Henryk Kucha: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 6: Linia 6:
|birth_place=Husów
|birth_place=Husów
|death_date=11 lipca 2020
|death_date=11 lipca 2020
|fields=geologia, geologia złóż, mineralogia, ochrona środowiska
|faculty=Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska
|faculty=Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska
}}
}}
Prof. dr hab. inż. '''Henryk Kucha'''  '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
Prof. dr hab. inż. '''Henryk Kucha'''  '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''


Dyscyplina/specjalności:geologia, geologia złóż, mineralogia
Dyscyplina/specjalności:geologia, geologia złóż, mineralogia, ochrona środowiska


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==
Linia 20: Linia 21:
W 1969 roku rozpoczął pracę asystenta stażysty Zakładzie Złóż Rud Instytutu Mineralogii i Złóż Surowców Mineralnych [[Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy|Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego]] AGH.  
W 1969 roku rozpoczął pracę asystenta stażysty Zakładzie Złóż Rud Instytutu Mineralogii i Złóż Surowców Mineralnych [[Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy|Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego]] AGH.  


W 1973 roku na podstawie pracy "Występowanie złota, niklu i kobaltu w złożach miedzi Lubina i Polkowic" uzyskał stopień doktora.


W 1982 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego.


W 1995 roku uzyskał tytuł profesora nauk o ziemi.


W 1973 uzyskał stopień doktora nauk przyrodniczych, w 1982 stopień doktora habilitowanego, w 1995 tytuł profesora nauk o ziemi[4]. Pracował na Wydziale Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska AGH.
Był odkrywcą trzech minerałów: eugenitu (w okolicach Lubina, w złożach cechsztyńskich), hibbingitu (1991 – w okolicach amerykańskiego miasta Hibbing) i viaeneitu (1993 – w okolicach belgijskiej miejscowości Engis. Odkrył i udokumentował występowanie złota i platyny w złożach miedzi na obszarze Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego w okolicach Lubina.
 
Był odkrywcą trzech minerałów: eugenitu (w okolicach Lubina, w złożach cechsztyńskich)[5], hibbingitu (1991 – w okolicach amerykańskiego miasta Hibbing)[5][6] i viaeneitu (1993 – w okolicach belgijskiej miejscowości Engis)[5][7]. Odkrył i udokumentował występowanie złota i platyny w złożach miedzi na obszarze Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego w okolicach Lubina[1].
 
Był twórcą metody analizy wartościowania siarki przy pomocy mikroanalizatora rentgentowskiego oraz metody oznaczania komórki elementarnej nowych minerałów za pomocą transmisyjnego mikroskopu elektronowego[1].
 
W 1976 otrzymał Nagrodę Naukową im. Ludwika Zejsznera za pracę Materia organiczna Au, Ni i Co w utworach cechszstynu monokliny przedsudeckiej[3]. W 1996 Belgijskie Towarzystwo Geologiczne przyznało mu Medal Van Den Broeka[5].  
 
 


Był twórcą metody analizy wartościowania siarki przy pomocy mikroanalizatora rentgentowskiego oraz metody oznaczania komórki elementarnej nowych minerałów za pomocą transmisyjnego mikroskopu elektronowego.


Był cenionym geologiem, specjalistą wielu dziedzin z zakresu geologii złóż oraz ochrony środowiska.  
Był cenionym geologiem, specjalistą wielu dziedzin z zakresu geologii złóż oraz ochrony środowiska.  
Linia 38: Linia 35:
Jego badania przyczyniły się m. in. do odkrycia minerałów: eugenitu, hibbitu, viaeneitu i Th-ningyoite oraz występowania złota i platynowców w łupkach miedzionośnych na monoklinie przedsudeckiej.  
Jego badania przyczyniły się m. in. do odkrycia minerałów: eugenitu, hibbitu, viaeneitu i Th-ningyoite oraz występowania złota i platynowców w łupkach miedzionośnych na monoklinie przedsudeckiej.  


Profesor swoją wiedzę przekazywał młodszym adeptom geologii, nie tylko w Polsce, ale również na uczelniach wyższych w Australii, Austrii, Belgii i Irlandii. Posiadane szerokie doświadczenie w zawodowe wykorzystywał podczas prac badawczych dla wielu firm poszukiwawczych i wydobywczych.  
Swoją wiedzę przekazywał młodszym adeptom geologii, nie tylko w Polsce, ale również na uczelniach wyższych w Australii, Austrii, Belgii i Irlandii. Posiadane szerokie doświadczenie w zawodowe wykorzystywał podczas prac badawczych dla wielu firm poszukiwawczych i wydobywczych.  


Autor ponad 170 publikacji.


Promotor i recenzent prac doktorskich.


Członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego,  
Członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego,  


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====
Nagroda Naukowa im. Ludwika Zejsznera, Medal Van Den Broeka Belgijskiego Towarzystwa Geologicznego.


==== Bibliografia publikacji ====
==== Bibliografia publikacji ====
Linia 55: Linia 56:


* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 205
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 205
* [Skład Osobowy AGH … 19669/70]. Kraków 1970, s. 59
* Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 2 : H – Ł. Red. nauk. J. Kapuścik.  Warszawa 1999, s. 557-558, [foto]
* Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 2 : H – Ł. Red. nauk. J. Kapuścik.  Warszawa 1999, s. 557-558, [foto]
==== Artykuły ====
==== Artykuły ====


*   
Nagroda naukowa imienia Ludwik Zejsznera za rok 1976. ''Rocznik Polskiego Towarzystwa Geologicznego'' 1978, Vol. 47, nr 3/4, s. 615-616, [foto]


==== Inne ====
==== Inne ====
Linia 72: Linia 75:




'''''<span style="color:red;">stan na dzień 8.12.2020</span>'''''
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 10.12.2020</span>'''''

Wersja z 13:58, 10 gru 2020

Henryk Kucha
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko Kucha
Imię / imiona Henryk
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 8 kwietnia 1946
Miejsce urodzenia Husów
Data śmierci 11 lipca 2020
Dyscyplina/specjalności geologia, geologia złóż, mineralogia, ochrona środowiska
Wydział Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska



Prof. dr hab. inż. Henryk Kucha biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności:geologia, geologia złóż, mineralogia, ochrona środowiska

Nota biograficzna

Urodził się 8 kwietnia 1945 roku w Husowie w powiecie łańcuckim. Zmarł 11 lipca 2020 roku. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Łańcucie.

W 1969 roku ukończył studia na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH. Jego praca dyplomowa "Mineralizacja torowa pegmatytów z okolic Bogatyni" otrzymała wyróżnienie na IV Ogólnopolskim Konkursie na najlepszą pracę dyplomową studentów uczelni technicznych.

W 1969 roku rozpoczął pracę asystenta stażysty Zakładzie Złóż Rud Instytutu Mineralogii i Złóż Surowców Mineralnych Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH.

W 1973 roku na podstawie pracy "Występowanie złota, niklu i kobaltu w złożach miedzi Lubina i Polkowic" uzyskał stopień doktora.

W 1982 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego.

W 1995 roku uzyskał tytuł profesora nauk o ziemi.

Był odkrywcą trzech minerałów: eugenitu (w okolicach Lubina, w złożach cechsztyńskich), hibbingitu (1991 – w okolicach amerykańskiego miasta Hibbing) i viaeneitu (1993 – w okolicach belgijskiej miejscowości Engis. Odkrył i udokumentował występowanie złota i platyny w złożach miedzi na obszarze Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego w okolicach Lubina.

Był twórcą metody analizy wartościowania siarki przy pomocy mikroanalizatora rentgentowskiego oraz metody oznaczania komórki elementarnej nowych minerałów za pomocą transmisyjnego mikroskopu elektronowego.

Był cenionym geologiem, specjalistą wielu dziedzin z zakresu geologii złóż oraz ochrony środowiska.

Jego badania przyczyniły się m. in. do odkrycia minerałów: eugenitu, hibbitu, viaeneitu i Th-ningyoite oraz występowania złota i platynowców w łupkach miedzionośnych na monoklinie przedsudeckiej.

Swoją wiedzę przekazywał młodszym adeptom geologii, nie tylko w Polsce, ale również na uczelniach wyższych w Australii, Austrii, Belgii i Irlandii. Posiadane szerokie doświadczenie w zawodowe wykorzystywał podczas prac badawczych dla wielu firm poszukiwawczych i wydobywczych.

Autor ponad 170 publikacji.

Promotor i recenzent prac doktorskich.

Członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego,

Odznaczenia i nagrody

Nagroda Naukowa im. Ludwika Zejsznera, Medal Van Den Broeka Belgijskiego Towarzystwa Geologicznego.

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/?idA=02181&idform=1&afi=1&f1Search=1&fodR=2000&fdoR=2020&fagTP=0

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 205
  • [Skład Osobowy AGH … 19669/70]. Kraków 1970, s. 59
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 2 : H – Ł. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 1999, s. 557-558, [foto]

Artykuły

  • Nagroda naukowa imienia Ludwik Zejsznera za rok 1976. Rocznik Polskiego Towarzystwa Geologicznego 1978, Vol. 47, nr 3/4, s. 615-616, [foto]

Inne


stan na dzień 10.12.2020