Zbigniew Wąsowicz

Zbigniew Wąsowicz
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko	Wąsowicz
Imię / imiona	Zbigniew
Data urodzenia	19 lipca 1919
Miejsce urodzenia	Kraków
Data śmierci	2 marca 1983
Miejsce śmierci	Kraków
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi

Zbigniew Wąsowicz

biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności:elektryka,

Nota biograficzna

Urodził się 19 lipca 1919 roku w Krakowie. Zmarł 2 marca 1983 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Po ukończeniu szkoły podstawowej w Przemyślu dalszą naukę kontynuował w IV Państwowym Gimnazjum typu humanistycznego w Krakowie, gdzie w 1938 roku zdał egzamin maturalny.

W latach 1938-39 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych przy 5 Pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu. W 1939 roku wziął udział w kampanii wrześniowej, podczas której dostał się do niewoli niemieckiej, z której zbiegł w 1940 roku. W czasie okupacji niemieckiej przebywał w Krakowie i w Przemyślu.

Po zakończeniu wojny rozpoczął studia na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, które ukończył w roku 1950 uzyskując dyplom magistra inżyniera na Wydziale Elektromechanicznym, sekcja hutnicza.

Jeszcze przed otrzymaniem dyplomu podjął pracę w 1949 roku w Państwowej Szkole Przemysłowej w Krakowie w charakterze wykładowcy kontraktowego.

W 1949 roku został zatrudniony na stanowisku asystenta w Zakładzie Elektryfikacji Urządzeń Górniczych Wydziału Elektromechanicznego AGH, a w 1951 roku został starszym asystentem w Zakładzie Elektryfikacji Urządzeń Górniczych. W październiku 1954 roku zatrudniony na stanowisku adiunkta w Katedrze i Zakładzie Elektryfikacji Urządzeń Hutniczych Wydziału Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa.

Ponadto w latach 1953-59 pracował dodatkowo jako projektant w Pracowni Elektrycznej “Miastoprojektu Kraków".

W 1964 roku na podstawie pracy "Synteza i analiza układów dyskretnego działania zbudowanych z elementów ferrytowo-diodowych, jednotaktowych" obronionej na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych.

W czerwcu 1968 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego

W 1969 roku został zatrudniony na stanowisku docenta w Zakładzie Automatyki Napędu w Instytucie Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH.

W 1973 roku władze Uczelni powierzyły mu zadanie zorganizowania Instytutu Elektroniki na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH. W tym okresie pełnił funkcję zastępcy dyrektora tegoż Instytutu, a od grudnia 1974 roku objął stanowisko dyrektora Instytutu.

Był aktywnym długoletnim członkiem Stowarzyszenia Elektryków Polskich, do którego wstąpił w 1952 roku, w latach 1971-1973 pełnił funkcję przewodniczącego Kolegium Sekcji Automatyki i Pomiarów Oddziału Krakowskiego, pracował również społecznie w Związku Nauczycielstwa Polskiego.

Autor licznych artykułów naukowych.

Uczestniczył w wielu konferencjach.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Złota Odznaka Związku Nauczycielstwa Polskiego. Kilkakrotnie otrzymywał nagrody Rektora AGH.

Źródła do biogramu

Książki

• Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion Elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 106
• Słownik biograficzny zasłużonych elektryków krakowskich. Cz. 1. Pod red. J. Strzałki. Kraków 2009, s. 209-210

Inne

• Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy Lokalizator Grobów [online] [przeglądany 17.12. 2019]. Dostępny w: http://www.rakowice.eu/

stan na dzień 17.12.2019