Jurgen Michael Honig: Różnice pomiędzy wersjami
Danuta.Rys (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
Danuta.Rys (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
||
Linia 49: | Linia 49: | ||
[[Category:Biogramy]] | [[Category:Biogramy]] | ||
[[Category:Doktorzy honoris causa AGH]] | [[Category:Doktorzy honoris causa AGH]] | ||
Wersja z 13:16, 27 sty 2023
Jurgen Michael Honig | |
---|---|
Nazwisko | Honig |
Imię / imiona | Jurgen Michael |
Tytuły / stanowiska | Prof. |
Tytuły honorowe AGH | Doktor Honoris Causa AGH |
Data urodzenia | 29 września 1924 |
Miejsce urodzenia | Getynga |
Data śmierci | 2022 |
Dyscyplina/specjalności | fizyka, chemia, inżynieria materiałowa
|
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 2009 |
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za unikatowe w skali światowej osiagnięcia w zakresie otrzymywania oraz badania własności fizycznych i chemicznych nowych materiałów o najwyższej czystości, a także za rozwinięcie szerokiej i bardzo owocnej współpracy z krakowskim środowiskiem naukowym |
Prof. Jurgen Michael Honig (1924-)
Dyscyplina/specjalności: fizyka, chemia, inżynieria materiałowa
Nota biograficzna
Urodził się 29 września 1924 roku w Getyndze w Niemczech. Od 1946 roku obywatel Stanów Zjednoczonych.
Ukończył studia w Amherst College w Massachusetts, a doktorat uzyskał na Uniwersytecie stanu Minnesota. Staż podoktorski odbył na Uniwersytecie Princeton (New Jersey). Karierę zawodową związał z Uniwersytetem Purdue (West Lafayette, Indiana), gdzie pełnił między innymi funkcję Dyrektora Centrum Inżynierii Materiałowej w latach 1968–1982. Posiadał laboratoria zarówno w Katedrze Chemii, jak i Fizyki na tym uniwersytecie.
W latach 1959–1967 prowadził zespół naukowy w laboratorium Lincolna w MIT (Cambridge, MA). W latach 1982–1999 był redaktorem czasopisma „Journal of Solid State Chemistry”.
Do jego najważniejszych osiągnięć naukowych należy zbudowanie unikalnego na skalę światową laboratorium hodowli monokryształów szerokiej klasy materiałów tlenkowych, takich jak NiO, La2NiO4, LaSrNiO3, V2O3 (czystego i domieszkowanego tytanem i chromem), Fe3O4, a także siarczków i selenków, np. kryształów mieszanych NiS2-xSex oraz zbadanie magnetyzmu tych układów, a przede wszystkim przejść fazowych typu izolator — metal lub półprzewodnik — półprzewodnik typu Verweya. Skonstruował teorię tych przejść fazowych w postaci statystycznej teorii termodynamicznej.
Autor ponad 400 publikacji. Wygłosił ponad 100 referatów zaproszonych, plenarnych i innych na konferencjach międzynarodowych.
Współpracował z polskimi fizykami i opublikował z nimi około 50 prac, większość w ogólnoświatowych czasopismach naukowych. Brał udział w wielu konferencjach naukowych organizowanych w Polsce i opublikował szereg prac w „Acta Physica Polonica”. Wygłaszał też dwukrotnie cykl wykładów w Krakowie na temat termodynamiki procesów nieodwracalnych.
Źródła do biogramu
- Kronika Wydziału Fizyki i Techniki Jądrowej Akademii Górniczo-Hutniczej 2001-2010. Oprac. A. Kreft, A. Zięba, B. Bednarek. Kraków 2011, s.226-229, [foto]
Artykuły
- Profesor Jurgen M. Honig doktorem honoris causa AGH : 21 czerwca 2010. Biuletyn AGH 2010, nr 30/31, s. 17, [foto]
- [Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 23.09.2009], s. 2, 11-13, 36
- Spałek J.: Profesor Jurgen M. Honig doktorem honoris causa AGH. Biuletyn AGH 2010, nr 30/31, s. 15-16
Inne
- Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności Doktora Honoris Causa profesorowi Jurgenowi Michaelowi Honigowi
- Jurgen Honig Obituary [przeglądany 27.01.2023]. Dostępny w: https://www.legacy.com/us/obituaries/name/jurgen-honig-obituary?id=36963884