Adam Siemieniec: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Infobox scientist | {{Infobox scientist | ||
| name = Adam Siemieniec | | name = Adam Siemieniec | ||
| family-name = Siemieniec | | family-name = Siemieniec | ||
| given-name = Adam | | given-name = Adam | ||
Wersja z 16:32, 20 sty 2014
| Adam Siemieniec | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Siemieniec | ||||||||
| Imię / imiona | Adam | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 1929 | ||||||||
| Data śmierci | 2011 | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | mechanika (mechanika doświadczalna, wytrzymałość materiałów) | ||||||||
| Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych w latach 1969–1975
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Kilkakrotnie resortowe; Krzyż Oficerski OOP 1971, Medal KEN 1980, Zasłużony Nauczyciel PRL 1982. | ||||||||
| |||||||||
Prof. dr inż. Adam Siemieniec (1929–2011)
Specjalność: mechanika (mechanika doświadczalna, wytrzymałość materiałów)
Urodził się 18 lutego 1929 roku w Dąbrowie Górniczej. Zmarł 25 kwietnia 2011 r., pochowany w Krakowie, cmentarz Batowicki. Absolwent AGH 1954. Doktor nauk technicznych 1962, docent 1968, profesor 1995.
Przebieg pracy zawodowej w AGH: pracownik naukowo-techniczny Katedry „Górnictwo II” 1952–1954, starszy asystent Katedry Wytrzymałości Materiałów 1954–1958, adiunkt 1958–1968, docent 1968–1969, docent w Instytucie Podstaw Budowy Maszyn 1969–1994, profesor nadzwyczajny w Pracowni Konstrukcji Odlewów 1995–2001, dyrektor IPBM 1974–1992, dziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych (obecnie Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki) 1969–1975.
Członek Komisji Mechaniki Stosowanej Krakowskiego Oddziału PAN 1975–2002, Sekcja Mechaniki Eksperymentalnej Ciała Stałego Komitetu Mechaniki PAN 1976–2002.
Badania: doświadczalna i teoretyczna analiza naprężeń i odkształceń w elementach maszyn i urządzeń oraz wytrzymałość konstrukcji stalowych, szczególnie dźwigarów suwnic; prace, które zostały wdrożone w przemyśle, np. wieloletnie stosowanie patentu na zwiększenie nośności kratowych dźwigarów suwnic oraz patent i wnioski wynalazcze związane z konstrukcjami nośnymi wielkich pieców.
Autor 120 prac, w tym 2 książek, 9 skryptów. Autor 2 patentów i 3 wniosków wynalazczych. Promotor 7 prac doktorskich.
Źródło:
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 80, portr.
- Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 895
- Dziennik Polski 2011, nr 99 [29 IV 2011] s. A16