Maria Borczuch-Łączka: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 12: Linia 12:
|name=Maria Borczuch-Łączka
|name=Maria Borczuch-Łączka
|image_size=11586
|image_size=11586
}}
}}{{Funkcja
{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|Jednostka=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|Rok_od=1999
|Rok_od=1999
|Rok_do=2002
|Rok_do=2002
}}
}}{{Funkcja
{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|Jednostka=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki

Wersja z 08:43, 30 lis 2020

Maria Borczuch-Łączka
Maria Borczuch-Laczka.jpg
Nazwisko Borczuch-Łączka
Imię / imiona Maria
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 18 lipca 1943
Miejsce urodzenia Gorlice
Data śmierci 2 listopada 2020
Dyscyplina/specjalności spektroskopowe metody badania szkieł, szkła specjalne, optoelektronika i medycyna
Pełnione funkcje Prodziekanem Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki (1999-2002 i 2002-2005)
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki



FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki19992002
ProdziekanWydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki20022005

Prof. dr hab. inż. Maria Borczuch-Łączka (1943–2020)

Dyscyplina/specjalności: spektroskopowe metody badania szkieł, szkła specjalne, optoelektronika i medycyna

Nota biograficzna

Urodziła się 18 lipca 1943 roku w Gorlicach. Zmarła 2 listopada 2020 roku. Pochowana na Cmentarzu Borek Fałęcki w Krakowie.

W 1962 roku ukończyła Liceum Ogólnokształcące w Bobowej.

W 1967 roku ukończyła studia na Wydziale Ceramicznym AGH.

W 1967 roku rozpoczęła pracę asystenta stażysty w Katedrze i Zakładzie Technologii Szkła Wydziału Ceramicznego.

Przez pierwsze lata pracy prowadziła badania dotyczące roli metali przejściowych i ziem rzadkich w strukturze szkieł krzemianowych, boranowych i fosforanowych oraz ich wpływu na właściwości optyczne szkła. Na podstawie tych badań, prowadzonych pod kierunkiem prof. Jerzego Habera, napisała pracę „Badanie widm optycznych jonów ceru, neodymu i kobaltu w szkłach o różnym składzie chemicznym, celem określenia charakteru wiązania chemicznego” w 1974 roku uzyskała stopień doktora.

Po uzyskaniu stopnia naukowego doktora, poza problematyką spektroskopii metali przejściowych i ziem rzadkich w szkłach, zainteresowała się procesem tworzenia, strukturą i właściwościami szkła krzemionkowego. Badania te rozpoczęły cykl prac, których wynikiem była rozprawa habilitacyjna „Domieszkowane szkło krzemionkowe”, dzięki której w 1991 roku uzyskała stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych.

Równocześnie prowadziła badania dotyczące otrzymywania metodą zol-żel specjalnych szkieł krzemianowych i krzemianowo-fosforanowych do zastosowań dla elektroniki, optyki niekonwencjonalnej oraz medycyny. Prowadziła też badania dotyczące szklistych materiałów bioaktywnych, biomateriałów kompozytowych, mechanizmu barwienia szkieł. W późniejszych latach skupiła się na badaniach w zakresie szkieł specjalnych: spektroskopowe metody badania szkieł, szkła specjalne aktywowane ziemiami rzadkimi, specjalne szkła dla optyki, opto-elektroniki i medycyny, otrzymywane chemiczną metodą zol-żel.

W 2000 roku uzyskała tytuł profesora nauk technicznych.

W latach 1999-2002 i 2002-2005 była prodziekanem Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki ds. dydaktycznych.

Kolejny obszar badawczy dotyczył nowoczesnych organiczno-nieorganicznych materiałów hybrydowych. We współpracy z Instytutem Straumanna w Szwajcarii prowadziła badania związane z materiałami szklanokrystalicznymi dla stomatologii estetycznej, których rezultatem był patent międzynarodowy i komercjalizacja opracowanego tworzywa. Wszystkie powyższe prace badawcze były realizowane w ramach projektów uzyskanych z KBN/NCN/MNiSW.

Współautorka lub autorka ok. 90 publikacji, 3 monografii i 4 patentów. Była recenzentką prac inżynierskich, magisterskich, doktorskich i habilitacyjnych.

Uczestniczyła i zarządzała wieloma projektami badawczymi oraz była członkiem i ekspertem licznych organizacji naukowych.

Autorka i współautorka około 250 prac naukowych, o obiegu krajowym i międzynarodowym oraz opracowań monograficznych i 4 patentów. Promotorka 6 doktoratów oraz wielu prac magisterskich i inżynierskich.

Członek Polskiego Towarzystwa Ceramicznego, Polskiego Towarzystwa Biomateriałów. Była ekspertem Państwowej Komisji Akredytacyjnej dla kierunku Technologia Chemiczna.

Od 2002 była zatrudniona na stanowisku profesor zwyczajnej w Instytucie Politechnicznym Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Tarnowie. Od 2015 roku kierowała najpierw Zakładem, a potem Katedrą Inżynierii Materiałowej.

Odznaczenia i nagrody

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/borczuch-laczka-maria-03613

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 221
  • Kto jest kim w ceramice : 50-lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki 1949-1999. [AGH]. Kraków : 1999, s. 10, 126, [foto]
  • [Skład Osobowy AGH … 1967/68]. Kraków 1968, s.50

Artykuły

  • Władze AGH na kadencję 2002-2005. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002, nr 106/107, s. 16

Inne

Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Maria_Borczuch-Łączka&oldid=57639”