Wacław Bolesław Cybulski: Różnice pomiędzy wersjami
m (zamienił w treści „Category:Uczeni” na „Category:Biogramy”) |
m (zamienił w treści „== Życiorys ==” na „== Nota biograficzna ==”) |
||
| Linia 50: | Linia 50: | ||
Specjalność: bezpieczeństwo pracy w górnictwie | Specjalność: bezpieczeństwo pracy w górnictwie | ||
== | == Nota biograficzna == | ||
Urodził się 6 października 1901 r. w Warszawie. Zmarł 31 marca 1973 r. w Mikołowie. | Urodził się 6 października 1901 r. w Warszawie. Zmarł 31 marca 1973 r. w Mikołowie. | ||
Wersja z 18:06, 4 sty 2016
| Wacław Bolesław Cybulski | |
|---|---|
| Nazwisko | Cybulski |
| Imię / imiona | Wacław Bolesław |
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. inż. |
| Data urodzenia | 6 października 1901 |
| Miejsce urodzenia | Warszawa |
| Data śmierci | 31 marca 1973 |
| Miejsce śmierci | Mikołów |
| Dyscyplina/specjalności | bezpieczeństwo pracy w górnictwie |
| Wydział | Wydział Górniczy
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski Orderu Polonia Restituta, Złoty Krzyż Zasługi, Order Sztandaru Pracy, Medal X-lecia Polski Ludowej, Śląski Krzyż Powstańczy, Krzyż Komandorski z Gwiazdą OOP, nagroda państwowa II stopnia |
Prof. zw. dr hab. inż. Wacław Bolesław Cybulski (1901–1973)
Specjalność: bezpieczeństwo pracy w górnictwie
Nota biograficzna
Urodził się 6 października 1901 r. w Warszawie. Zmarł 31 marca 1973 r. w Mikołowie.
Studiował na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej. W 1925 r. uzyskał dyplom inżyniera chemika i rozpoczął pracę w kopalni ,,Barbara” w Mikołowie. W l. 1930-1939 był zastępcą dyrektora tejże kopalni.
Od 1931 r. wykładał bezpieczeństwo i higienę pracy na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej. W 1938 r. na AG uzyskał tytuł doktora nauk technicznych. Po klęsce wrześniowej opuścił kraj; powrócił w 1946 r. Został dyrektorem kopalni ,,Barbara". W 1948 r. powrócił do AG, gdzie ponownie wykładał bezpieczeństwo pracy. Był asystentem Katedry Górnictwa i Przeróbki Mechanicznej (1930-1947) oraz wykładowcą Katedry Aerologii i Hydromechaniki Górniczej (1947-1948). Od 1952 związany z Politechniką Śląską w Gliwicach. Habilitował się na AGH w 1952 r. W 1954r. został profesorem nadzwyczajnym, a w 1970 profesorem zwyczajnym.
Członek korespondent Polskiej Akademii Nauk, stały członek Państwowej Rady Górnictwa, przewodniczący Komitetu Górnictwa Polskiej Akademii Nauk
Nagrody i odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Polonia Restituta, Złoty Krzyż Zasługi, Order Sztandaru Pracy I i II klasy, Medal X-lecia Polski Ludowej, Śląski Krzyż Powstańczy, Krzyż Komandorski z Gwiazdą OOP, nagroda państwowa II stopnia, zespołowe nagrody państwowe, tytuł „Zasłużonego Górnika PRL”, Złota Odznaka "Zasłużonego Racjonalizatora Produkcji"
Bibliografia
- Biogramy uczonych polskich. T. 7. s. 38–41, portr.
- BIP 1994 nr 5. s. 11
- Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T.1. s. 296–298
- Słownik polskich pionierów techniki. s. 44