Stanisław Kostka Sowiński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox scientist
| name = Stanisław Kostka Sowiński
| name = Stanisław Kostka Sowiński
| image = sowa-k.jpg
| image = Stanislaw_Sowinski.jpg
| family-name = Sowiński
| family-name = Sowiński
| given-name = Stanisław
| given-name = Stanisław
Linia 9: Linia 9:
| native_name =  
| native_name =  
| native_name_lang =  
| native_name_lang =  
| image = sowa-k.jpg
| image = Stanislaw_Sowinski.jpg
| image_size = 11148
| image_size = 11148
| alt =  
| alt =  

Wersja z 15:50, 20 sty 2014

Stanisław Kostka Sowiński
Stanislaw Sowinski.jpg
Nazwisko Sowiński
Imię / imiona Stanisław
Tytuły / stanowiska Prof. inż.
Data urodzenia 1859
Data śmierci 1928
Dyscyplina/specjalności górnictwo, metalurgia
Pełnione funkcje Kierownik Katedry Metalurgii Innych Poza Żelazem Metali w latach 1922–1928



Odznaczenia i nagrody Ordery: Stanisława III klasy (1896), Stanisława II klasy (1916), Anny III klasy (1914).

Prof. inż. Stanisław Kostka Sowiński (1859–1928)

Specjalność: górnictwo, metalurgia

Urodzony w Kacicach k. Pułtuska, zmarł w Krakowie. Wychowanek Instytutu Górniczego w Petersburgu, gdzie w 1888 r. uzyskał dyplom inżyniera górniczego. Od 1922 związany z AG jako zastępca profesora, następnie od 1923 r. prof. kontraktowy w Katedrze Innych poza Żelazem Metali. Zorganizował tu laboratorium analizy górniczo-hutniczej, wydał kurs wykładów i przygotował do druku podręcznik metalurgii metali nieżelaznych.

Opublikował w jęz. rosyjskim wiele prac, m.in. poświęconych wytapianiu stali sposobem martenowskim, metalurgii miedzi i ołowiu, wytapianiu stali i żeliwa w piecach elektrycznych. Uzyskał patent na budowę pieca tyglowego z ogrzewanym wydmuchem, skonstruował piec elektryczny dla Inst. Górniczego w Petersburgu. Wynalazł sposób uzyskiwania jodu z morskich wodorostow bez potrzeby ich spalania.

Źródło:

  • BIP 1994 nr 5. s. 6
  • Słownik polskich pionierów techniki. s. 195–196
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 181–183