Antoni Karamara

Antoni Karamara
Nazwisko	Karamara
Imię / imiona	Antoni
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	12 lutego 1923
Miejsce urodzenia	Targowiska
Data śmierci	29 czerwca 2000
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	inżynieria materiałowa, metalurgia, mechanika, fizyka, wytrzymałość materiałów, analiza naprężeń, relacje pomiędzy właściwościami mechanicznymi i magnetycznymi ferromagnetycznych stopów żelaza, materiałoznawstwo
Wydział	Wydział Odlewnictwa
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Prof. dr hab. inż. Antoni Karamara (1923-2000) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: inżynieria materiałowa, metalurgia, mechanika, fizyka, wytrzymałość materiałów, analiza naprężeń, relacje pomiędzy właściwościami mechanicznymi i magnetycznymi ferromagnetycznych stopów żelaza, materiałoznawstwo

Nota biograficzna

Urodził się 12 lutego 1923 roku w Targowiskach k. Krosna. Zmarł 29 czerwca 2000 roku w Krakowie.

W 1941 roku został przyjęty na Oddział Mierniczy Państwowej Szkoły Technicznej Górniczo-Hutniczo-Mierniczej, zorganizowanej i prowadzonej przez Rektora Akademii Górniczej prof. Walerego Goetla, którą ukończył w 1943 roku. Następnie pracował w Urzędzie Pomiarów Miasta w Krakowie.

W kwietniu 1945 roku rozpoczął studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej. W lipcu tegoż roku zdał jako eksternista egzamin dojrzałości typu humanistycznego i zweryfikował okupacyjny dyplom technika miernika. Studia ukończył w 1951 roku i otrzymał tytuł magistra inżyniera.

Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w 1958 roku na podstawie pracy "Magnetyczne efekty naprężeń w żeliwie szarym", natomiast stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1963 roku na podstawie rozprawy "Zagadnienie jednoznacznej oceny jakości żeliwa w świetle badań jego własności mechanicznych i magnetycznych". Profesorem nadzwyczajnym został w 1968 roku, a profesorem zwyczajnym w 1989 roku.

Od początku pracy zawodowej związany był z Instytutem Odlewnictwa w Krakowie, jednakże prowadził prowadził działalność dydaktyczną w AGH. Był wykładowcą Studium Przygotowawczego Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej, a także Studium Wieczorowego przy Wydziale Metalurgicznym AGH oraz Studium Doktoranckiego Wydziału Odlewnictwa AGH.

Od 1976 roku aż do przejścia na emeryturę w 1993 roku, prowadził seminaria i wykłady na Wydziale Odlewnictwa AGH. Organizował i kierował pracami naukowymi w Laboratorium Konstrukcji Odlewów. Jego wykłady spotykały się zawsze z dużym zainteresowaniem studentów i pracowników nauki, ponieważ wygłaszane były piękną polszczyzną i zdradzały głęboką wiedzę prawdziwego uczonego.

Profesor wypromował sporą grupę doktorów i opiekował się kilkoma pracami habilitacyjnymi, i wielokrotnie recenzował prace doktorskie, habilitacyjne i inne opracowania naukowe.

Profesor reprezentował naukę polską na wielu Światowych Kongresach Odlewniczych. Pracował w Komisji Metod Badania Żeliwa C.I.A.T.F. Międzynarodowego Komitetu Technicznych Stowarzyszeń Odlewników, był przewodniczącym Komisji 7.4. "Żeliwo sferoidalne".

Był stypendystą Rządu Francuskiego w Centre Technique des industries de la Fonderie.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Nagroda Naukowa im. Jerzego Buzka I-go stopnia, Złota Odznaka Honorowa STOP oraz nagrody resortowe.

Źródła do biogramu

Książki

• • [Skład Osobowy AGH … 1982/83]. Kraków 1983, s. 73
• Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 22-23, [foto]

Inne

Informacja w kolorze czerwonym, zamieszczona przy biogramach do uzupełnienia (opracowania):

oraz w kolorze czerwonym umieszczona na końcu biogramu:

stan na dzień 19.06.2017