Zbigniew Jasicki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox scientist
| name = Zbigniew Jasicki
| name = Zbigniew Jasicki
| image = jasickiz.jpg
| image = Zbigniew_Jasicki.jpg
| family-name = Jasicki
| family-name = Jasicki
| given-name = Zbigniew
| given-name = Zbigniew
Linia 9: Linia 9:
| native_name =  
| native_name =  
| native_name_lang =  
| native_name_lang =  
| image = jasickiz.jpg
| image = Zbigniew_Jasicki.jpg
| image_size = 8209
| image_size = 8209
| alt =  
| alt =  

Wersja z 15:51, 20 sty 2014

Zbigniew Jasicki
Zbigniew Jasicki.jpg
Nazwisko Jasicki
Imię / imiona Zbigniew
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia 1915
Data śmierci 2001
Dyscyplina/specjalności elektroenergetyka
Pełnione funkcje Kierownik Zakładu Sieci i Systemów Elektroenergetycznych w latach 1982–1984



Odznaczenia i nagrody Krzyż Komandorski OOP, złote odznaki honorowe SEP i NOT

Prof. zw. dr inż. Zbigniew Jasicki (1915–2001)

Specjalność: elektroenergetyka

Urodził się 16 sierpnia 1915 r. w miejscowości Zawada (pow. frysztacki) na Zaolziu. Zmarł 9 stycznia 2001 r., pochowany w Krakowie na cmentarzu Rakowickim. Ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej w 1939 r.

W czasie okupacji pracował w fabryce porcelany w Boguchwale i tarnowskim biurze firmy Brown und Boveri. Po zakończeniu wojny rozpoczął pracę przy odbudowie i rozbudowie krajowej elektroenergetyki.

Od 1945 r. pracował w Politechnice Śląskiej (do 1961 r.), pełniąc funkcje kierownika Katedry Sieci Elektrycznych, dziekana Wydziału Elektrycznego (1953–54), rektora uczelni (1954–57). W 1961 r. przeniósł się do Poznania i objął Katedrę Elektroenergetyki w tamtejszej Politechnice. W latach 1962–69 rektor tej uczelni.

W 1973 r. objął kierownictwo nowo utworzonego Przemysłowo-Uczelnianego Instytutu Nowych Konwersji Energii w Krakowie. Od 1982 r. do przejścia na emeryturę w 1984 r. pracował w Instytucie Elektroenergetyki AGH.

Członek Komitetu Elektrotechniki PAN, SEP i NOT.

Źródło:

  • Energetyka 1989 nr 11. s. IV i III okł.
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 14. Warszawa 2003. S. 52–56