Marian Mięsowicz: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Infobox dhc | {{Infobox dhc | ||
| name = Marian Mięsowicz | | name = Marian Mięsowicz | ||
| image = | | image = Marian_Miesowicz.jpg | ||
| family-name = Mięsowicz | | family-name = Mięsowicz | ||
| given-name = Marian | | given-name = Marian | ||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
| native_name = | | native_name = | ||
| native_name_lang = | | native_name_lang = | ||
| image = | | image = Marian_Miesowicz.jpg | ||
| image_size = 8176 | | image_size = 8176 | ||
| alt = | | alt = | ||
Wersja z 15:49, 20 sty 2014
Szablon:Infobox dhc Prof. zw. dr hab. Marian Mięsowicz (1907–1992)
Specjalność: filozofia, fizyka
Urodził się we Lwowie 21 listopada 1907 roku, zmarł w Krakowie 5 kwietnia 1992 roku. Studia fizyczne i matematyczne ukończył w UJ i w AG w Krakowie. Studia uzup. w uniw. w Utrechcie (1936–1937).
Dr filozofii UJ, doc. fizyki w AG. W latach 1930–1931 pracował w AG jako asystent. W 1939 r. habilitował się (AGH) na podstawie prac nad ciekłymi kryształami. Następnie docent (1938–1945), prof. nadzw. (1947), prof. zw. (1949), dyr. Inst. Techniki Jądrowej (1966–1973), prof. Zakł. Fizyki Inst. Fizyki i Techniki Jądrowej (1973–1982), dyr. Inst. Fizyki i Techniki Jądrowej (1973–1977). Prowadził wykłady z fizyki doświadczalnej, fizyki jądrowej i zastosowań fizyki w geologii i geofizyce.
Jest autorem kilkudziesięciu prac i monografii z zakresu fizyki cząstek elementarnych, elektromagnetyzmu, fizyki jądra atomowego, krystalofizyki. Autor książki „Promienie kosmiczne”. Jako jeden z pierwszych przedstawił wyniki obserwacji właściwości falowodów i stwierdził, że fale elektromagnetyczne, uzyskiwane z wibratora iskrowego, ulegają monochromatyzacji po przejściu przez rurę metalową o przekroju prostokątnym. Odkryte przez niego główne współczynniki lepkości w ciekłych kryształach nazywa się powszechnie „Mięsowicz-coefficient”, a samo zjawisko „Miesowicz viscosity”.
Członek koresp. TNW, czł. koresp. PAN, czł. rzecz. PAN, czł. hon. PTFizycznego, czł. czynny reaktywowanej PAU (1989). Przewodniczący Rady Naukowej Inst. Badań Jądrowych i Inst. Fizyki Jądrowej oraz Inst. Techniki Jądrowej AGH. Członek Komisji Promieni Kosmicznych w Międzynarodowej Unii Fizyki Czystej i Stosowanej. Doktor Honori Causa UJ (1975), Doktor Honoris Causa Uniwersytetu Warszawskiego (1987).
Źródło:
- Uczeni Polscy XIX–XX stulecia. T. 3 : M–R. Warszawa 1997. S. 119–122
- Nauka Polska 1965 nr 5 (59). s. 33–37
- Na podstawie materiałów Sekretariatu Prorektora ds. Ogólnych AGH