Michał Grażyński: Różnice pomiędzy wersjami

Michał Grażyński
Nazwisko	Grażyński
Imię / imiona	Michał ;
Data urodzenia	12 maja 1890
Miejsce urodzenia	Gdów
Data śmierci	10 grudnia 1963
Dyscyplina/specjalności	historia ;
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	1937
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za zasługi na polu utrwalenia polskości na terenie Polskiego Zagłębia

Wersja z 11:30, 3 paź 2014

Michał Grażyński (1890–1963)

wojewoda śląski w latach 1929–1939, działacz polityczny i społeczny na Górnym Śląsku

Specjalność: historia

Życiorys

Urodził się 12 maja 1890 r. w Gdowie (koło Myślenic). Zmarł w Londynie 10 grudnia 1965 r.

Podczas I wojny światowej organizator POW na Górnym Śląsku. Uczestnik II i III powstania śląskiego. W działalności politycznej był przeciwnikiem separatyzmu dzielnicowego. Zwolennik J. Piłsudskiego, czynny w Związku Naprawy Rzeczypospolitej, w 1928 r. współtwórca Narodowo-Chrześcijańskiego Zjednoczenia Pracy; zwalczany przez ChD i NPR. We wrześniu 1939 r. mianowany ministrem propagandy.

W latach 1931–1939 był przewodniczącym Związku Harcerstwa Polskiego, w latach 1946–1960 przewodniczący Związku Harcerstwa Polskiego poza Granicami.

Od 1939 r. na emigracji w Wielkiej Brytanii.

Źródło:

Na podstawie materiałów Muzeum Historii AGH
Encyklopedia popularna PWN. — Wyd. 23 zm. i popr. Warszawa 1993. S. 271
Nowa encyklopedia powszechna PWN. T. 2. Warszawa 1995. S. 609

@@ Linia 51: / Linia 51: @@
 == Życiorys ==
-Urodził się w Gdowie. Podczas I wojny światowej organizator POW na Górnym Śląsku. Uczestnik II i III powstania śląskiego. W działalności politycznej był przeciwnikiem separatyzmu dzielnicowego. Zwolennik J. Piłsudskiego, czynny w Związku Naprawy Rzeczypospolitej, w 1928 r. współtwórca Narodowo-Chrześcijańskiego Zjednoczenia Pracy; zwalczany przez ChD i NPR. We wrześniu 1939 r. mianowany ministrem propagandy.
+Urodził się 12 maja 1890 r. w Gdowie (koło Myślenic). Zmarł w Londynie 10 grudnia 1965 r.
+Podczas I wojny światowej organizator POW na Górnym Śląsku. Uczestnik II i III powstania śląskiego. W działalności politycznej był przeciwnikiem separatyzmu dzielnicowego. Zwolennik J. Piłsudskiego, czynny w Związku Naprawy Rzeczypospolitej, w 1928 r. współtwórca Narodowo-Chrześcijańskiego Zjednoczenia Pracy; zwalczany przez ChD i NPR. We wrześniu 1939 r. mianowany ministrem propagandy.
 W latach 1931–1939 był przewodniczącym Związku Harcerstwa Polskiego, w latach 1946–1960 przewodniczący Związku Harcerstwa Polskiego poza Granicami.