Władysław Jan Dudek: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
| nationality = | | nationality = | ||
| fields = trakcje elektryczne, sygnalizacja szybowa, teoria układów logicznych | | fields = trakcje elektryczne, sygnalizacja szybowa, teoria układów logicznych | ||
| function = Zastępca Dyrektora Instytutu Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych w latach 1981–1982 | |||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
Wersja z 10:16, 15 sty 2014
| Władysław Jan Dudek | |
|---|---|
| Nazwisko | Dudek |
| Imię / imiona | Władysław |
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. |
| Data urodzenia | 1922 |
| Data śmierci | 2001 |
| Dyscyplina/specjalności | trakcje elektryczne, sygnalizacja szybowa, teoria układów logicznych |
| Pełnione funkcje | Zastępca Dyrektora Instytutu Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych w latach 1981–1982
|
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Partyzancki, Krzyż Walecznych, Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami, Medal Zwycięstwa i Wolności. Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Armii Krajowej, nagrody resortowe. |
Prof. dr hab. inż. Władysław Jan Dudek (1922–2001)
Specjalność: trakcje elektryczne, sygnalizacja szybowa, teoria układów logicznych
Urodził się 8 czerwca 1922 roku w Lednicy Górnej koło Wieliczki. Zmarł 15 lutego 2001 roku. W 1945 r. rozpoczął studia na Politechnice Śląskiej w Gliwicach, które kontynuował od 1948 r. na Wydziale Elektromechanicznym AGH. Ukończył je w 1950 roku. Stopień doktora AGH otrzymał w 1961 roku, a doktora habilitowanego w 1965 roku.
Jeszcze w czasie studiów w 1948 roku rozpoczął pracę dydaktyczną w Akademii na stanowisku asystenta, następnie adiunkta (1960), docenta (1966) i profesora (1976). Kierownik Zakładu Trakcji Elektrycznej Instytutu Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych w latach 1966–1982, profesor nadzwyczajny AGH 1976–1992, zastępca dyrektora Instytutu Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych w latach 1981–1982. Profesor nadzwyczajny Politechniki Krakowskiej w latach 1979–1982.
Pracował także w Kopalni Soli w Wieliczce, był sztygarem w Kopalni Bytom. W latach 1950–1962 pracował w Krakowskim Biurze Projektów Górniczych; uzyskał stopień Generalnego Dyrektora Górniczego.
Członek sekcji PAN, Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej.
Autor 87 publikacji w tym 10 książek. autor 13 patentów. Promotor 9 prac doktorskich.
Źródło:
- Zeszyty Naukowe AGH ; nr 1509. Seria Elektrotechnika ; T. 11, z. 2. s. 473–474
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 73–74, portr.