznego w Kamienskoje, gdzie następnie pełnił funkcje asystenta walcowni, szefa wydziału walcowni i kuźni, naczelnego inżyniera. W 1920 roku objął docenturę na Akademii Górniczej w Jekaterynosławiu (obecnie Dniepropietrowsk), gdzie wykładał przeróbkę plastyczną metali. W 1922 roku powrócił do Polski, w 1923 roku objął stanowisko zastępcy naczelnego dyrektora Towarzystwa Wielkich Pieców i Zakładów Ostrowieckich, a w 1926 - dyrektora tych zakładów. W 1933 roku powrócił do pracy naukowej i dydaktycznej na Politechnice Warszawskiej, gdzie wykładał walcownictwo i kuźnictwo. | Pracował początkowo jako asystent szefa wielkich pieców w Hucie "Częstochowa". W 1902 roku został starszym asystentem Katedry Wytrzymałości Materiałów Politechniki Warszawskiej. Ze względów politycznych (aresztowany w 1903 roku z powodu przynależności do PPS), zmuszony był opuścić Politechnikę i Warszawę. W roku 1904 objął stanowisko konstruktora w Zakładach Hutniczych Południowo-Rosyjskiego Towarzystwa Metalurgicznego w Kamienskoje, gdzie następnie pełnił funkcje asystenta walcowni, szefa wydziału walcowni i kuźni, naczelnego inżyniera. W 1920 roku objął docenturę na Akademii Górniczej w Jekaterynosławiu (obecnie Dniepropietrowsk), gdzie wykładał przeróbkę plastyczną metali. W 1922 roku powrócił do Polski, w 1923 roku objął stanowisko zastępcy naczelnego dyrektora Towarzystwa Wielkich Pieców i Zakładów Ostrowieckich, a w 1926 - dyrektora tych zakładów. W 1933 roku powrócił do pracy naukowej i dydaktycznej na Politechnice Warszawskiej, gdzie wykładał walcownictwo i kuźnictwo. | ||
W latach 1936-1938 był kierownikiem Zakładu Maszyn Hutniczych na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]] Akademii Górniczej. Wykładał walcownictwo i kuźnictwo oraz maszyny hutnicze, jako profesor nadzwyczajny, a od 1938 roku profesor zwyczajny. | W latach 1936-1938 był kierownikiem Zakładu Maszyn Hutniczych na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]] Akademii Górniczej. Wykładał walcownictwo i kuźnictwo oraz maszyny hutnicze, jako profesor nadzwyczajny, a od 1938 roku jako profesor zwyczajny. | ||
W 1945 roku objął Katedrę Metalurgii na Politechnice Łódzkiej. | W 1945 roku objął Katedrę Metalurgii na Politechnice Łódzkiej. | ||
| Linia 35: | Linia 35: | ||
==== Książki ==== | ==== Książki ==== | ||
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 216 | * Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 216 | ||
* [Skład osobowy Akademii Górniczej ... 1937/38]. Kraków 1937, s. 28 | * [Skład osobowy Akademii Górniczej ... 1937/38]. Kraków 1937, s. 28 | ||
| Linia 48: | Linia 49: | ||
==== Artykuły ==== | ==== Artykuły ==== | ||
* Drzymała Z.: 80 lat Katedry Urządzeń Technologicznych i Ochrony Środowiska (rys historyczny). ''Automatyka : półrocznik'' [wyd. AGH] 2001, T. 5 z. 1/2, s. 153–167, [foto] | * Drzymała Z.: 80 lat Katedry Urządzeń Technologicznych i Ochrony Środowiska (rys historyczny). ''Automatyka : półrocznik'' [wyd. AGH] 2001, T. 5 z. 1/2, s. 153–167, [foto] | ||
* Nowakowski A., Wnęk, Z.: Wspomnienia o zmarłych profesorach Wydziału : Prof. dr Ludwik Żarnowski (1877–1953). ''Zeszyty Naukowe AGH'' ; nr 367. [Seria] ''Metalurgia i Odlewnictwo'' 1973, z. 51, s. 38–39 | * Nowakowski A., Wnęk, Z.: Wspomnienia o zmarłych profesorach Wydziału : Prof. dr Ludwik Żarnowski (1877–1953). ''Zeszyty Naukowe AGH'' ; nr 367. [Seria] ''Metalurgia i Odlewnictwo'' 1973, z. 51, s. 38–39 | ||
Aktualna wersja na dzień 10:28, 14 lut 2023
| Ludwik Żarnowski | |
|---|---|
| Nazwisko | Żarnowski |
| Imię / imiona | Ludwik |
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. inż. |
| Data urodzenia | 25 października 1877 |
| Miejsce urodzenia | Zeloma (obecnie Ukraina) |
| Data śmierci | 2 grudnia 1953 |
| Miejsce śmierci | Łódź |
| Dyscyplina/specjalności | metalurgia, walcownictwo, kuźnictwo |
| Pełnione funkcje | Kierownik Zakładu Maszyn Hutniczych WH AG (1936–1938) |
| Wydział | Wydział Hutniczy
|
Prof. zw. inż. Ludwik Żarnowski (1877–1953)
Dyscyplina/specjalności: metalurgia, walcownictwo, kuźnictwo
Nota biograficzna
Urodził się 25 października 1877 roku we wsi Zeloma na Ukrainie. Był synem powstańca z 1863 roku, zesłanego na Sybir. Zmarł 2 grudnia 1953 roku w Łodzi.
