Karol Wiesław Adwentowski: Różnice pomiędzy wersjami
m (zamienił w treści „Category:Uczeni” na „Category:Biogramy”) |
m (zamienił w treści „== Życiorys ==” na „== Nota biograficzna ==”) |
||
Linia 49: | Linia 49: | ||
Specjalność: chemia | Specjalność: chemia | ||
== | == Nota biograficzna == | ||
Urodził się 8 sierpnia 1883 r. w Tarnopolu, zmarł 26 grudnia 1957 r. w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim. | Urodził się 8 sierpnia 1883 r. w Tarnopolu, zmarł 26 grudnia 1957 r. w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim. |
Wersja z 19:46, 4 sty 2016
Karol Wiesław Adwentowski | |
---|---|
Nazwisko | Adwentowski |
Imię / imiona | Karol Wiesław |
Tytuły / stanowiska | Doc. dr |
Data urodzenia | 8 sierpnia 1883 |
Miejsce urodzenia | Tarnopol |
Data śmierci | 26 grudnia 1957 |
Miejsce śmierci | Kraków |
Dyscyplina/specjalności | chemia |
Wydział | Wydział Odlewnictwa
|
Doc. dr Karol Wiesław Adwentowski (1883–1957)
Specjalność: chemia
Nota biograficzna
Urodził się 8 sierpnia 1883 r. w Tarnopolu, zmarł 26 grudnia 1957 r. w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Ukończył studia na UJ na Wydz. Filozoficznym w Sekcji Chemicznej (1905). Już podczas studiów prof. K. Olszewski zaangażował go na swojego asystenta w I Zakładzie Chemicznym. W 1910 r. uzyskał tytuł doktora filozofii w zakresie chemii. Po I wojnie organizował Szkołę Realną w Tarnobrzegu, był inspektorem szkolnym okręgu iłżeckiego, po 1919 r. został radcą ministerialnym w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, w 1923 r. został mianowany dyrektorem Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Wolsztynie.
1 marca 1947 r. powołany został do pracy w AG. Pracował na Wydziale Hutniczym w Zakładzie Chemii Ogólnej i Analitycznej, a później na Wydziale Odlewnictwa. Zatrudniony jako adiunkt (do 1951). Później pracował jako zastępca profesora, a w latach 1955–57 docent. Zajmował się stroną administracyjną katedry. Organizował pracownię niskich temperatur, udało mu się uruchomić instalację do skraplania powietrza niezbędnego do prac w uczelni, pozwoliło to zwłaszcza na rozpoczęcie prac związanych z poszukiwaniem źródeł helu. Opracował również metody analizy gazowej, badając gazy odlotowe. Planował także próby nad wydzieleniem helu przez dyfuzję i na drodze przenikania przez masy plastyczne.
Autor pracy „Poszukiwanie źródeł gazów szlachetnych” opublikowanej w „Przemyśle Chemicznym”.
Bibliografia
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 7–9, portr.