Stefan Ziemba: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox dhc
| name = Stefan Ziemba
| name = Stefan Ziemba
| image = ziemba.jpg
| image = ziemba.jpg
Linia 13: Linia 13:
| alt =  
| alt =  
| caption =  
| caption =  
| birth_date = 1907–1994
| birth_date = 1907
| birth_place =  
| birth_place =  
| death_date =  
| death_date = 1994
| death_place =  
| death_place =  
| resting_place =  
| resting_place =  
Linia 38: Linia 38:
| influences =  
| influences =  
| influenced =  
| influenced =  
| awards = Krzyż Oficerski i Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi oraz inne odznaczenia państwowe i resortowe.
| awards = Krzyż Oficerski i Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi oraz inne odznaczenia państwowe i resortowe.
| signature =  
| signature =  
| signature_alt =  
| signature_alt =  
Linia 45: Linia 45:
| spouse =  
| spouse =  
| children =  
| children =  
| dhc_year = 1969
| dhc_reason = za zasługi dla rozwoju nauki w zakresie mechaniki ciała stałego, a w szczególności mechaniki nieliniowej
}}
}}
Prof. zw. dr hab. inż. '''Stefan Ziemba''' (1907–1994)
Prof. zw. dr hab. inż. '''Stefan Ziemba''' (1907-1994)


Specjalność: mechanika, budowa maszyn
Specjalność: mechanika, budowa maszyn


Urodził się w 1907 roku w Jaworznie, zmarł w 1994 roku w Warszawie. Studiował na UJ (1926–1933), oraz na Wydziale Górniczym AG (1932–1938); dr (1949), dr hab. (1950), prof. nadzw. (1952), prof. zw. (1958). Na Akademii pracował początkowo jako asystent następnie adiunkt mechaniki i wytrzymałości materiałów u Prof. Władysława Taklińskiego (1933–1939) oraz po wojnie (1944–1946). W czasie tworzenia się WAT w 1952 r. przeszedł do pracy w niej na stanowisku profesora.
Urodził się w Jaworznie 21 grudnia 1907 roku, zmarł w Warszawie. Studiował na UJ (1926-1933), oraz na Wydziale Górniczym AG (1932-1938); dr (1949), dr hab. (1950), prof. nadzw. (1952), prof. zw. (1958). Na Akademii pracował początkowo jako asystent następnie adiunkt mechaniki i wytrzymałości materiałów u Prof. Władysława Taklińskiego (1933-1939) oraz po wojnie (1944-1946). W czasie tworzenia się WAT w 1952 r. przeszedł do pracy w niej na stanowisku profesora.


Od 1962 r. członek korespondent PAN, a od 1969 r. członek zwyczajny. Od 1968 r. do 1977 r. był profesorem Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. Inicjator krajowych badań w dziedzinie mechaniki nieliniowej, tarcia i zużycia.
Od 1962 r. członek korespondent PAN, a od 1969 r. członek zwyczajny. Od 1968 r. do 1977 r. był profesorem Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. Inicjator krajowych badań w dziedzinie mechaniki nieliniowej, tarcia i zużycia.  


Doktor honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej (1969 r.), Politechniki Poznańskiej (1978) i Politechniki w Bratysławie (1970). Za działalność naukową był uhonorowany wieloma odznaczeniami.
Doktor honoris causa Politechniki Poznańskiej (1978) i Politechniki w Bratysławie (1970). Za działalność naukową był uhonorowany wieloma odznaczeniami.


Źródło:
Źródło:
* BIP 1994 nr 6–7. s. 11
* Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 6-7. s. 11
* BIP 1994 nr 5. s. 18
* Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 18
* Kto jest kim w Polsce. s. 845–846
* Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3. Warszawa 1993. S. 845-846
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002 nr 108. s. 10




{{DEFAULTSORT:Ziemba, Stefan }}
{{DEFAULTSORT:Ziemba, Stefan }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Doktorzy honoris causa]]

Wersja z 12:15, 7 sty 2014

Szablon:Infobox dhc Prof. zw. dr hab. inż. Stefan Ziemba (1907-1994)

Specjalność: mechanika, budowa maszyn

Urodził się w Jaworznie 21 grudnia 1907 roku, zmarł w Warszawie. Studiował na UJ (1926-1933), oraz na Wydziale Górniczym AG (1932-1938); dr (1949), dr hab. (1950), prof. nadzw. (1952), prof. zw. (1958). Na Akademii pracował początkowo jako asystent następnie adiunkt mechaniki i wytrzymałości materiałów u Prof. Władysława Taklińskiego (1933-1939) oraz po wojnie (1944-1946). W czasie tworzenia się WAT w 1952 r. przeszedł do pracy w niej na stanowisku profesora.

Od 1962 r. członek korespondent PAN, a od 1969 r. członek zwyczajny. Od 1968 r. do 1977 r. był profesorem Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. Inicjator krajowych badań w dziedzinie mechaniki nieliniowej, tarcia i zużycia.

Doktor honoris causa Politechniki Poznańskiej (1978) i Politechniki w Bratysławie (1970). Za działalność naukową był uhonorowany wieloma odznaczeniami.

Źródło:

  • Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 6-7. s. 11
  • Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 18
  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3. Warszawa 1993. S. 845-846
  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002 nr 108. s. 10