W 1900 roku ukończył Instytut Technologiczny w Petersburgu z dyplomem inżyniera technologa.
Pracował początkowo jako asystent szefa wielkich pieców w Hucie "Częstochowa". W 1902 roku został starszym asystentem Katedry Wytrzymałości Materiałów Politechniki Warszawskiej. Ze względów politycznych (aresztowany w 1903 roku z powodu przynależności do PPS), zmuszony był opuścić Politechnikę i Warszawę. W roku 1904 objął stanowisko konstruktora w Zakładach Hutniczych Południowo-Rosyjskiego Towarzystwa Metalurgicznego w Kamienskoje, gdzie następnie pełnił funkcje asystenta walcowni, szefa wydziału walcowni i kuźni, naczelnego inżyniera. W 1920 roku objął docenturę na Akademii Górniczej w Jekaterynosławiu (obecnie Dniepropietrowsk), gdzie wykładał przeróbkę plastyczną metali. W 1922 roku powrócił do Polski, w 1923 roku objął stanowisko zastępcy naczelnego dyrektora Towarzystwa Wielkich Pieców i Zakładów Ostrowieckich, a w 1926 - dyrektora tych zakładów. W 1933 roku powrócił do pracy naukowej i dydaktycznej na Politechnice Warszawskiej, gdzie wykładał walcownictwo i kuźnictwo.
W latach 1936-1938 był kierownikiem Zakładu Maszyn Hutniczych na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej. Wykładał walcownictwo i kuźnictwo oraz maszyny hutnicze, jako profesor nadzwyczajny, a od 1938 roku jako profesor zwyczajny.
W 1945 roku objął Katedrę Metalurgii na Politechnice Łódzkiej.
Napisał kilka książek z zakresu przeróbki plastycznej żelaza i stali, przygotował skrypty z technologii metali i hutnictwa. Opracował projekty klatek walcowniczych dla Huty im. M. Nowotki oraz kół zamachowych dla wielu śląskich hut.
Źródła do biogramu
Książki
- Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 216
- [Skład osobowy Akademii Górniczej ... 1937/38]. Kraków 1937, s. 28
- [Skład osobowy Akademii Górniczej ... 1938/39]. Kraków 1938, s. 30
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 4/5. Red. T. Skarzyński. Warszawa 1994, s. 189–191
- Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1984, s. 239–240
- Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej : Wydział Hutniczy (1922-1951), Wydział Metalurgiczny (1951-1993), Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej (1993-2005) : jubileusz 90-lecia Wydziału : 1922-2012 [AGH]. Kraków 2012, s. 146-147, [foto]
- Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : jubileusz 75-lecia Wydziału 1922–1997. [AGH]. Kraków 1997, s. 57–58
- Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : jubileusz 80-lecia Wydziału 1922-2002. [AGH]. Kraków 2002, s. 122-123, [foto]
- Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej : Wydział Hutniczy (1922-1951) : Wydział Metalurgiczny (1951-1993), Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej (1993-2005) : jubileusz 90-lecia Wydziału : 1922-2012 [AGH]. Kraków 2012, s.146-147, [foto]
- Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 628 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 225–228, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)
Artykuły
- Drzymała Z.: 80 lat Katedry Urządzeń Technologicznych i Ochrony Środowiska (rys historyczny). Automatyka : półrocznik [wyd. AGH] 2001, T. 5 z. 1/2, s. 153–167, [foto]
- Nowakowski A., Wnęk, Z.: Wspomnienia o zmarłych profesorach Wydziału : Prof. dr Ludwik Żarnowski (1877–1953). Zeszyty Naukowe AGH ; nr 367. [Seria] Metalurgia i Odlewnictwo 1973, z. 51, s. 38–39
- Wosiek E.: Omówienie dorobku naukowego Wydziału w zakresie przeróbki plastycznej. Zeszyty Naukowe AGH ; nr 367. [Seria] Metalurgia i Odlewnictwo 1973, z. 51, s. 93-103